's Morgens zetten we koers richting de Pfalz. We hebben een camperplaats uitgezocht in het plaatsje Mussbach, een kleine voorwijk van het stadje Neustadt an der Weinstrasse. In deze plaats heeft Roxana iets meer dan 10 jaar geleden een jaar gewoond. Wij hebben al een aantal malen dit mooie stadje bezocht. Een klein plaatsje, maar met de uitstraling van een grote stad, het centrum van de wijnteelt in de Pfalz. Wanneer je richting Zuid Duitsland rijdt is dit deel van Duitsland haast niet te missen. Onze campingplaats is op het Weingoed Richter. We staan letterlijk tussen de wijnranken geparkeerd. Een keurige camperplaats voor zo'n 20 Campers. Deze plek biedt alle voorzieningen die wij nodig hebben. Ondanks wat stijve ledematen van een dag geleden besloten we richting het centrum van Neustadt te wandelen. De hitte was uit het weer, halfbewolkt met een constante dreiging van een licht buitje. Kortom heerlijk Hollands weer. Na een wandeling van een drie kwartier liepen we door een woonwijk waar de flats ons deden denken aan de plek waar een vriendin van Roxana woonde, waar we zo'n 6 jaar geleden bij op bezoek zijn geweest. Het contact is door wisselen van telefoonnummers en e-mailen adressen verloren gegaan. De kinderen, drie meiden, moeten intussen van baby, peuter, kleuter doorgegroeid zijn naar de stadia kind, meid en pre puber. Zouden ze nog wonen waar wij ze het laatst ontmoet hebben. We liepen langs de Hollandse school waar Angelica nog op gezeten heeft, maakten een paar foto's en stuurden deze met Whatts app naar Angelica door. Daar, achter dat tunneltje is dat niet de wijk waar Lizy woonde? Komt me wel bekend voor. Laten we in die richting lopen en zien of we het huis kunnen vinden en kijken of ze er nog wonen. Aan de flats was van buiten niets veranderd, even kozen we voor het verkeerde blok, maar de volgende flat was raak. De juiste naam bij de brievenbus, aangebeld, waarna vooral Roxana en Lizy elkaar in de armen vielen. De drie meiden dansten er om heen. Vader Waldamar thuis ivm een vakantie, trok snel zijn kleren recht en ontruimde de bank . Kortom, we werden zeer hartelijk ontvangen en zaten al snel aan een drankje herinneringen op te halen en de kinderen te vermaken. Aangezien Lizy Cubaanse is en Waldamar, de vader, een rus, de kinderen geboren Duits, Roxana Peruaans en ik zei de gek, geboren en getogen Nederlands, werd het communiceren een mengelmoes van verschillende talen. Waldemar werd er op uitgestuurd wat lekkere hapjes te scoren. De uren vlogen snel voorbij. Met de afspraak dat zij ons de volgende avond om 20:00 bij de camper zouden opzoeken, namen we afscheid van elkaar. M.b.v. Google Maps wandelden wij weer terug richting Mussbach, naar onze camper. Doordat een straat in werkelijkheid niet meer bestond maar wel op Google Maps, moesten we improviseren. Na verschillende hekjes beklommen te hebben, een tennispark overgestoken, door een greppel geslopen, kwamen we weer op de juiste route terecht. Toen we bij de camper aankwamen zakte de zon al langzaam achter de einder weg.

Geschreven door CamperHerman