Hallo iedereen!

Vandaag beloofde een zonnige dag geworden volgens onze gastheer. En hij had gelijk! Na het ontbijt vertrokken naar thingvellir nationaal park. De plaats waar Ijsland wreedaardig uiteen gereten wordt en de Amerikaanse en Europese tektonische plaat elk jaar wat verder uit elkaar beweegt. Daar nig een bezoek gebracht aan onze eerste Ijslandse waterval en na een paar uurtjes in het park met de auto naar de volgende halte: de bruarfoss. Ik had op internet gevonden dat deze tot de 10 mooiste watervallen van Ijsland behoord, maar veel minder gekend is. Wij daar naartoe, en we hebben behoorlijk moeten zoeken! Eerst een prive terrein op met vakantiehuisjes, de auto ergens geparkeerd en daarna als illegalen de prikkeldraad onderdoor. Dan over een houten brugje dat eigenlijk afgesloten was en verder naar de waterval. Een wandeling van ongeveer 15-20 minuutjes. Een wandeling van niets, maar dat was zonder de regen gerekend die we aan de auto op ons dak hadden gekregen. Het wandelpad was veranderd in een heuse modderpiste. De waterval was heel mooi, gelukkig maar 😀. Vandaar teug in de auto op weg naar geysir en strokkur. 2 geyers waarvan enkel de laatste nog aktief is. Zoals zovele andere toeristen klaar staan om op de juiste moment een foto te nemen en zoals veemlen zuchten omdat we weer eens te laat waren... het is dan toch gelukt. Daarna naar de gulfoss waterval, de krachtigste van heel Ijsland. Die moest wel indrukwekkend zijn! Ik had nl ook niet de "toeristenroute"gepland om deze te bewonderen, maar een zo goed als niet gekende route waardoor je op de andere zijde van de rivier staat om deze waterval te bewonderen. Een heel eind rijden op wegen die geen wegen meer zijn om uitendelijk het aan een bier te moeten vragen. Die wou ons helemaal terugsturen naar de grote banen en ons langs het informatiecentrum bij de waterval sturen om daar tussen 100derden anderen te staan kijken. Maar mijn antwoord was kordaat: no touristic route!!!! We moesten nog wat verder rijden. Nog heel ver, op een slechte stenige baan. De jeep kwam al van pas! Schudden en doen tot we niet meer verder konden. Dan maar te voet verder. En het was er ongelooflijk mooi! Dwars door heuvels vol blauwe lupinenvelden, oude lavavelden met mos. Dat alleen was de moeite al waard. En het zicht verder op de gulfoss was adembenemend! Brutte kracht, maar zo mooi! En alles voor ons alleen! Daarna nog met de auto naar huis en gestopt bij de kerid vulkaankrater. Eigenlijk niet veel te zien hier. Een groot rood gat met water erin.
Vandaar nog 1,5-2u tot thuis rijden en aangekomen rond 23u30-24u. Een heel lange dag, maar de moeite. En licht zoals overdag. Raar!
Meer nieuws sturen we morgen.
Groetjes, Dirk en Tony

Geschreven door Dirkentonys.reisdagboek