Helaas, we hadden broodjes via de camping besteld, je verwacht dan 's morgens lekker knisperend brood. De bakker is overduidelijk zijn oude brood, dat de vorige dag niet verkocht is, aan de camping kwijt geraakt. Jammer maar helaas, we moeten het er mee doen. Na de ochtendverplichtingen zetten we de wandeling in richting het centrum van Swabische Hall. Volgens Google Maps een minuut of 20 lopen. Langs de drukke weg, door een minder druk parkje en dan over een overdekte houten, waarschijnlijk Middeleeuwse loopbrug, waar er later veel meer van bleken te zijn, het centrum in. Je kijkt je ogen uit. We moesten op weg naar de markt kiezen tussen de ObenHerrenstrasse of de UnterHerrenstrasse. We kozen de Oben. De meeste huizen zijn prachtig gerestaureerde vakwerkhuizen. Iedere woning onderscheidt zich van de ander in vorm, bouwstijl en kleur. In een winkel vernamen we dat 20 jaar geleden deze straten nog armoedig en de huizen bouwvallig waren. Hier moet veel restauratie werk verricht zijn de afgelopen decennia. In bijna ieder pand zit een interessante zaak waar mooie, natuurlijk meestal op de toerist gerichte, spullen worden aangeboden. De ObenHerrestrasse komt uit op de stadsmarkt. Het toeval wil dat op het plein ook een echte markt aan de gang was. De prijzen van de spullen lijken duurder als in de gewone winkels. In die zin is het karakter van de markten in Duitsland, in ieder geval hier, een andere als in Nederland. De markt hier staat vol met kramen die biologisch geproduceerde artikelen aanbieden. Dat geld voor het fruit, de vleeswaren, de groenten, de eieren, de honing etc. We kochten een pot honing bij een baas die er een leuk verhaal bij had en ons uitgebreid zijn fotoboek van zijn imkerij liet zien. De markt leidt in eerste instantie de aandacht van de Markt, het plein, af. Wat een pracht. Je blik wordt in eerste instantie getrokken naar een enorme brede trap die leidt naar de ingang van een grote kerk. Aan de overzijde van de markt staan een aantal woningen met, ik zou haast zeggen, Hollandse trap- en klok gevels. Niet van baksteen maar gestuct in verschillende kleuren. Aan de andere zijde grote vakwerk pakhuizen. Werkelijk een plaatje. De onderkant van de gevels zijn uiteraard allemaal konditoreien of cafe restaurants met zonnige terrassen. Allereerst beklommen wij de trap. Boven aan deze trap heb je een schitterend uitzicht over de markt. In de zomer worden op deze trap 's avonds toneelstukken opgevoerd en is de markt bezet met stoelen, ingericht als een theater zaal. De kerk was open. Zoals bijna alle kerken in deze omgeving, de bakermat van de hervorming, is het een Evangelische kerk. De meeste Evangelische kerken zijn vergeleken bij Katholieke kerken sober ingericht. Weinig tot geen schilderingen, beelden en of andere versieringen. Bij deze kerk was dat wel anders. De leider van de hervormingsbeweging in deze stad verzette zich tegen de beeldenstorm en zo kon het komen dat een Evangelische kerk vol staat met Middeleeuws en laat Middeleeuwse kunst. Teveel om allemaal te fotograferen, maar bijzonder genoeg om niet teveel over te slaan. Op een van de terrassen op de markt dronken we een helder glas bier met kuchen en tomatensoep. Voor de lunch een ideale combinatie. Het betalen is ingewikkeld in Duitsland. Vaak heeft men geen betaal automaat, of alleen maar voor Duitse banken of er moet , voor een minimaal bedrag gekocht worden om te mogen afrekenen met een kaart. Dat is toch wel anders dan in Nederland, waar ieder ijsje van 1 Euro elektronisch afgerekend kan worden. Al een aantal malen is ons overkomen dat een van ons op het terras achterblijft en de ander een bank opzoekt om baar geld uit de automaat te trekken. Zo ook hier in het toeristische stadje Swabische Hall. na de lunch wandelden we verder rond in dit prachtige centrum. Iedere hoek biedt nieuwe uitzichten. Op de hoek van een straat zit een drogisterij. Aan de gevel zit een beeld van een neger die knijpend in een slang gif van het dier in een beker laat druppelen. Over stereotypering gesproken. De zwarte Piet discussie zou in Nederland bij een debat over dit beeld verbleken. Langzaam wandelden we langs de rivier weer terug naar de camping. In deze tijd kijk ik in de middag graag even naar de Tour de France, zo ook deze middag. Roxana doet dan meestal een middagdutje. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat tijdens het kijken naar de tour ik ook mijn ogen wel eens sluit. Ik kijk uit naar de etappe van morgen, ik heb zomaar het idee dat Bauke Mollema deze rit wel eens op zijn naam kan schrijven.
Na de tour maakt Roxana in onze luxe keuken het avondeten klaar, wat zoals gebruikelijk bijzonder lekker smaakt. We besluiten morgen door te rijden op de kastelenroute richting Rothenburg ob der Tauber.

Geschreven door CamperHerman