Zo eindelijk weer een verslag van mij. Ik heb het zo druk gehad dat ik niet eerder de tijd heb gehad om wat te schrijven. Druk??? Zullen jullie nu denken, maar ik kan je vertellen dat ik een echte pro ben in druk doen😉!

Vorige week zaterdag zat ik dus in Cebu en de dag erna vloog ik naar Puerto Princesa in Palawan. Ik kwam op het vliegveld Andreas en Jorick al tegen die hadden een vlucht later dan dat ik had. Dus ik ging alvast zorgen dat we een slaapplek hadden voor die avond.

Die dag bestond alleen uit reizen en de volgende dag zou het weer een dagje reizen worden. We vertrokken namelijk om 8.00 uur richting Port Barton. Dat is een klein dorpje tussen Puerto Princesa en El Nido (onze volgende bestemming) in. De rit zou 2 maximaal 3 uur duren. Uiteindelijk werd dit 6 uur in een klein warm busje met z'n alleen bovenop elkaar gepropt zitten, echt heerlijk ontspannen! Eenmaal aangekomen gingen we op zoek naar een slaapplek voor de komende 2 nachten. Dus backpack op (die is inmiddels 18,5 kilo😁) en over het strand lopen op zoek naar een leuke plek. We vonden een leuke accommodatie die een familiekamer had. Dit was normaal 2.800 peso's en wij mochten erin voor 1.500 peso's per nacht, dus dat was niet verkeerd. We hadden alle drie ons eigen tweepersoonsbed en een badkamer dus vrij luxe.

Het klimaat in Port Barton is echt totaal anders dan in de andere plaatsen waar ik tot nu toe in de Filipijnen ben geweest. Het is hier heel vochtig en je bent dus de hele dag klam. Ook valt er iedere dag wel regen. Dit was dus wel weer wennen. Hier kregen we ook voor het eerst te maken met de mindere stroomvoorzieningen. De eerste avond viel de stroom namelijk uit en dit betekende dat onze ventilator het ook niet deed op de kamer. Sowieso was er alleen maar stroom tussen 18-24 uur de rest van de dag had je niks. Het werd dus een heerlijk nachtje zweten, maar de ruimte was groot dus het was te doen.

De volgende dag zijn we wezen eilandhoppen. We hadden in totaal 6 bestemmingen. Op iedere bestemming was er wel even de tijd om te snorkelen en op een strandje te relaxen. Het weer was iets minder goed en het regende af en toe, maar dat mocht de pret niet drukken. We zagen super mooie strandjes en hebben een heerlijke lunch op het strand gehad. Na de lunch was het snorkel tijd. De eerste stop hadden we het geluk om een enorme schildpad te zien. Deze was zo dichtbij en nog groter dan diegene die ik tijdens het duiken heb gezien! Ook onwijs bizar hoe snel die beesten zijn. Hij kwam omhoog om te ademen wapperde vervolgens 1 keer met z'n poten en weg was hij, nergens meer te bekennen! Daarna kwamen we aan bij een zandbank waar tientallen zeesterren lagen. We konden hiermee op de foto dus hebben we ons lekker uitgeleefd. Deze zeesterren zijn super hard en lijken wel van plastic, bijna nep. Ook hebben we nog een blauwe zeester gezien en die lijkt helemaal nep. Voordat we het wisten was de dag alweer voorbij en gingen we terug.

In Port Barton zelf is niks te doen. Dus iedere avond lagen we rond een uur of negen al bed😂. Ik heb die dag nog een heerlijk massage op het strand gehad. De kussen die ze daar hadden waren echt niet normaal. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Ze waren een paar kilo per stuk en er zat geen beweging in, leek net een baksteen. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat mijn nek hier niet blij mee was. Dus die massage kon ik goed gebruiken en ondertussen werd ik getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

De volgende ochtend vertrokken we om 8.30 uur naar El Nido met wederom een klein busje. Onze tassen werden op het dak van het busje vastgemaakt zodat we beter konden zitten, dat was wel lekker. Totdat het begon te regenen. Al die rugzakken lagen op het dak en die vinden de regen niet zo leuk natuurlijk. Dus snel ergens gestopt om de tassen in de bus te leggen met het gevolg dat wij dus allemaal opgepropt zaten. Jorick en ik zaten met een meisje uit Zweden op de achterste rij en dat ging prima, maar de anderen zaten echt heel rot en de tocht duurde nog minimaal 3,5 uur 😳! Dat Zweedse meisje was trouwens echt een kreng en kreeg ik een woordenwisseling mee. Er was namelijk wat modder op haar tas gekomen en ze freakte de pan uit. Ze wilde haar geld terug en weet ik het allemaal. Ze was zo onbeschoft en haar reactie was zo overdreven. Mijn tas was er veel erger aan toe, maar ja je reist nou eenmaal niet businessclass. Ik zei dus tegen haar dat ze zich niet zo moest aanstellen en dat het maar water en modder was en wel weer schoon te krijgen was. Nou daar ging ze en wie was ik wel niet om over haar te oordelen en Blablabla. Gelukkig heb ik af en toe een vlijmscherpe tong dus kon ik haar de mond snoeren. Eenmaal in de bus wilde ze weer doorgaan en heb ik aangegeven dat ik totaal geen behoefte meer had om met haar te praten. Later in El Nido ben ik haar uiteindelijk nog meerdere malen tegengekomen en op de een na laatste dag kwam ze haar excuses aanbieden😏!

In de Filipijnen hebben ze bijna geen pinautomaten. In Palawan bijvoorbeeld moet je pinnen in Puerto Princesa, omdat je in Port Barton en andere plaatsen geen pinautomaat hebt. Wij wisten dit alleen niet en dachten ach wij pinnen wel in El Nido, totdat ze ons vertelden dat 9 van de 10 keer de pinautomaat het daar niet doet. Wij begonnen hem aardig te knijpen, maar gelukkig konden we ergens in een soort benzinepomp geld opnemen met onze creditcard, we moesten alleen wel 6% extra betalen 🤔! Je moet hier trouwens overal betalen voor dingen. Wil je de haven in betaal je een fee, vertrek je van het vliegveld, ga je naar het strand ga zo maar door overal moet je fee voor betalen. Dat is wel een beetje jammer.

Ach fijn ik dwaal af en moet nog veel vertellen. Eindelijk waren we in El Nido! Wat een leuk dorpje, veel levendiger dan Port Barton. De tricycle stopte bij het eerste hostel dat we tegenkwamen en daar hebben we een 3-persoonskamer geboekt voor 1.000 peso's per nacht en dat was heel goedkoop. Ik begreep later waarom. We hadden een piep klein kamertje waar net 3 bedden in konden en een badkamer waar je boven de wc moest douche. Vervolgens was de stroom ook nog uitgevallen dus de ventilator deed het tot overmaat van ramp ook nog eens niet. Andreas en ik waren nog wat wezen drinken in de Pukkabar en ik kan jullie vertellen dat je niet blij wordt als je na een paar drankjes terugkomt en een soort sauna binnen stapt. De volgende dag besloten we dan ook direct iets anders te gaan zoeken en kwamen bij OMP hostel terecht. Super gezellig met airconditioning en een ventilator! Wat een verademing!

Die dag zijn we naar Los Cabanos strand geweest dat en 's avonds op tijd naar bed, want de mannen gingen de volgende dag duiken. Ik besloot die dag een scooter te huren en ben naar Nacpan gegaan. Dat is een strand op zo'n drie kwartier rijden van El Nido. Mijn god wat een weg was dat! Het eerste stuk was prima, maar daarna moest ik over zandpaden met losse stenen en een soort gravel. Ik werd helemaal door elkaar geschud en moest oppassen dat ik niet zou vallen. Het strand was heerlijk en hier heb ik nog een paar meiden uit België en NL ontmoet dus dat was gezellig. 's Avonds zijn we met een hele groep uit het hostel wezen eten en daarna weer naar de Pukkabar gegaan. Dit is een reggaebar op het strand en tot twaalf uur is hier een bandje aan het spelen en daarna komt de dj en gaat het door tot in de kleine uurtjes. Hier zijn we eigenlijk iedere avond wel naartoe geweest.

De dag erna ging zo'n beetje iedereen op een partyboot mee. Jorick en ik hadden hier niet zo'n zin in en besloten te gaan eilandhoppen. Dat is een stuk goedkoper en voor mij hoefde het nou ook niet om om 13 uur al stomdronken op een boot te zitten, want de omgeving is prachtig en daar wilde ik graag wat van zien.

