Het camper terrein is modderig. Gisteren laat in de middag trok een stevige onweersbui over. Met de zware campers, die af en aan rijden, worden diepe blubberige sporen in de paden getrokken. Hoe kom je droog op je slippers naar de wasruimte. Dat is de eerste uitdaging van deze ochtend. Daarna douchen en dan nog belangrijker, met je schone voeten in schone natte slippers weer een droge route terug vinden. Het camperleven na een regenbui. De reis gaat verder, al snel verlaten we in oostelijk richting Venetië. We hebben onze koers richting Slovenië uitgezet, naar de stad Koper. De camperplaats die wij op het oog hebben ligt tegen het centrum van dit stadje aan. De Alpen liggen verderop links van ons. De toppen schitteren in de zon, terwijl wij in de schaduw van de wolken rijden. Het boerenlandschap ten westen van Venetië verandert weer in een landschap met veel wijngaarden. De Alpen kruipen steeds dichterbij tot we vlak voor de grans met Slovenië tweer de lagere bergen binnen rijden. Als het even kan liggen grens overgangen van landen op een pas. Ook hier. Na een tijd klimmen passeren we de grens, die nog niet veel decennia geleden, tot veel files en vertraging geleidt zou hebben. Nu niet meer, je ziet dat er een grens is geweest, maar dat is dan ook alles. De dalende snelweg brengt ons via een aantal tunnels weer zichtbaar dicht bij de Adriatische zee. De haven van Koper is in zicht. Helaas onze routeplanner laat , ondanks vers gedownloade bestanden, ons op het laatste deel van het traject, in de steek. Ook Google Earth zet ons niet op het juiste spoor. Dan maar op de intuïtie afgaan. Gelukkig lukt dat en arriveren we bij een van de modernste camperplaatsen die wij op deze reis gezien hebben. In een automaat kopen we een chipkaart voor 2,50 Euro. Vervolgens storten we via diezelfde automaat 10 Euro op deze kaart. We houden de chipkaart voor de lezer en de poort opent zich en we rijden het terrein op. We parkeren naast een van de aanwezige picknickplaatsen. Met diezelfde kaart brengen we de stroomvoorziening op gang, verkrijgen we toegang tot het keurige toiletgebouw en kunnen we met de Arriva bus naar het centrum rijden. Ondanks dat deze procedure duidelijk in diverse talen beschreven is, zijn er regelmatig mede camperaars die moeite hebben het terrein op te komen. Lopen heen en weer tussen bestuurdersstoel en automaat. Doen van alles, maar net niet het juiste. ook de kreet "Sesam open open u" lijkt niet het juiste resultaat te hebben. Met de air van de ervaren, reeds geslaagde camperaar, konden wij diverse, Nederlands-, Spaans- en Italiaans sprekende, in nood geraakte collega's het terrein op helpen.
Vlak bij ligt een spik-splinter nieuw winkelcentrum, daarnaast de Lidl. Een goede plek om onze voorraden aan te vullen. Als dat gebeurd is vertrekken we naar het centrum. We lopen naar een Arriva bus die klaar staat. ik roep Centrum, Center, Centro Stadsmitte. De chauffeur kijkt mij mee-warend aan en schud nee. Plotseling lijkt hij toch iets in deze woorden te herkennen en knikt ja. We houden onze Arriva kaart tegen de kaartlezer. Er gebeurd niets. De chauffeur kijkt ons nogmaals aan en gebaart, instappen en een beetje snel. Dit commando volgen we snel op. Al slingerend, via wat perifere delen van het stadje, arriveren we in het centrum. De meeste mensen stappen uit. Honderd meter verder ligt de boulevard, we wandelen langzaam in die richting. Een mooie, niet te drukke boulevard, kinderen duiken van de kade kant in het water van de Adriatische zee. Andere kinderen spelen cowboytje of iets dergelijks en rennen achter elkaar aan met een speelgoedpistool, waar besjes mee geschoten worden. Met een ijsje nemen wij plaats op een van de bankjes en bekijken rustig deze tafrelen. We genieten van de rust, het ijs en het mooie uitzicht op zee. Iets verderop is een stuk van de zee en de boulevard als een zwembad ingericht. daarachter is de haven met installaties waarmee containers gelost kunnen worden. Bij het zwembad is een terras, we gaan zitten en bestellen wat te drinken. Kinderen tot bejaarden en alle leeftijdsgroepen daartussen, vermaken zich in het water. In plaats van strand ligt men hier op een handdoekje op het harde beton. Het lijkt niemand te deren. Decennia geleden, toen Slovenië nog onderdeel was van de republiek Yougoslavie, werd zonnen in Slavische landen, zover ik weet, staande gedaan. Lekker leunend tegen een muur, de zon op je bast laten inwerken. Lijkt mij stukken aangenamer. We wandelen weg van de boulevard naar het centrum. Smalle straatjes, soms een toerist, leuke winkeltjes. We arriveren op het centrale plein. Het lijkt het San Marco plein in het klein. Dezelfde soort, typisch Venetiaanse, gebouwen langs de randen. Dezelfde toren, open voor beklimming. Allemaal een stuk kleiner, maar overduidelijk uit dezelfde tijd, vanuit dezelfde dominantie ontworpen. De Venetieers waren hier de baas. Geen enkel misverstand daarover. De gevleugelde leeuw zien we op veel gebouwen in Koper terug. Het is geen toeristenplaats, de eigen bevolking lijkt zich hier uitstekend te vermaken. De afstand van het centrum tot de camperplaats is zo kort dat we de slingerende route van de bus overslaan en de weg per benenwagen afleggen.

Geschreven door CamperHerman