Wat een lekkere bedden hebben ze hier en er heerst hier een enorme rust in de riad. Zo lekker bijkomen. Mijn moeder voelde zich gelukkig ook echt een stuk beter dan gister. Om 8.30 uur konden we ontbijten. Niet normaal zoveel kregen we en ook allemaal lekker. Rond 9.15 uur werden we opgehaald voor onze excursie.

Met een klein busje reden we door de smalle straatjes de medina uit. Alle winkeltjes waren nog dicht en dan ziet alles er zo anders uit. Eenmaal buiten de medina stapten wij over in een grotere en luxe mini bus. We waren samen met 2 mannen uit België, een stelletje uit Duitsland, een gezin uit Tunesië en een moeder en dochter uit Zwitserland. Onderweg hadden we weer regen, maar vooral prachtig uitzicht. De bruinrode bergen, lange rivier en tal van dorpjes reden we voorbij. Onze 1e stop was in een Berberdorpje. Het was gelukkig ook droog geworden!

De Berbers leefden al duizenden jaren voor de Arabieren in Noord-Afrika. De Berbers hebben hun eigen taal en geschrift. Dit is compleet anders dan Arabisch. De Berbers zijn jarenlang onderdrukt en werden niet echt gerespecteerd. Dit gaat steeds beter en sinds 2003 wordt het Berbers ook onderwezen in Marokko.

We mochten bij een Berber gezin binnen kijken. Zij ontvangen dagelijks nu toeristen, maar je stapt wel een echte woning in. Dus niet neergezet voor het toerisme. Ik ben inmiddels wel wat gewend qua woningen, maar toch blijft het je verbazen hoe primitief sommige mensen nog steeds leven. De gids vertelt ons dat iedereen hier een koe heeft. Met name voor de melk en uiteindelijk uiteraard ook voor het vlees. Daarnaast zitten er kippen in een hok en hebben de meeste mensen ook nog konijnen. Alleen zijn deze nu allemaal dood vanwege een ziekte die er heeft geheerst. De dame die ons ontvangt loopt met een kindje op haar rug. Deze dame leek wel de oma, maar was de moeder. Het kindje daarin tegen leek juist veel jonger. Die was namelijk al 2, maar echt nog klein.

We namen plaats op kleine krukjes en kregen brood, olijven en olijfolie. Ik kreeg de eer om Marrokkaanse thee te gaan maken. Super leuk, want ik kreeg het stap voor stap uitgelegd. Eerst moest ik 3 scheppen groene thee in de pot doen. Daar kwam een laagje kokend water bij. De pot moest ik toen ronddraaien om het te roeren en vervolgens het water eruit gieten. Dit is om de thee te wassen. Daarna gingen er 3 enorme blokken suiker in de pot en wederom kokend water erbij. Nu werd de hele pot gevuld. Vervolgens ging de pot terug op het vuur en moest 1 minuut koken. Nu snap ik waarom die theepotjes zo gloeiend heet zijn. Vervolgens stop je de munt erin. Daarna schenk je de thee in een glas en gooit dit terug in de pot. Dit herhaal je een keer of 4 om alles te mengen. Pas dan is de thee klaar. Wat een gedoe hè, maar het is (ondanks dat het mierzoet is) wel lekker. Dan begint het inschenken en dat doen ze zo hoog mogelijk. Dit is omdat het dan een klein beetje afkoelt voordat het in het glas komt. Anders zou het glas kunnen breken vanwege de hitte. Plus dat ze het ook wel leuk vinden om te showen😉. Dit heb ik trouwens maar even aan de gids over gelaten!

Vervolgens reden we door naar een plek waar we te zien kregen hoe ze arganolie maken. Ik begrijp nu wel waarom dit zo duur is, wat een werk! Ook kregen we nog heel veel uitleg over allerlei andere kruiden. Dit duurde ons een beetje te lang. Ze willen natuurlijk gewoon dat je wat koopt. Ik ga zeker nog arganolie kopen, maar dat doe ik wel ergens.

Deze toch gaat voor een deel door het Atlasgebergte en dit stuk heet de Ourika vallei. Ourika is de rivier die hier stroomt. Langs de rivier zie je overal restaurantjes. Wij hadden gehoord dat we naar een waterval zouden gaan, maar ze hadden er niet bij gezegd dat we een uur moesten klimmen om er te komen. Mijn moeder was nog niet fit en heeft door meerdere operaties een probleem gekregen aan haar been. Maar ze wilde het graag gaan proberen en dan kon ze altijd halverwege wachten en daar wat drinken. Ik was ik wel een beetje angstig, omdat ik in Azië steeds zo’n last had van mijn longen. Dat hebben jullie toen ook wel meegekregen. Het 1e deel waren voornamelijk flinke traptreden en daarna begon het klimmen en klauteren. Mijn moeder werd omhoog geholpen/gehesen door de gids. Ik heb sinds kort extra medicatie gekregen. Nou wat een verschil, ik had echt nergens last van! Geen pijn in mijn longen of ademnood meer. Ik wist gewoon niet wat mij overkwam. Als ik soms al een steile trap op moest lopen had ik al pijn. Dit was een goede test en ik ben zo blij! De waterval zelf stelde niet zo heel veel voor, maar het was een leuke toch. Mijn moeder heeft het toch maar mooi gedaan. Ik ben trots op haar, wat een bikkel💪!

Eenmaal beneden was het tijd voor de lunch. Het was inmiddels 16 uur, dus honger hadden we wel. We zaten zaten met de moeder en dochter uit Zwitserland en hebben echt heerlijk gegeten. Het is de hele dag droog gebleven, dus mochten echt niet klagen. Eenmaal terug in Marrakech ging de zon schijnen en werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Het Djeema el Fna plein was zoveel drukker dan gister. Je kijkt echt je ogen uit daar. Morgen komen hier overal schermen en gaan we Marokko - Portugal kijken. Dat zal wel een hele beleving zijn. We hebben afgesloten met een koffie en thee op een rooftop en kregen nog net mee dat Brazilië eruit ligt.

We hadden het zo koud en waren ook best moe. Ik voel mij ook niet helemaal fit. Dus zijn we lekker teruggegaan en hebben we onze eigen “tv” gecreëerd om Nederland - Argentine te kijken. SPANNEND!!! Wij gaan nu de verlening kijken en duimen🤞🇳🇱

Geschreven door Anitas.travels