De Arriva kaart voor de lezer en de uitrijpoort van de camperplaats schuift automatisch open. Even is het weer zoeken naar de oprit van de snelweg. We gaan richting het eiland Krk en haar hoofdstad Krk in Kroatië. De oprit naar het eiland ligt een kleine 20 kilometer achter Rijeka. Voor het eerst op deze reis verwachten we ons paspoort nodig te hebben. Kroatië is weliswaar lid van de Europese Unie, maar behoort niet tot de Schengenlanden, nog tot het Eurogebied. De ene tunnel naar de andere wordt genomen. De snelweg draait een bergachtig gebied binnen. We koersen richting Ljubliana. Na een half uur rijden verlaten we de snelweg richting Rijeka. Eerst maar even tanken, want we weten niet echt wat we tegen gaan komen. We rijden over een twee-baans weg. Het is een helder landschap. Rustige heuvels waar stukken bos of kleinere groepjes bomen, omringd worden door groene weilanden. Niet gladgeschoren, niet begraast, maar met hoog gras, met veel wilde bloemen. Een kleurig soort groen. De weg slingert hier gemoedelijk doorheen. Beetje omhoog, beetje naar beneden. Regelmatig staan langs de weg wisselkantoortjes, die zonder commissie te rekenen, Euro's in Kuna's omwisselen. Het lijkt mij dat we in Kroatië wel een bank met een betaalautomaat zullen tegen komen om in het bezit van Kuna's te komen. De weg wordt steiler. Blijkbaar komen we in de buurt van de grensovergang. Het wegverkeer splitst zich volgens aanwijzing in een rij met auto's met vracht beladen en auto's die dat niet hebben. Wij rekenen ons tot de laatste. Een voor een worden de paspoorten gecontroleerd van onze voorgangers. Met enige regelmaat worden wagens naar de zijkant gedirigeerd om daar verder onderzocht te worden. Auto voor auto schuiven wij richting de grenspost. Een unheimische gevoel overvalt me, hetzelfde gevoel als waar we vroeger als klein kind mee voor de Duitse grens stonden. Je hebt je over te geven aan de macht van de instituties. Wij zijn aan de beurt, langzaam rijdt ik de wagen op naar de streng kijkende dames. De paspoorten heb ik al in de hand, zodat ik deze direct kan afgeven. We trekken ons meest onschuldige gezicht, zijn voorbereid op alles. In plaats van de paspoorten aan te nemen, volgt er een korte beweging van de arm, Doorrijden. Koppeling weer op laten komen en de slagboom voorbij. Wat een opluchting. We zijn het ook niet meer gewend. Pff. We zijn in Kroatië, rijden door en passeren een aantal kleine dorpjes. Uit een klein huisje naast de weg komen rookwolken. Terwijl we langsrijden zien we hele varkens aan het spit ronddraaien. Dit moeten we van dichterbij zien. We keren de wagen, rijden terug en parkeren de camper naast het Grillhuis. Twee varkens draaien aan een groot spit boven het vuur. Eerlijk gezegd zijn we varkensvlees liefhebbers en krijgen er redelijk honger van. Deze varkens zijn aan consumptie nog niet toe. Dus laten we het maar bij de trek en het knagend besef dat varkensvlees van een varken komt. Tijdens onze trip vandaag is dit niet de enige varkensrooster plaats die we tegen komen. De tweebaansweg draait een snelweg op. We gaan ver boven Opatija langs, de modaine badplaats ten tijde van de Oostenrijks Hongaarse monarchie. De laatste keer dat ik daar was zaten de hotels vol met vluchtelingen uit Bosnie Herzegovinja, Servie en het oosten van Kroatië. De oorlog was dicht bij. In die tijd was er nog geen mooi aangelegde snelweg die hoog boven Opatija met een schitterend uitzicht over de Adriatische zee richting Rijeka snelde. We rijden boven het havencomplex en het gebied van de olieindustrie van Rijeka langs. We hebben er een wijd uitzicht op, maar nog sterker als het beeld dringt de geur van de olie industrie de wagen binnen. "Nee, er is niets met de wagen, dit komt van buiten". We laten Rijeka achter ons. De weg volgt hoog boven de zee de kustlijn. We zien het eiland Krk en de brug die naar dit eiland leidt, in de verte liggen. Uiteraard wordt voor de oversteek naar Krk een tol gevraagd. We rekenen af met een creditcard, omdat we nog geen Kuna's in de portemonnee hebben. Het eiland is rotsachtig, droog. De begroeiing bestaat vooral uit lage bosschages. Stekelige struiken. Het is druk op de weg. De een na de andere camper richting het vaste land rijdt ons tegemoet. Het plaatsje Krk ligt aan de zuidkant van het eiland. We zoeken eerst naar een winkelcentrum. We gaan er vanuit dat we daar een betaal automaat zullen vinden. Dat klopte. Met Kuna's op zak rijden we door naar de gekozen camperplaats. We draaien de auto een smalle oprit op. De oprit gaat stijl naar beneden, wat het eigenlijk tot een afrit maakt. Felix, herkenbaar aan zijn T shirt met naamsvermelding komt breed lachend op ons toegelopen. Graag een plaats voor een of twee nachten. Dat is geen probleem. Hij wijst ons een plek aan waar ik niet zo tevreden mee ben. Ik probeer hem ut te leggen waar onze zonnescherm zit en dat we dus ruimte aan die kant van de auto willen. Het komt voor elkaar volgens Felix. De camper moet op een kleine ruimte worden gedraaid. Op zich geen probleem, ware het niet dat Felix mij aanwijzingen geeft die tegengesteld zijn en nergens toe leiden. Ik besluit mijn eigen zin te doen, Parkeer op een mooie plek en Felix sluit zich, nog steeds breed lachend, bij mijn conclusie aan. De camperplaats bevindt zich in zijn achtertuin. Maar alles is aanwezig, keurige toiletten, wasplaats en zelfs een ruimte waar je eventueel vlees kunt bakken en zelf een biertje kunt tappen. Een halve liter voor 2 Euro. Als u weg gaat zegt u maar hoeveel u gedronken heeft. Er is een wasmachine, dus ook de was kan weer worden gedaan. De camperplaats ligt vlak tegen het oude centrum van Krk en het strand. We trekken onze zwemkleding aan en wandelen naar beneden naar het kiezelstrand. Het baaitje wordt rechts begrensd door de vestingmuur van het stadje. In het midden is het kiezelstrand en aan de linkerzijde een doorlopend betonnen platform. Het is druk, maar lang niet vol. Spelende en zonnende mensen van jong tot oud. Voorzichtig stappend over de keitjes en kiezelstenen lopen we het water in. Een aangename temperatuur. Het zoute water laat je makkelijk drijven. Het is snikheet, een afkoeling als deze kunnen we goed gebruiken. We blijven lang in het water. Na wat rond dit kleine baaitje te hebben gewandeld klimmen we weer terug naar de camper., Dankzij de airconditioning blijft de temperatuur binnen aangenaam. In de avond bezoeken we het stadje Krk. Nu is het echt druk. We schuifelen mee in de toeristenstroom door de smalle straatjes, langs de terrassen waar vooral pizza's worden geserveerd. De straten zijn voor een deel van glimmend marmer. ook de Venetiaanse leeuw treffen we op veel bouwwerken aan. De inwoners noemen hun eigen plaatsje dan ook "Klein Dubrovnik". Wij kopen een ijskoude slush puppie. Ik zuig het ijs op, ogenblikkelijk stekende messen achter mijn rechterslaap.
Ik houd mijn hoofd vast en moet gaan zitten. Mijn kop lijkt uit elkaar te spatten. Langzaam zakt de pijn om daarna geheel te verdwijnen. Dat was dus te koud voor dit oververhitte hoofd. De rest van de Slush Puppie in een gematigd tempo opgezogen. Na een uur wandelen we weer terug in de richting van de camperplaats waar de was nog op ons wacht.

Geschreven door CamperHerman