Ik ben niet vaak sprakeloos, maar die dag ben ik dat een aantal keer geweest. Wij hadden toer C geboekt, want toer A zat al vol. Wij gingen naar de verborgen strandjes. Wat was dit mooi, zo mooi dat het bijna niet echt leek! Dat water hier is 50 tinten blauw, niet normaal zoveel verschillende kleuren en dan dat spierwitte zand. De strandjes lagen inderdaad soms verborgen. De eerste stop moest je uit de boot springen en tussen enorme 2 rotsen door zwemmen om vervolgens een schattig en prachtig strand te zien. De keer erna moesten we een stukje door een grot zwemmen en ja hoor weer was daar zo'n verborgen paradijsje. Tijdens de boottocht kwamen er ook nog een paar schildpadden naast de boot omhoog om adem te halen. Wat zijn deze beestjes toch leuk en wat ben ik daarvan gaan houden. Net zoals van de onderwater wereld. Zo bang als ik altijd was zo prachtig vind ik het nu. Oké, soms ben ik natuurlijk nog steeds bang om oog in oog te komen met een look a like van Jaws, maar daar gaan we maar even niet vanuit. Ik geniet zo van het snorkelen. De kleuren, de visjes, het koraal, de anemonen eigenlijk gewoon alles! Ik kan mij niet meer voorstellen dat ik het eerst een beetje eng vond. De dag ging veel te snel voorbij en ik zou er dagen kunnen doorbrengen. We hebben een heerlijk lunch gehad op een prachtig onbewoond eiland met een uitzicht dat ik nooit meer zal vergeten, dit is het paradijs! Expeditie Robinson is hier trouwens ook meerdere malen opgenomen op 1 van de eilandjes in de buurt van Palawan en ik kan mij er alles bij voorstellen.

Die avond gingen we bij de pizzeria eten (tot nu toe valt het eten mij trouwens alles mee) en heb ik mezelf bijna in de fik gestoken. Iemand wilde een vuurtje en ik pakte een aansteker van tafel en stak deze aan, alleen zat er een lekje in de aansteken en voordat ik het wist stond mijn hele hand in de fik en de aansteker. Ik heb dat ding snel op de grond gegooid en de vlam op mijn hand ging uit. Gelukkig heb ik er niks aan overgehouden, behalve wat verschroeide haren in mijn pony, maar het had veel erger kunnen aflopen.

Gister hebben we een scooter gehuurd en zijn we met z'n allen naar Nacpan geweest. Alleen hadden we een afslag gemist waardoor we er 1,5 uur over hadden gedaan ipv 40 minuten. En dat was een beetje mijn schuld, want ik zei dat ik de weg wel wist😁😳! Ik moest om vier uur weer vertrekken vanaf het strand, want om zes uur vertrok mijn minibus naar Puerto Princesa. Al met al had ik maar 1,5 uur op het strand. Tot overmaat van ramp wilde mijn scooter niet starten toen ik weg moest. Hij deed niks meer, de locals kregen hem ook niet aan de praat en het zweet brak mij uit. Wat moest ik doen. Ik probeerde het nog 1x en toen deed hij het gelukkig. Jorick besloot terug te rijden dan gingen we wat sneller 😂!

Na een snelle douche moest ik dan toch echt iedereen gedag gaan zeggen en vertrekken. Andreas had zijn motorbike nog en kon mij naar het busstation brengen. Mijn Rotterdamse vriendjes bleven nog 1 nachtje en zijn vandaag naar Manila gegaan. Ik ga ze zeker missen, maar we gaan afspreken als ik terug ben in NL!

De avondbus viel niet tegen. Ik had een plek gereserveerd achter de chauffeur dus had lekker veel ruimte en heb een beetje kunnen slapen. Na zo'n 5,5 uur in de bus gezeten te hebben was ik er eindelijk en kon ik gelijk gaan slapen. Vanmiddag ben ik van Puerto Princesa naar Cebu gevlogen en nu zit ik weer in de bus voor 5 uur richting Oslob. Daar blijf ik 1 of 2 nachten, dan ga ik naar Bohol voor 1 dag om uiteindelijk nog bijna een week in Siquijor te blijven.

Ik zal niet meer zo lang wachten met schrijven, want ik merk dat ik al veel dingen weer een beetje vergeten ben. Dus tot snel! Xx

Geschreven door Anitas.travels