Hallo iedereen,

Zoals in het verslagje van gisteren gezegd was het ontbijt wat improviseren.
Tony was ziek uit het bed gekomen, zijn maag lag overhoop en hij voelde zich misselijk. Misschien was de vis van gisterenavond toch niet goed bekomen...?
We moesten ongeveer 1,5 u op voorhand aan de ferry zijn om ons in te checken. Daarom stonden we op tijd op - de wekker liep af rond 6 u.
Wat nog mee moest werd in de auto geladen en vol goede moed vertrokken we richting Hirtshals, een 30 minuutjes rijden vanwaar we sliepen. De wind was nog fel, maar het leek toch iets minder dan de dag ervoor, en er kwam toch een streepje zon tevoorschijn. Vanuit Hirtsthals is het 2u15 min varen om Kristiansand in Noorwegen te bereiken. Normaal vertrokken we om 10 u in de morgen om om 12 u 15 in Noorwegen aan te komen. Tijd om nog een halve dag ofwel Sandnes ofwel het vlakbij gelegen Stavanger te verkennen.
De overtocht werd een ramp. Door de ruwe zee werd het vertrek al met 1 u uitgesteld. Eenmaal de haven uit, werd het onmiddellijk duidelijk dat het een heel woelige vaart zou worden. Dit kon mijn ventje natuurlijk missen. Hij was al helemaal geen 100% en dit kwam er nog bovenop.
Het was klaar als een klontje dat er met dit weer meerdere slachtoffers zouden vallen. En inderdaad, al vrij snel was de bemanning in de weer met het uitdelen van kotszakjes, telkens opnieuw en opnieuw...
Mijn ventje kreeg het helemaal te lastig en verdween in de toiletten. Ik had voor mezelf ook al uitgemaakt dat het echt limiet was, maar zolang ik maar naar buiten kon kijken en de bewegingen die we voelden overeenkwamen met wat we zagen bleef alles nog ok. De ene moment zag ik nog enkel zee door de vensters, de andere moment enkel lucht. Tony kwam uit de toiletten en door naar hem te kijken en dus weg van de ramen, werd het mij ook te veel. De bewegingen waren er, maar het zakje bleef gelukkig leeg. Door de sterke wind en tegenstroom duurde de overtocht ook nog eens 2 u langer dan voorzien. Uiteindelijk kwamen we aan in Kristiansand-Noorwegen. De auto's stonden benedendeks ook nog op hun plaats. Wie had dat gedacht? Nu nog 230 km naar onze eerste verblijfplaats in Noorwegen. Met een maximum snelheid van 80 per uur, en op sommige stukken 50 of 60 duurde de rit lang. De temperatuur was ondertussen ook nog verder gedaald, de auto gaf zo'n 12-13 °C aan en het regende.
Bij de aankomst op onze nieuwe verblijfplaats werden we hartelijk welkom geheten. Ik belde aan en Tony wachtte in de auto. Ik vertelde al dat "de andere ziek in de auto zat, misschien griep". Bij het binnenkomen lagen de medicijnen al klaar. 2 pillekes, en morgen zou het beter moeten gaan! We zien wel.
Eerst en vooral is Tony hopelijk een stuk beter of helemaal genezen, en daarenboven moet het weer meezitten ook. Normaal wandelen we naar de "Preikestolen" de preekstoel in het Nederlands. Een grote bekende rots waarvan je een mooi uitzicht hebt op het Lysefjord op 604 m boven het water. De wandeling is een van de bekendste wandelingen in Noorwegen. We zien wel.
Eerst duimen dat Tony morgen ok is. Daarna duimen voor het weer.
Door het koude natte weer, nog geen foto's gemaakt.
Misschien morgen beter!
Vele groetjes vanuit het (hopelijk voorlopig) koude en natte Noorwegen!
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek