Hallo iedereen!

De vermoeidheid van het rondreizen en wandelen slaat onverbiddelijk toe. We worden wakker, blijven liggen, slapen verder enz enz. Tony zit de hele tijd in mijn weelderige haarbos te wrijven en we vallen opnieuw in slaap. Uiteindelijk staan we op. Het is ondertussen half 12 geworden. We komen uit bed, de halve dag is al voorbij, maar hopen er toch nog iets van te maken.
90 km met de auto langs kronkelende wegen op weg naar het wereldberoemde Geiranger (dorp) en gelijknamige fjord. In dit fjord komen waarschijnlijk de meeste cruiseschepen aanleggen en dat is er aan te merken. Na een lange rit ernaartoe zitten we op het einde vast achter een touringbus. Vanop een hoog gelegen plateau daal je langs de steile bergweg af naar het dal en het fjord. Gevangen achter een bus, net zoals zoveel andere auto's verloopt de rit naar beneden tergend traag.
Dat een bus niet snel naar beneden kan, zeker door een aantal haarspelbochten, is natuurlijk begrijpelijk. Maar als je zit dat er zoveel bestuurders zijn die niet in de bergen kunnen of durven rijden... ik kan er alleen maar van zuchten.
Eenmaal beneden is het zoeken naar een plaatsje om de auto achter te kunnen laten. Alles staat overvol geparkeerd. Alle parkings en alle straten van en naar het dorp.
Van een dorp is bijna geen sprake meer, en binnen een paar minuten zijn we enorm teleurgesteld. Geen lieflijke tafereeltjes, geen schattige huisjes aan de rand van het fjord, geen weide vol met zomerse bloemen en vogeltjes die kwetteren. Wat we hier te zien krijgen lijkt wel een horrorfilm. Het dorp is kapot gebouwd door vierkante blokkendozen, blijkbaar noemen ze dit hier hotels. Alle charme is weg. De hele waterkant is omgetoverd tot een betonnen plaat, klaar om de immense toestroom van toeristen de baas te kunnen. Het is er op de koppen lopen. Daarbij komt dat nog de bakken toeristen die klaar staan om van de cruiseschepen aan wal te komen. Dit hadden we niet verwacht. Heel anders dan onze rustige idyllische plaats op de camping aan het fjord.
We lopen er even rond en zijn het ook onmiddelijk weer beu. We besluiten verder te rijden het dorp door en daar omhoog langs de eagle-road, de arendsweg. Een zeer steile bergweg die langs de bergwand omhoogkruipt. Het uitzicht moet er zo mooi zijn. Maar we zijn snel teleurgesteld. Het uitzicht is inderdaad mooi, maar weeral dezelfde taferelen. Bij het mooiste uitzicht is een kleine parkeerplaats aangelegd voor een 20-tal auto's. We zien dat er juist achter onze auto iemand wegrijdt. Ik zet men pinker op, zodat anderen weten dat ik op die plaats wacht, maar voor goed en wel de auto vertrokken is, pikt iemand anders mijn plaats in. Een beetje beleefdheid had wel op zijn plaats geweest. Dit is thriller nr 2.
We bemachtigen toch nog een plaatsje, maken de verplichte foto's en vertrekken richting camping in Olden.
We rijden weer langs de steile bergweg, ditmaal omhoog, en stoppen onderweg even om van het landschap te genieten. Her en der ligt nog sneeuw, al is het hoogste punt op de bergpas slechts 1000 m. Het doet ons denken aan het bergplateau waar we een paar dagen geleden zijn doorgereden. Echt mooi.
We rijden nog wat verder en zien een paar typisch noorse huisjes staan, helemaal in hout, met een dak volgegroeid met planten. Dat zou een mooie foto kunnen opleveren. Vlak erbij staan wat koeien te grazen in de wei.
Tony lijkt er eerst niet helemaal gerust in, maar ik stel hem gerust. Ik zal even met de dames gaan praten en alles komt goed. Ze zullen wel vanzelf dichterbij komen.
Even verder liggen haar koe-collega's te genieten in de zon. We gaan er naartoe, ik babbel er even tegen, en we kunnen rustig onze tijd nemen om wat fotootjes te maken.
De koeien blijken van een heel zacht karakter te hebben, en vinden het prima. Nog wat opschuiven, nog een beetje. Op de duur zit ik er vlakbij en zit een van de lieve dames lekker te masseren. Ze vindt het gewelding. De massagebewegingen in haar hals lijken zalig en haar ogen vallen langzaamaan dicht. Een super erotisch en intiem moment. Ze vlijt haar hoofd langzaam neer en geniet van het moment. En ik doe hetzelfde. Nog iets dichter en ze had haar hoofd op men schoot kunnen leggen.
Dit is zoveel mooier dan Geiranger.
Ik geraak er in diezelfde weide nog aan de babbel met volk van Somali en Dubai. Ze roepen vriendelijk of ik geen zin in thee of koffie heb. Neen dank u! Ik ben hier niet alleen en kan de andere niet te lang laten wachten. Koekjes of chocolade misschien. Neenee, dank u. We babbelen eventjes en ik ga terug naar de auto.
Onderweg hielden we pauze in Stryn. Een dorpje waar we genoten van een lekkere spaghetti. Als extra kregen we een gratis ijsje.
Laat kwamen weer toe aan de camping in Olden.
Tijd om ons bedje op te zoeken!

Vele groetjes uit Noorwegen,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek