Drie dagen hebben we op deze camping gestaan, niet omdat het de meest spectaculaire omgeving is. Eerder saai en weinig te doen. We bleven omdat de plek ons rust bood, water om te zwemmen bij deze hitte, maar bovenal omdat Pieter en Ina, enthousiaste gastvrije campingeigenaren zijn. De kookwedstrijd in het dorp en het gezamenlijk de finale voetbal kijken met een door hen verzorgde barbeque zijn zo persoonlijk, zo vriendelijk en bijzonder dat we er graag een extra dag aan vast knoopten. Maar vanmorgen vertrekken we toch. We zijn inmiddels al een aantal dagen in Augustus, We bewegen ons globaal in de richting van Nederland. Daardoor overmand soms het gevoel op de terugweg te zijn. Rustig aan doen en blijven genieten van iedere dag, is het motto.
We nemen afscheid van Pieter, Ina en van het Friese echtpaar en rijden weg naar het westen. De wegen zijn beroerd. De routeplanner stuurt ons regelmatig een zandpad op. Zware spoorvorming is standaard aanwezig, er wordt dan ook niet voor gewaarschuwd. Er zijn een aantal evenwijdig lopende asfaltwegen die naar het noordwesten leiden. Als we van weg moeten wisselen, zijn de verbindingswegen, paden. Asfalt of vaker nog beton plakkaten die dwars door de vele wouden voeren. De paden zijn niet breder dan een voertuig. Naast de weg zijn er grindstroken van een meter breed, die bereden moeten worden als er een tegenligger in beeld komt. We rijden rustig aan. Uiteindelijk komt een M weg, een snelweg, in de buurt, die ons richting Balaton voert. Hat Balaton meer is het grootste binnenmeer van midden Europa. Veel Europeanen, m.n. Duitsers en Nederlanders brengen hun vakantie aan dit meer door. Een reden waarom wij dit bijzondere meer ook wel eens willen zien. We hebben een camperplaats uitgezocht aan de westzijde, in het plaatsje Keszthely. De omgeving van het meer is heuvelachtig, aan de noordzijde, zover wij kunnen beoordelen iets hoger dan aan de zuidzijde. We rijden het plaatsje Keszthely binnen. Aan beide zijden van de weg, vooral kleine toeristenwinkeltjes, waar de gewone prullaria aan de man gebracht worden. Aan de rechterzijde een hek dat toegang geeft tot de camperplaats. Terwijl we door het hek heen draaien, wuift een oudere vrouw dat er plaats is. Ze zet ons neer onder een grote treurwilg. Een voorlopige plek, in afwachting van het vertrek van een camper in de hoek van de achtertuin. In afwachting van dat moment lopen we wat door het dorp. Eerst bezoeken we een restaurant in de buurt. Bestellen een fris glas limonade en vragen om het internet wachtwoord. Hopelijk kunnen we het netwerk op de camperplaats ontvangen. We wandelen verder in de richting van het Balaton meer. De toegang is volledig afgezet. Achter de toegangspoort zien we weides waar mensen zonnebaden, iets verderop het water. Wat een tegenvaller, niet om het luttele toegangsbedrag, maar de kwaliteit van dit niets zeggende plaatsje bestaat slechts bij de gratie dat ze aan dit bijzondere meer ligt en dat verstoppen ze achter een muur. Hoe is dit mogelijk? ik kan me niet voorstellen dat dit gebruik is aan het Balaton. Het moest verboden worden dergelijke plekken aan de openbaarheid te onttrekken. Dergelijke kwaliteiten zijn publiek en horen voor iedereen toegankelijk te zijn. Wat dat betreft kan de Nederlandse kust als voorbeeld dienen. In alle vrijheid wandel je van Hoek van Holland naar Den Helder en zo hoort dat. De teleurstelling verbijtend, wandelen we langzaam terug naar de camperplaats. Alle kleur van de toeristenwinkeltjes is verfletst. Gelukkig is de camperplaats in de tuin van de oude mevrouw authentiek, We zitten 's avonds mooi in de schaduw van de treurwilg. Een andere boom had niet bij deze plaats gepast. Treurig.

Geschreven door CamperHerman