In de loop van de nacht werd ik een paar keer wakker. Door het dakluik kwam koude lucht naar beneden zakken. De dekens iets verder over het hoofd getrokken. Geen wonder op deze hoogte. Ik denk dat de buitentemperatuur onder de 10 graden is. Acht uur zijn we wakker. Een lekker kopje Nespresso en een paar gebakken eieren maakt het leven weer in ons los. Uiteindelijk moet de reis in Italië ons naar Venetië brengen, daarvoor willen we nog de keramiek stad Nove bezoeken. De afstand naar Nove is niet zo groot, maar dan moet je wel weer recht door de bergen over een aantal passen. Dat lijkt ons toch teveel van het goede. We kiezen ervoor via de snelweg te gaan en de route weer naar beneden richting Bolzano te nemen. Het maximale dalingspercentage is 12% dus dat moeten we in zijn tweede versnelling toch goed kunnen redden. In zijn twee, weliswaar hoog in de toeren, hoefde ik niet verontrustend veel bij te remmen. Tussendoor is er voldoende gelegenheid voor de remmen om af te koelen. Zo af en toe parkeer ik even langs de kant om de ontstane file achter ons de gelegenheid te geven de camper in te halen. Zonder al te grote problemen komen we aan in Bolzano, draaien de snelweg op in de richting van Trente. Al vanaf de Brennerpas daalt deze snelweg tot ze uiteindelijk ver voorbij Trente in de Povlakte uitkomt. Zover zijn we nog niet. Langs de snelweg zien we veel appelboomgaarden afgewisseld met hier en daar een veld met wijn ranken. Het dal is inmiddels een aantal kilometers breed geworden. In het langzaam oplopende deel zijn kleine meertjes van rode dakpannen met altijd in het midden een geel rank kerktorentje. De dorpjes lijken onwillekeurig in het dal rondgestrooid. Achter het langzaam oplopende deel van het dal stijgt de bodem snel tot het in loodrechte rotswanden grillig naar boven wijst. Voorbij Trente krijgen de steile wanden een vriendelijker, heuvelachtiger uitstraling. Op de weg is het druk. Een aantal malen rijden we korte files binnen die zich na enkele minuten zonder een zichtbare aanleiding weer oplossen. We hebben de ramen wijd open, het is warm, zeg maar heet. De zon schijnt genadeloos door de grote voorruit naar binnen. We rijden door tot Rovereto, een plaats ten noorden van het Gardameer. Hier vinden we een kleine, maar goed uitgeruste camperplaats. Zelfs douches en toiletten zijn aanwezig. In de loop van de middag wandelen we, ondanks de hitte, in de richting van het centrum van Rovereto. Het is stil op straat, 3 uur zondagmiddag en bloedheet. Iedere verstandige Italiaan zit thuis, met dichte luiken, de air conditioning aan. Bezweet vinden we een koffie- annex ijsbar die open is. Er is een mooi terras, maar we besluiten binnen te gaan zitten waar de airco haar heilzame werk verricht. Ik had gedacht dat het ijs in Italië goedkoper was, maar bestel toch een coupe ijs met bananen. Roxana bestelt een salade. De mevrouw van deze zaak verdwijnt zo'n 10 minuten in een naastgelegen ruimte en komt terug met Roxana's salade, opgedient in een schaal van 30 bij 30 centimeter. Hier kunnen wel 3 man van eten. Het ijs was weliswaar duur, maar daar krijg je dan ook wel wat voor. In de coup, misschien wat overdreven, kan een klein kind, pootje baden. Een aantal oudere mannen komen na elkaar binnen, staan aan de bar en drinken een koffie of een wijnglas water flink aangelengd met een scheut likeur. Ze kennen elkaar, zijn duidelijk even het donkere huis ontvlucht om te kijken of er op straat nog nieuwtjes zijn. Aan het geklets en het woord Allemagne dat regelmatig gebruikt wordt zijn wij blijkbaar onderwerp van een van de nieuwtjes. We worstelen ons door het ijs en de salade heen, rekenen af en zwoegen enkele minuten later weer in de hitte, terug naar de camper. Bij en drogisterij zien we de thermometer de 36 aantikken. Ook bij ons gaat de airco aan, de deuren en luiken dicht. In de loop van de avond zetten we de stoelen weer buiten, we drinken een glas wijn met een uitzonderlijk mooi uitzicht op de bergen, waarachter de zon ondergaat.

Geschreven door CamperHerman