Hallo iedereen,

Op het programma van vandaag staat de beklimming van de Måtind. Een top gelegen aan de oceaan, waardoor je van boven een mooi zicht hebt op het Høyvika strand aan de ene kant, en het Bleik strand aan de andere kant, en het dorpje Bleik.
We rijden van onze verblijfplaats naar de start van de wandeling. Het weer was grijs en bewolkt.
We zochten met de info die ik op internet had gevonden de kleine parking tussen de dorpen Stave en Bleik. Vanhieruit vertrekt de kustwandeling over de bergen tussen de dorpjes en een afslag in de bergen gaat naar de top. Wij willen graag de top doen en eventueel een klein stukje van de kustwandeling boven op de bergen. We zien wel hoeveel tijd we nodig hebben, want we hadden om 20 u in een restaurant gereserveerd in het dorpje Andenes. In Andenes zouden we de dag erna de ferry naar het eiland Senja nemen.
De parking staat al vol, dus we laten de auto achter langs de kant van de weg. Nog even de lange broek en pull omwisselen voor wandelkledij en we gaan ervoor.
Vanop het moment dat je de auto uitstapt, wemelt het er van de vliegen rond onze hoofden. Heel irritant, maar gelukkig bijten ze niet zoals muggen.
Het eerste gedeelte van de wandeling is enorm stijl. Onderweg komen we een rotsveld tegen met losse stenen. Hier moeten we min of meer onze weg zelf zoeken.
We klimmen verder en komen erna op een groot plateau. Van hieruit gaat het eerst plat verder, daarna met een lichte stijging. We hebben het ergste achter de rug.
Uiteindelijk lijkt het of we de top bijna bereikt hebben. Hoger dan de heuvel die we boven ons zien, lijkt ons niet meer te zijn. We komen boven en zien dan pas de lange, weliswaar vlakke weg tot aan de echte top. Ondertussen hadden we al een paar keer gedruppel over ons gehad, en we twijfelden of we wel verder zouden gaan. Toch deden we het.
We kwamen uiteindelijk boven en het uitzicht was wel mooi, maar het weer bederfde de zaak toch een beetje.
We namen wat foto's en keken wat rond. Tony begon koud te krijgen en daalden terug af naar onze auto.
Ik schoot terug in mijn gewone kleren, Tony kon niet direct iets anders aantrekken, de koffers zijn niet zo bereikbaar in de auto na een maand rondreizen, en in zijn wandelkleren reden we naar het restaurant. We zijn vandaag 17 jaar samen, dus kon er wat meer af :-)
We kwamen op tijd aan bij het restaurant. Tony was voor 1 keer niet in aangepaste kledij. Ik was fier op hem. Gewoonlijk loop hij er gemakkelijk "overdressed" bij, deze keer niet.
Na ongeveer 50 minuten wachten kwam het eten eraan. Het viel ons op dat 2 tafels al vlugger bediend werden, maar dat volk was na ons binnengekomen.
Na het eten, (de rode wijnsaus was veel te straf!) vroegen we de dessertkaart. Het was niet mogelijk, de keuken sloot op 21 u. Ja lap, had ons eten sneller gebracht!
Vraag die garçon of we nog koffie willen. Dan kent ge Tony nog niet. Ge had zijn gezicht moeten zien. Zijn "nee" was heel duidelijk, en hij vroeg meteen de rekening. Uiteraard geen fooi, en een goeie avond kon er nadien ook niet af toen we het restaurant buiten stapten.

We reden naar onze nieuwe verblijfplaats op de Vesterålen eilandengroep en stopten nog even aan het strand voor een paar fotootjes. We zouden er slechts 1 keer slapen. Overdag waren we er vlug langs geweest. Het inchecken kon vanaf 15 u en het was pas 14 u. We wisten dat het te vroeg was, maar wisten graag of we na 22 u ook nog terecht zouden kunnen, we hadden geen idee of we na de wandeling en het restaurant zouden terug zijn.
We werden overdag en dan bij aankomst 's avonds heel vriendelijk door de dochter ontvangen. We babbelden veeeeel te lang met haar, zodat het na middernacht was alvorens we in bed lagen. Viswijven hou je nu eenmaal niet tegen... Het was een korte nacht, want om 5u kropen we weer uit bed, klaar voor de overtocht naar het eiland Senja.

Vele groetjes vanop de Vesterålen,

Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek