Hallo iedereen!

Eindelijk wat tijd om iets te schrijven over de allerlaatste dag in Budapest.

De dag begon wat later dan in het begin van de week. De vermoeidheid speelt ons wat parten...
Vandaag niet veel speciaals te beleven. Budapest kennen we nu al wel, maar ik zag niet onmiddelijk een mogelijkheid om een andere stad te bezoeken. Door het ontbreken van een auto zijn we nu eenmaal beperkt.
Deze laatste zonnige dag weer wandelend in Budapest doorgebracht.
We zijn het hardrock café binnengestapt om voor Lene een hardrock T-shirt te halen, en besloten om er ook iets te drinken. Het was voor ons alle 2 de eerste keer in een hardrock café. De bar was in de kelder verstopt. Een heel grote ruimte voor met bewonderenswaardige relikwieën van bekende zangtalenten. De muren hanger er vol met foto's, kledij en instrumenten van beroemdheden. We nestelden ons aan de toog (de rest van de tafeltjes waren allemaal bezet) en bestelden zoals echte volleerde cafégangersI...... een koffie en een colake :-) Een beetje onwennig keken we rond. Na dit kleine avontuur verder op pad in Budapest. Het meeste hadden we al gezien, maar hier en daar kom je toch nog altijd iets nieuws tegen.
Tegen de avond wou ik graag aan de groene brug zijn, om nog wat fotootjes te maken. Na wat geprul en gepruts met het fototoestel besloten we om te gaan eten in het restaurant "Buda-pest". Het was het zusterrestaurant van "21", dezelfde eigenaren, maar iets meer Hongaarse keuken. Deze 2 restaurants liggen in het Buda gedeelte van de stad, dus de overkant van de Donau.
Tony koos de Wienerschnitzel, ikzelf ging voor Hongaarse goulash met "Barley" (= gerst). Tony nam nog een komkommersalade, ikzelf de rode bietensalade. En het was weer lekker. Niet moeilijk, want dit restaurant had ook al enkele jaren op rij een vermelding in de Gault millau en Michelin gids.
Na het eten zijn we op ons gemak door de stad gewandeld richting slaapkamer.
Zoals we de vorige avond gezien hadden, waren de voorbereidingen voor de herdenking van 23 november ( de dag van de opstand in Hongarije tegen het communisme) nog steeds bezig op het plein voor de Sint-Stefanusbasiliek. Grote bewegende beelden zouden op deze basiliek geprojecteerd worden, en men moest dit nog allemaal regelen zodat de beelden mooi op de voorgevel te zien zouden zijn.
Toen we daar stonden te kijken werden we nogal ongelukkig aangesproken door een of andere dakloze. Allerminst aangenaam, en we maakten aanstalten om na de eerste foto's te vertrekken. Het duurde niet enkele seconden of daar kwam de volgende dakloze, dacht Tony tenminste, toen een ongeschoren man ons aansprak.
Ik had in elk geval niet de indruk dat het een dakloze was, en bleef staan om met hem te praten, ondertussen ook druk in de weer om goede foto's van de kerk te kunnen maken. Daar hebben we staan tateren, wel meer dan een uur. Het bleek de winnaar te zijn van de "world press photo" wedstrijd 2015. We hadden te maken met een fotojournalist uit Australië ( Warren Richardson) , die al 8 j in Boedapest woonde, en ons het echte Boedapest beschreef. Jammer dat we hem niet op de eerste dag zijn tegengekomen.
Hij kon, vooral mezelf, unieke fotolocaties aanwijzen: verlaten opslagplaatsten van godvergeten Russische treinen (waarvan er ook gebruikt werden tijdens de Jodentransporten vanuit Boedapest door de Duitsers tijdens de 2e wereldoorlog), een oude opslagplaats van in onbruik geraakte Russische Mig-straaljagers, een oud kerkhof dat al 70 j afgesloten was van het publiek. Echte top-urbex locaties.

In elk geval, daar was allemaal geen tijd voor, maar het gesprek was wel interessant. Hij vertelde over zijn tochten met de vluchtelingen vanuit Syrië en Afghanistan. De miserie en ontberingen waar hij samen met hen deel van uitmaakte. Onvoorstelbare verhalen...

Na deze onverwachte ontmoeting met een topfotograaf zijn we braaf naar onze kamer gegaan om te gaan slapen.
De morgen erna moesten we op tijd het bed uit, om na het ontbijt de bus naar de luchthaven te nemen.

Dit werd onverwacht dus nog een interessante dag.

Groetjes,
Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek