Na een goed ontbijt, en een verfrissende douche , maakten wij ons klaar om te vertrekken richting Hardenberg. Wij kiezen Hardenberg als reisdoel omdat daar op maandag Markt is. Wij moeten op zoek naar gordijnhaakjes voor een vreemd soort gordijn rails. Roxana denkt dat we deze bijzondere haakjes het beste op een markt kunnen scoren. Hardenberg dus, daarnaast een aardig plaatsje in een mooie omgeving. We hebben een camperplaats uitgezocht in het gehucht Collendoorn. Een keurige camperlocatie met een plaats of 30. Een mooie plek uitgezocht, alles aanwezig wat op een goede camper standplaats hoort te zijn, water, elektriciteit, toilet en een douche. Er is geen receptie of ontvangst, wel een huisje waaraan de regels opgehangen zijn. Pak binnen een enveloppe, bij vertrek kan de enveloppe met 10 Euro, voor camper en 2 personen, in de brievenbus achtergelaten worden. Wat een vertrouwen. Niet zo digitaal als gisteren, maar uiterst effectief. In de avond kwam de boerin overigens iedere camperaar even persoonlijk welkom heten.
We halen de fietsen uit de garage en gaan onderweg naar de Hardenbergse markt. Even staan we te treuzelen, moeten we hier links, rechts of rechtdoor. Voor we een beslissing konden nemen fietst een Duits echtpaar, die we kort daarvoor op de camperplaats ontmoet hadden, ons achterop en nemen ons ongevraagd, maar uiterst vriendelijk op sleeptouw. Wij volgen op zo’n dertig a veertig meter afstand. Bij iedere bocht zwaaien ze naar ons, bang om de lijn te breken. Na 20 minuten fietsen komen we aan op de markt, nemen we afscheid van onze reisleiders en gaan op zoek naar de gordijnhaakjes.
Om een lang verhaal kort te maken, waarvoor we kwamen lukte allemaal. Proviand ingeslagen en weer rustig terug fietsen naar onze camper.
’s Avonds maakten we een wandeling, vlak voor we weer bij de camperplaats aankwamen zagen we rechts naast het pad een herdenkingsplaats. Ook deze mooie idyllische omgeving is niet aan het spook van de tweede wereldoorlog ontkomen. Op deze plaats was het werkkamp Molengoot, waar 150 Joodse mannen zwaar landwerk moesten verrichten in opdracht van de Duitse bezetter. In 1942 allemaal doorgevoerd via Westerbork naar diverse vernietigingskampen. De vragen, hoe hebben we dit in onze eigen omgeving laten gebeuren?, hoe onverschillig zijn we geweest?, worden ook op deze herinneringsplaats gesteld. Na alles gelezen te hebben en het op ons hebben laten inwerken, wandelen we door naar de rust van de camperplaats.

Geschreven door CamperHerman