Ik kijk nieuwsgierig naar buiten om de ravage na de storm van gisterenavond te zien. Vanuit de enorme bomen aan de andere kant van het parkeerterrein zijn grote takken uitgebroken. Sommigen liggen op het parkeerterrein anderen hangen als lamme armen nog in de boom. Van de mobiele toiletten op het terrein is er een op 20 meter van de camper volledig op zijn kant geblazen. Her en der zijn modderige plassen. Ik verken een droge route waarlangs we zo meteen het terrein kunnen verlaten zonder in de zuigende modder vast te komen zitten. We verlaten Bratislava in de richting van Wenen. Na 20 minuten rijden staan we aan de grens. Het kantoor waar we het Oostenrijkse vignet moeten kopen is goed verstopt. Als ik naar het noorden kijk , zie ik vanuit de grenspost Bratislava liggen, M.n. de hoger gelegen burcht steekt scherp af tegen de groene heuvels. De grensovergang zal er 30 jaar geleden niet zo hebben uitgezien. Geen 4 baans route, maar waarschijnlijk een smalle slingerende weg tussen twee niet te nemen slagbomen. Ook 30 jaar geleden keek je vanuit deze plek uit op de Burcht en de stad Bratislava, een stad die toen tot een andere wereld behoorde. Een stad die onbereikbaar was en waar je nu vanaf Wenen in 45 minuten naar toe rijdt. Het is ook de grensovergang waar voorafgaand aan het vallen van de muur duizenden Oost Duitsers legaal het westen konden bereiken. Nu , geen slagbomen, nog wel gebouwen van het pre Schengen tijdperk. Geen douanier te zien. Gelukkig na enige tijd zoeken wel de verkoper van het Autobaan vignet. De routeplanner geeft continu aan dat we een milieu zone gaan binnenrijden. Onze camper heeft geen milieuvignet. Ik kan mij voorstellen dat er een milieuvignet noodzakelijk is voor de stad Wenen, maar niet dat dat ook het geval is op de doorgaande snelwegen. We nemen de gok en zien inderdaad geen fysieke aankondigingen van een dergelijke zone. We passeren Wenen. Langzaam wordt het landschap weer bergachtiger en klimt de camper grommend in een lange rij vrachtwagens de hellingen op. We zijn op weg naar Langenlois, een onbetekenend plaatsje ten Noord Westen van Wenen. Hier staat een het slot Haindorf. Bij het slot is een parkeerplaats waar een aantal plekken voor campers ingericht is. Tegen een kleine vergoeding kan de camperaar van de faciliteiten van dit slot gebruik maken. Bij het slot slaan we linksaf. daar is de parkeerplaats, er staan een aantal campers opgesteld, er is genoeg plaats over. We sluiten de wagen op 220 aan en lopen naar de receptie van het hotel dat in het slot gevestigd is. Het slot Haindorf is het middelpunt van een groot Operette festival. Vanavond wordt hier in de openlucht "Die Lustige Witwe "opgevoerd. Even overwegen we, als er nog kaarten beschikbaar zijn, de operette te gaan bekijken. We melden ons bij de receptie, Betalen 9 Euro voor een parkeerplaats, inclusief elektriciteit en douche. We gaan terug naar de camper en trekken na een week of vijf voor het eerst weer een lange broek aan. Het weer is omgeslagen, de zon is nog goed zichtbaar, maar de temperatuur is zeker een graad of 20 lager dan gisteren. Het dorp ligt een meter of 500 verder, We wandelen die richting uit, passeren een Penny markt, waar we wat boodschappen doen. We stellen vast dat morgenvroeg, dit een prima plek is, om verse broodjes te halen. Het dorp is stil, het is vrijdagmiddag. Niets beweegt, de mensen zitten verstopt in hun huizen. Kortom een saaie boel. wel een standbeeld van de heilige Nepomuk. Voor ons een onbekende. Gelukkig redt Wikipedia ons. Johannes Nepomuk werd rond 1345 geboren in de Bohemen. Hij werd priester en bracht het tot de persoonlijk biechtvader van Sophia van Beieren. Hij werd slachtoffer van een vete tussen kerk en staat, vreselijk mishandeld en vanaf de Karelsbrug in de Moldau gegooid. In 1729 werd hij heilig verklaart. Als heilige heeft hij een druk bestaan, hij is de beschermheilige van Bohemen, biechtvaders, priesters, schippers, molenaars, het biechtgeheim, het zwijgen, waterbedreigingen en van bruggen. Voorwaar een uitzonderlijk breed takenpakket. Enigszins teleurgesteld wandelen we terug naar de camper. We lezen ,slapen wat bij en verkennen het aanbod van het hotel haar restaurant. Rond zes uur wordt het drukker rond de parkeerplaats en het hotel. Verkeersregelaars in oranje hesjes, hekken om het verkeer te reguleren. Verschillende tafels in het restaurant zijn al gereserveerd. Autogarage Gunther trakteert zijn personeel op een etentje en het bijwonen van de operette. Wij nemen plaats en gebruiken het diner. Inmiddels wordt het drukker en drukker, We wandelen terug naar het parkeerterrein, alle overgebleven plekken zijn inmiddels door personen auto's ingenomen. Een grote parkeerplaats achter de onze vult zich snel op. Wij slaan de komende mensen, vanuit de camper, geamuseerd gade. In de camper horen we niets van de uitvoering. Rond half elf dringt het applaus bij ons door. De eerste auto's worden gestart. Het geroezemoes neemt toe. ook dat geluid sterft in een half uur uit. Zowel binnen als buiten is de rust weergekeerd.

Geschreven door CamperHerman