Toen ik wakker werd zaten de vrouwen van de Homestay offermandjes te maken. Ook maakten ze decoraties van bladeren. Zo mooi hoe ze dat doen. Ik ben erbij gaan zitten en vroeg waarvoor dit was. Morgen is Hari Raya Saraswati. Ik heb mij laten vertellen dat dit een dag is waarop de scholen/het onderwijs geëerd worden. De ceremonie vindt dan ook plaats op de scholen. Het begint morgen om 7 uur en als het goed is kan ik een ceremonie gaan bijwonen.

De zoon van de eigenaresse heeft mij met zijn zusje en vriendin vanuit Sanur naar Sidemen gebracht. Kost hier allemaal wel meer dan in Sumatra. Voor een uur rijden moest ik 300.000 IDR (€20) betalen. Maar goed dit betaal je ook voor een taxi en dan gun ik het hen meer. Dit is zo’n lieve familie! De weg ernaartoe was prachtig. Zoveel rijstterassen gezien en kleine dorpjes. Ik kan niet wachten om hier de boel te gaan verkennen.

Eenmaal aangekomen bij mijn Homestay was ik aangenaam verrast. De luxe hotels die je op internet altijd voorbij ziet komen, als je op Bali zoekt, liggen in deze omgeving. Daar betaal je dan ook rustig minimaal €250 of meer voor per nacht. Ik betaal €19 per nacht inclusief ontbijt. Ik heb dan een kleine bungalow voor mezelf en er zit een lekker zwembad bij. Alles is super schoon en mooi. Ik hoor niks hier, alleen de geluiden van de jungle. Maar voor deze prijs had ik niet zoveel verwacht. Ik heb 2 nachten geboekt. Het is zo warm en ze geven nog wat regen op straks. Dus ik ga mijn was even ergens brengen, het dorpje bekijken, lunchen en bij het zwembad zitten. Morgen vroeg op voor de ceremonie.

Aan het einde van de middag had Air Asia wederom een leuke verrassing. Ook mijn vlucht naar Singapore was geannuleerd. Wat dat nou is daar geen idee, maar het is wel echt heel irritant. Dus weer een refund vragen en hopen dat je het terugkrijgt. En een nieuwe vlucht zoeken. Veel vluchten zijn van Air Asia en die ga ik zeker niet boeken. Neem geen enkel risico. Maar gelukkig een nieuwe vlucht kunnen vinden.

De ceremonie heb ik helaas niet meer gehaald. Ik was zo moe en had hoofdpijn toen mijn wekker ging. Dus als ik de hele dag wilde benutten kon ik beter nog wat slaap pakken. Maandag zijn er weer ceremonies en ga ik een nieuwe poging wagen. Rond 8.45 uur stap ik op de scooter en heb ik volgens mij een hele leuke route voor vandaag uitgestippeld. Even tussendoor, die helmen zijn zo vreselijk goor. Iedereen heeft die dingen natuurlijk op, zweten daarin en ze stinken als een gek🤢. Ik kan dat bijna niet handelen joh, van zulke dingen ben ik echt heel erg vies. Dus iedere keer zodra dat ding de rest van de dag niet meer op hoeft gelijk mijn haren wassen.

Op weg naar de tempel waar ik heen wilde kwam ik langs een school en de ceremonie was gewoon nog volop bezig. Dus ben in even gestopt en gaan kijken. Zo leuk om te zien. Vanwege de ceremonie liggen er nu veel meer offermandjes op straat. Daar zit dus altijd eten in, maar vandaag nog een beetje meer. Onderweg zag ik straathonden met eten in hun bek vanuit die mandjes. Of zelfs met een heel mandje lopen. Ik moest daar heel hard om lachen, want Puck zou precies hetzelfde doen. Die zou al die mandjes leeg eten🤣! Ik zag dat ook helemaal voor mij.

Daarna door naar de tempel, Pura Besakih. Ik kwam aanrijden en werd tot halt geroepen. Mijn scooter moest ik daar parkeren en mocht niet verder. Ik zag alle locals wel gewoon omhoog gaan en zei daar wat van. Maar nee toeristen moesten lopen volgens die vrouw. Daarna was mijn sarong niet goed genoeg. Er zou een ceremonie bezig zijn en ik had er nog minimaal 3 nodig en ook nog wierook en een offermandje. Nou begrijp ik natuurlijk ook wel dat ik een wandelende portemonnee voor hen ben, maar dit ging mij te ver. Dus ik zei daar zit politie ik ga het wel even vragen want ik geloof je niet. Ze renden nog net niet weg en zeiden okay okay you can go with your own sarong. Maar ik mocht nog steeds niet verder en moest nog wel het e.e.a. kopen. Er zat echt een agent en ik ben het gaan vragen. Lang leven Google Translate. Nou allemaal onzin uiteraard. Dus teruggegaan scooter gestart en doorgereden. Bij de tempel zelf was het een drukte van kraampjes. De ceremonie was idd ook hier bezig. Ik moest 60.000 IRD (€4) betalen en kreeg dan een gids mee. Zijn naam was Ardana en ik had geluk met deze oudere man, hij zag er prachtig uit en vertelde vol passie over alles. Hij gaf aan dat ik het beste wel een offermandje kon kopen. Dan kon ik meedoen aan de ceremonie en samen met hem bidden. Dat is natuurlijk wel heel mooi om te doen. Dus 50.000 IRD (€3,30) betaald voor het hele pakket. Dan zat er ook wat voor hem bij. Er waren weinig toeristen en het was redelijk rustig, omdat het nog ochtend was en het spetterde een beetje.

