Het terrein van de camping kijkt toch redelijk geïrrigeerd. Vanmorgen zijn alle plassen en meren op de camping verdwenen en kan je weer gewoon met de slippers over de camping lopen. We vertrekken richting kasteel Lindenhof, hier niet te ver vandaan. Na het bezoeken van dit kasteel denken we richting Mittenwald te rijden, een plaatsje waar we een aantal jaren geleden ook op bezoek zijn geweest. Eens kijken of alles nog hetzelfde is. Even zijn we de route naar het kasteel Lindenhof kwijt. Omdraaien en weer een stukje terug rijden. Dit levert niets op. Nogmaals draaien dus en in de oorspronkelijke richting verder rijden en jawel vanzelf komen de borden die bevestigen dat we in de goede richting gaan. We kopen een ticket voor de parkeerplaats, rijden door en worden naar achter op de parkeerplaats, naar een plek speciaal voor campers verwezen. Kasteel Lindenhof, genoemd naar de eeuwenoude Lindeboom die in de "voortuin" staat. Het is gebouwd in opdracht van koning Lodewijk II van Beieren. Dit is zijn kleinste kasteel en ook het enige dat door zijn hand tot stand kwam, dat afgemaakt is. In dit kasteel, zijn Villa, zoals hij het noemde trok hij zich graag terug . De andere twee kastelen, nooit afgemaakt, het sprookjesslot Neuschwanstein en een kopie van Versaiile, het slot Herrenchiemsee. De negentiende eeuw werd Europa geregeerd door adel, door koningen. Hoe was dat mogelijk nadat in Frankrijk eerder eind achttiende eeuw het vrijheid , gelijkheid en broederschap had geklonken. De koningshuizen en de daarbij horende adel bakten er niet veel van, mede door ongeïnteresseerdheid, onbekwaamheid en krankzinnigheid legden zij de basis voor de puinhoop waaruit de eerste wereld oorlog ontstond. Maar goed, sommige creaties van deze tijd zijn in ieder geval nog goed om als toeristische trekpleister te dienen. Ludwig heeft een goede keus gemaakt wat de locatie betreft. Achter de villa rijzen groene weides, hier en daar onderbroken door naaldbossen op, om te eindigen in enorme rotspartijen die strak tegen de blauwe lucht afsteken. Het is een klein kasteel. De inrichting is net zo prachtig als dat ze waanzinnig is. Geen plekje is niet bedekt met bladgoud. Standbeelden en schilderingen die vooral terug voeren zijn op de door hem aanbeden Zonnekoning, Lodewijk de viertiende. Hij was graag alleen, in dit kasteel, geen grote tafels waar uitgebreide banketten gegeven kunnen worden. Nee, een eetzaal met een kleine tafel en met maar een zetel. De zitkamer idem dito. Zijn eenzaamheidswens ging zelfs zover dat hij tijdens de maaltijd het liefst geen bedienden zag. De tafel stond dan ook op een bewegende vloer die kon afdalen naar de keuken. Daar werd het eten geserveerd en daarna omhoog getakeld naar de ruimte waar de koning al in zijn zetel klaar zat. De overdadige binnenruimte wordt plezierig gecompenseerd door de inrichting van de tuinen, vijvers en beeldhouwwerken voor en achter de Villa. Roxana koopt een aantal ansichtkaarten om naar de kinderen te sturen. Kaarten gekocht, maar bij deze zaak geen postzegels. De zaak er naast heeft ze wel , maar verkoopt ze alleen als je er ook ansichtkaarten bijkoopt. Gelukkig weten we dit probleem later bij een gewoon postkantoor op te lossen. We vertrekken. In plaats van linksaf te slaan richting de kortste route naar Mittenwald, slaan we op de weg rechtsaf richting Oostenrijk. Na een klein kwartier passeren we de grens. Het is een prachtige route. We rijden langs een schitterend gelegen stuwmeer, kristalhelder blauw groen water. We passeren diverse wintersport dorpen en komen uiteindelijk weer terecht op een weg die ons naar Garmisch Partenkirchen brengt. Vandaar uit is het nog een twintig minuten rijden naar Mittenwald. In Mittenwald parkeren we bij hotel Jagers Hof. Volgens de gids kunnen we hier gratis staan als we de maaltijd in het hotel gebruiken. Gezien het prijsniveau van de keuken hadden we daar geen bezwaar tegen. De keuken gaat echter pas om 18:00 open. We wandelen naar het centrum. Van verschillende kanten klinkt het gerommel van een opkomend onweer. Druppels vallen zachtjes neer. Zouden we het halen voor het echt losbarst. Het regent al behoorlijk door als we bij het eerste restaurant aankomen waar we op het overdekte terras een hapje kunnen eten. We zitten nog niet, of de hel breekt los. Bliksem, donder en een hoeveelheid water uit de lucht dat normaal zeker een maand in beslag neemt. De straat is een rivier. Het water stroomt ook het terras op. Net niet tot de plek waar wij zitten. Het doet erg aan gisteren denken. Nadat we een hapje gegeten hebben komen ook de weergoden wat tot rust. Na een uurtje wandelen we, via een iets kortere route, weer terug naar onze camper. 's Avonds eten we uitstekend in de "gut Burgerliche Kuchen" van dit gedateerde hotel. Twee heren, waarbij versleten kleding wat slordig rond de versleten lichamen bungelt, zwaaien hier de scepter. Roxana bestelt Osseborst en vraagt daarbij om enige uitleg. Met gebaren duidt hij grote borsten aan. Hij schikt van zijn eigen toneelstukje maar schiet onbedaarlijk in de lach, terwijl hij zich excuseert voor zijn gedrag. Hij schiet van schaamte naar extase. Hij eindigt dit tafereel door op te merken dat het maar gelukkig is dat we geen Ochsen Schwanze soep besteld hadden. Blijkbaar kon hij dan niet voor zich zelf in staan. Ieder keer als hij langs onze tafel kwam speelde hij ernst, maar de lach barstte uit zijn kop. Ook wij hadden hier veel lol om. Na het eten weer naar de camper. In de voornacht brak er een stevige storm uit. De wind gierde door de bomen naast en boven onze camper. Lekker onder de dekens en slapen maar.

Geschreven door CamperHerman