Vandaag maken we er een rustige dag van. In de nabije omgeving van de camping is niets speciaals te zien of te doen. We zetten onze tuinstoelen aan de schaduwkant van de camper en kijken rustig uit over de zwemvijver en het dal. Roxana leest, terwijl ik over het internet naar de radio luister. De uren glijden voorbij. Zo af en toe laten we ons in de zwemvijver zakken om af te koelen. Verder is het slechts ledigheid dat ons bezig houdt. Veel anders kunnen we met deze hitte ook niet verrichten. Vanmiddag is er een dorpsfeest. Gezinnen in het dorp koken bij het dorpshuis een pan met eten. Dit eten wordt gekeurd door een deskundige jury en door de families zelf opgegeten. Pieter en zijn vrouw gaan stoofvlees klaarmaken en nodigen ons en de andere camping bezoekers uit, dat mee te maken. Het koken begint om drie uur 's middags. Rond een uur of vier trekken wij wat droge kleren aan en wandelen in de richting van waar we denken dat het dorpshuis is. Een paar honderd meter van de camping, van de rechterkant van de weg klinkt muziek. We verlaten het pad en komen op een grasveld. Er staan 2 voetbal goals, het veld loopt zowel in de lengte als de breedte weinig waterpas. Een paar speeltoestellen en 50 meter verderop het dorpshuis. Onder de verschillende boomgroepen zitten families en vriendengroepen bij elkaar in de schaduw. Bij ieder groepje staat een driepoot waaraan een gietijzeren pan boven het houtvuur dan wel een gasbrander staat te pruttelen. Vanuit een van de groepjes klinkt: Roxana, Herman, Hier zijn we. Zwaaiend wenken Pieter en Ina ons naar hun tafel, waar ook een houtvuurtje de pan aan de driepoot verwarmt. Een Duitse vriend van hen, die ook in het dorp woont, bakt grote hoeveelheden zelfgemaakte worst. Die proeven we als eerste, smaakt prima, daar gaan er in de loop van de middag nog wel een paar van naar binnen. Intussen schalt de muziek van de disk jockey, veel te luid over het feestterrein. Pieter stelt ons voor aan de burgemeester, een vrouw van inmiddels 68, ze draagt een schort met Hollandse tafrelen, die ze vorig jaar van Pieter gehad heeft. Haar ondergebit is ze vergeten vanmorgen, waardoor haar schalkse lach iets clownesk krijgt. Dit dorp van 200 inwoners heeft een burgemeester die 4 uur op een dag in dienst is, ze heeft geen gemeenteraad om haar te sturen. Binnen de context van de wet bepaalt zij de gemeentelijke belasting, wie wat moet doen voor zijn uitkering en wie het vlees t.b.v. dit feest gratis krijgt. Ze wordt bijgestaan door een gemeentesecretaris, die meerdere burgermeesters ondersteunt. Uiteraard maakt zij ook deel uit van de Jury. Gelukkig kunnen we ons verstoppen in de schaduw van een bomengroep, geholpen door een tweetal parasols. Een ouder Fries echtpaar van de camping schuift bij onze tafel aan. Zoals dat gaat babbelen we gezellig met elkaar en kijken naar de verschillende driepoten waar, terwijl het al lang drie uur geweest is, kilo's vlees in wordt gedumpt. Rond een uur of zes worden de tafels gedekt en komt het resultaat van de kookkunst op tafel. In een bakje krijgen wij uit de pan van Pieter en Ina geserveerd. Het vlees is heerlijk gaar, met aan de zijkanten stukken vet. Het smaakt ons goed, hoewel ik de pittigheid van de hete paprika mis. We proeven aan een andere tafel hun eindproduct. Door de hitte kan ik het mij helaas niet zo laten smaken als dat op een donkere winteravond bij het haardvuur, het geval zou zijn geweest. Intussen gaat de Jury rond. Sommigen scheppen borden vol voor de jury op en versieren de tafel uitbundig. Gespannen wordt toegekeken , hoe de juryleden voorzichtig van de hete inhoud van de pan proeven. Dat is waar ze naar mogen kijken. Geen omkoping, versierde tafel of niet, onbelangrijk. Het gaat om de smaak en niets anders dan dat. Rond de klok van zeven hebben wij het wel gezien en slenteren langzaam terug naar de camping. We worden achterop gereden door het Friese echtpaar, zij stoppen, vragen of we mee willen rijden en brengen ons terug naar de camping. We zitten nog een uurtje of wat, terwijl het behoorlijk afkoelt, voor de camper. Rond de klok van 11 kruipen wij onder de wol, terwijl de muziek van het feestterrein, afhankelijk van de wind, stevig in de camper binnendringt. Zo af en toe wordt ik er wakker van. vanaf 2.00 's nachts wordt het weer rustig in het dorp.

Geschreven door CamperHerman