Vannacht is het flink afgekoeld. De zon schijnt, maar er drijven ook heel wat wolkenpartijen voorbij. Na onze eigen verplichtingen en het bij- en ontladen van de camper, vertrekken we in de richting van Nove. We kunnen de snelweg volgen tot Vicenza, daar de weg af en weer een stukje naar het noorden. Nove ligt midden in de streek waar het fameuze Italiaanse aardewerk, Ceramika wordt gemaakt. Al snel rijden we op de snelweg richting het zuiden. Links en rechts bevinden zich de vriendelijk resten van zuidelijke Alpen. Het berglandschap maakt meer en meer plaats voor een heuvelachtige omgeving. een half uurtje rijden houdt zelfs dit heuvellandschap op en verschijnt voor ons de vlakte van Noord Italië. In de ruime betekenis van het woord ook wel Po vlakte genoemd. We dalen naar dit vlakke land. De alpen liggen achter ons en zelfs de laatste stukjes verdwijnen in de achteruitkijkspiegel. Onze weg buigt af naar het oosten, richting Venetië. Rechts en links naast de weg hebben de fruitbomen plaats gemaakt voor uitgestrekte velden met wijnranken. Ze lijken wat beter in het blad te zitten dan hun soortgenoten in Duitsland. Daarnaast zijn er wijngaarden waar de stam van de ranken wel 2 meter hoog zijn. Daar komen de uitlopers met de bladeren die in elkaar grijpen, zodat er een veld met gesloten bladerdak met druiventrossen ontstaat, waar je onderdoor kunt lopen. Bij Vincenza slaan we de snelweg af in de richting van Nove. We rijden over wat smalle wegen waar bij grotere tegenliggers voor de veiligheid toch wat snelheid teruggenomen moet worden. De Keramiek fabriek en de daarbij horende winkel sluiten naar goed Italiaans gebruik van half een tot twee uur. Het is bijna half een als we in Nove aankomen. Links zien we een mooi parkeerterrein bij een grote supermarkt. Om de tijd tot twee uur te doden en om onze voorraad aan te vullen, parkeren we daar de wagen en gaan boodschappen doen. op het moment dat we met de kar met boodschappen de winkel verlaten, beginthet dikke druppels te regenen. Snel laden we de boodschappen in en nat van zweet en regen gaan we onze lunch klaar maken. Naast de regen horen we in de verte ook gerommel van een opkomend onweer. De regen valt steeds hartstochtelijker, over de voorruit een waterval, daar stort het dak zich leeg. We zijn de enige wagen op de parkeerplaats. Naar of uit de supermarkt komt niemand meer. Het wordt donker en donkerder, Bliksemschichten schieten van links naar rechts, van boven naar beneden. De regen gaat over in hagel. Ijsklonten van wel 1 centimeter kletteren op het dak, het dakluik en tegen de ruiten. De korrels worden door een opgestoken storm, die de kamper doet schudden, met kracht tegen de zijkant geslagen. We hopen dat de hagelstenen niet groter worden. De enkele wagens die over de weg langs komen, rijden stapvoets en hebben hun grote lichten aan. Tot aan het midden van de wieldoppen rijden ze door het water. De waterafvoer op de parkeerplaats is gelukkig adequaat. Van de omliggende gebouwen lijken de regenpijpen wel op brandweerslangen die met volle kracht water op het pleintje spuiten. Deze zondvloed houdt zeker drie kwartier aan, voor het langzaam begint te verminderen. Brandweerwagens rijden langs, ongetwijfeld om hier en daar nuttig pompwerk te verrichten. inmiddels is het ruim twee uur geweest, we starten de motor, rijden de weg op, waar het water zich nog in stromen naar het laagste punt beweegt en gaan in de richting van de keramiek fabriek.
Ook hier herstellen ze zich nog van het noodweer van de afgelopen twee uren. In de fabriek gaan we een trap op die leidt naar de show- annex verkooopruimte. Prachtig aardewerk van allerlei kleuren en motieven staan hier uitgestald. Na langdurig het een met het ander vergeleken te hebben, gaat onze voorkeur uit naar een servies dat bestaat uit aardewerk zonnebloemen. We kiezen de onderdelen uit die we willen hebben, zetten deze op een kar met drie verdiepingen en rijden hiermee naar de mevrouw die voor het afrekenen zorgt. Met cash betalen levert nog een korting van 10% op. Alles wordt zorgvuldig ingepakt en wij ruimen in de camper een kast gedeeltelijk uit om onze spullen veilig op te bergen. Het zou jammer zijn als ze onze reis niet overleven.
Het plan was om hierna door te rijden naar Venetië, maar gezien de opgelopen vertraging en de indruk die het noodweer op ons heeft achtergelaten, besluiten we in de buurt een camperplaats op te zoeken. Op de app van de Nederlandse Kamper Club vinden we een mooie plek vlakbij in het plaatsje Marostica. De camperplaats ligt direct tegen het oude centrum aan. Het centrum wordt gedomineerd door twee kastelen, Castello Superiore en Castello Inferiore. Deze kastelen zijn verbonden met een grote verdedigingsmuur. De parkeerplaats is rustig. Inmiddels is de zon weer voorzichtig gaan schijnen. We zoeken een mooi plekje waar we nog buiten van de zon kunnen genieten en de barbeque kunnen branden zonder dat anderen daar last dan wel genot van hebben. De varkensribbetjes doen het geweldig op de BBQ. Ze mogen rustig een tijdje in de warmte en de rook liggen. De vetrand wordt lekker knapperig. We genieten met volle teugen, een heerlijke vooravond, in het zonnetje, met een wijntje en een mooi rokende barbeque. Wat wil een mens nog meer. 's Avonds maken we een wandeling naar het centrum, een prachtig pleintje. Midden op dit plein bevindt zich een schaakbord van marmeren platen. Ik schat het schaakbord op 25 bij 25 meter. Eenmaal per twee jaar wordt in dit plaatsje het schaakspel levend gespeeld. Helaas alleen in de even jaren. Deze traditie schijnt terug te gaan tot 1454. Zittend op een terras genieten we van de rust en de spelende kinderen op het plein, ondanks het tijdstip van 10 uur. We wandelen nog wat rond , tot we weer bij de camper aankomen en van een rustige nacht genieten.

Geschreven door CamperHerman