Het tempelcomplex bestaat uit 26 tempels en ligt op een berg. Een groot deel hiervan zijn familietempels. Daar mag je niet komen. Dit is trouwens al de grootste en belangrijkste tempel van Bali. Iedereen zag er prachtig uit en nam allerlei offers mee. Wij gingen helemaal naar de bovenste tempel. Dat is de moedertempel. Zonder offer mag je hier niet naar binnen. Ardana ging samen met mij bidden en het offer brengen. Hier zit een heel ritueel aan vast. Je gaat in kleermakerszit op de grond zitten en je offermandje voor je. De wierook steek je in de grond. Ardana pakte het heilige water en gooide dat met een soort roe op mijn mandje en hoofd/gezicht. Je houdt je handen voor de rook en dan voor je gezicht 🙏. Je zegt dat je dankbaar bent en telt je zegeningen. Daarna herhaal je dit en pak je 1 kleur bloem. Die leg je bij de wierook. Wederom een herhaling en pak je het puntzakje. Je haalt daarna wat bloemen eruit en stop die achter ieder oor. Dan pak je de grote bloem en legt die op je hoofd. Iedere keer houd je dit eerst allemaal bij de rook, dan vouw je je handen samen en bid je. Je bid steeds voor iets anders. Als je klaar bent komt het water weer op je hoofd/gezicht. Dan maak je een kommetje met je handen en drink je het water op. Dit herhaal je 3x. Daarna was je je handen en krijg je rijst op je voorhoofd en borst. Als allerlaatste eet je een beetje van de ongekookte rijst op en dan is het klaar. De bloemen en rijst laat je de hele dag zitten. Totdat het eraf valt. Dus als je denkt meid wat zie je eruit, ik loop zo de hele dag rond (zie foto). Was iig erg bijzonder om mee te maken en een prachtig complex.

Daarna ben ik doorgereden naar La Montagne Coffee om iets te drinken. Daar heb je namelijk een waanzinnig uitzicht op de rijstvelden en bij mooi weer zie je de vulkaan Agung. Helaas begon het keihard te regenen toen ik daar zat, maar alsnog genoten van het uitzicht! De omgeving is hier sowieso absurd mooi. Regelmatig rij ik met kippenvel rond hier. Soms omdat het gewoon een beetje koud is, maar ook omdat ik het zo mooi vind en extreem geniet van alles. Hier is alles nog zo puur en authentiek.

Tukad Cepung Waterfall was de volgende stop. Dit is een waterval in een grot en zag er heel mooi uit. Onderweg begon het weer keihard te regenen en de wegen waren daardoor wel een uitdaging. Het was glad en zaten flink wat kuilen in de weg, plus dat je stijl naar beneden of omhoog ging. Na een vrij lange tocht was ik er dan eindelijk. Niet wetende dat ik toen nog een hele tocht naar beneden moest afleggen. Lopend weliswaar, maar toch. Als ze hier zeggen dat het 10 minuten is kan je dit met gemak verdubbelen. Eenmaal beneden dacht ik is dit het nou? Bleek dat ik mijn schoenen uit moest doen en via het water verder moest. Pijn aan mijn voeten niet normaal, heb net die pedicure gehad natuurlijk, dus geen eelt meer. En toen was ik er. Het was bijna lachwekkend. Het is gewoon een muur waar water naar beneden loopt, maar vanuit een bepaalde hoek ziet het er wel aardig uit op de foto. Zelf zie je dit namelijk niet. Typisch gevalletje insta vs reality🤣! Dus mensen ga hier niet naartoe. Zonde van je tijd, geld en energie. Toen ik weg wilde gaan, was de regen nog erger en keihard onweren. Ik ben maar ergens gaan zitten, hopend dat het minder zou worden.

Het werd inderdaad wat minder, maar de regen bleef helaas. De terugweg heb ik soms met zweethandjes en samengeknepen billen gezeten. Ik ging zo stijl naar beneden en kon alleen de rem van het voorwiel gebruiken. Mijn achterband ging steeds al een beetje slippen. Gebruik je die rem dan ga je. Was niet echt leuk. Zeker omdat ik echt in de middle of nowhere was, zonder dorpjes om mij heen. Ik was dan ook heel erg blij toen ik weer wat huizen zag en op een betere weg terecht kwam.

Onderweg rij ik door allerlei leuke straatjes. Je ziet een versierde boog van bamboe voor de huizen staan (zie foto). Dit heet een Penjor en die zie je alleen in een bepaalde periode. Hierop zit een klein altaar, waarop men kan offeren. Ik vind ze echt super mooi om te zien. Deze Penjors maken ze in een uurtje of drie en iedereen in de familie werkt hieraan mee. De meeste die je nu ziet zijn al oud. Ze worden 2x per jaar gemaakt en binnenkort is het tijd voor nieuwe. Aan het einde van de middag zag je de vrouwen in mooie kleding naar de tempel gaan. Zij dragen alle offers mee op hun hoofd. Ik vind dat toch zo knap. Zijn soms hele maaltijden wat er wordt meegedragen op hun hoofd. Oh ja mocht je dus hier ooit een keer scooter rijden dan ga je op deze plekken geen benzinepomp vinden. Maar je ziet langs de kant van de weg flessen staan met benzine erin (zie foto) en die koop je dan. Grappig hè!

Inmiddels ben ik weer veilig en wel terug en heb ik zo een reservering staan bij Asri Dining by Samanvaya. Krijgt erg goeie recensies en zit hier om de hoek. Zijn wel duurdere prijzen, maar lijkt mij leuk ik om naartoe te gaan. Onderweg werd ik getrakteerd op de zonsondergang. Het restaurant is heel mooi, eten verrukkelijk en het voelde even allemaal zo luxe en lekker.

Straks slapen en morgen nog even op de scooter op pad en dan door naar Candi Dasa.

Dikke kus voor jullie😘

Geschreven door Anitas.travels