Hallo iedereen!

6u 's morgens en we zijn alweer druk in de weer om pindat te kunnen inhalen :-)
Een verslagje van 8 juli dus, geschreven op 10 juli.

Op 8 juli was ik natuurlijk ook weeral vroeg wakker, Tony sliep nog, en ik nam de auto om nog even langs de Vermillion lakes te gaan. Ijskoud was het! De meren waar we de avond tevoren ook gestopt waren. De ochtendstond heeft goud in de mond, en het moest maar eens lukken een uitzonderlijke foto te maken. Het oordeel is aan jullie, maar ik ben vooral blij met de vogeltjes die ik daar heb kunnen trekken en zien. Op het moment leek het erop of er 2 elanden aan de andere kant van het meer zaten. Wel ver weg maar ok. Het bewoog in elk geval. Snel de grote lens erop, en wat fotootjes gemaakt, toen het bleek dat het 2 mannen in een kano waren...jammer!
Die dag hadden we een wandeling naar Rawson lake voorzien dichtbij het dorp Kananaskis. Het was die dag ook alweer zonnig vanaf we onze ogen open deden. Weer geluk dus!
De plaats van vertrek voor de wandeling was nogal moeilijk te vinden. We waren in Kananaskis gestopt, maar bleek dat de start van de wandeling nog 40 km verder lag! Dus wij opnieuw de auto in om de juiste plaats te vinden. Ook daar zijn we nog wat rondgereden en was gesukkeld (ondertussen daar per ongeluk op een camping terecht gekomen enz.) maar de aanhouder wint...
We hadden onze auto geparkeerd (de parkings staan bijna altijd goed vol aan het begin van een wandeling) en konden vertrekken. Een vrouw stond ons op te wachten met het nieuws dat de tocht naar Rawson lake (= meer) niet kon doorgaan omdat er de dag ervoor een beer gezien was. Weeral...
Kakanaskis en het gebied er rond is ervoor gekend. Als alternatief legde ze ons een steile wandeling uit, ofwel een vlakke wandeling rond het meer vlakbij (upper Kananaskis lake) waar de auto geparkeerd stond. Dan maar dat laatste, want het was al goed na de middag en hadden ook niet veel zin om nog een steile wandeling te beginnen.
Naderhand bleek de vlakke wandeling niet altijd even vlak te zijn. En vooral heeeeeeel lang. Meer dan 15 km rond het meer. We waren beiden blij om uiteindelijk de auto terug te zien! Daarna moesten we nog naar Canmore, waar we overnachten, volgens de gps een tocht van 1,5 uur. We raakten er wat sneller dan voorzien en zijn dan zoals elke keer al, rechtstreeks met onze wandelkledij iets gaan eten.
Die nacht was ook weer een belevenis. Tijdens de nacht,rond 1u, zijn er nog geburen aangekomen in de kamer hiernaast. Wat we daarmee beleefd hebben was echt niet normaal. Lawaai, geroep en getier. Fuck you dit en fuck you dat...het leek ook of de meubels heel de kamer rondgingen. Uit pure frustratie dan maar eens op de muur geklopt. Maar het maakte geen verschil. Dan het bed uitgevlogen, vlug pull en broek aangetrokken en hiernaast op de kamerdeur gaan kloppen met de vraag of het wat stiller kon, omdat er mensen zijn die proberen te slapen. Op het bericht dat aan de deur hangt, wordt ook vriendelijk verzocht om vanaf 11u stil te zijn, zodat iedereen voldoende kan rusten. Die man deed daar met een colère de deur open. Hij had betaald en kon in die kamer doen wat hij wou. Vloeken en tieren, nog nooit gezien. Het lawaai heeft tot 3u s' nachts geduurd. De morgen erna, zijn we dit bij de receptie van ons hotel gaan melden, en daar zeiden ze ons dat ze deze mensen verplicht zouden wegsturen. Er was dus nog hoop voor de volgende nachten!
Tot daar deze lezing.

Groetjes,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek