Allereerst even een leuk nieuwtje, sinds 2 dagen wordt mijn blog gepromoot op www.traveljunkiesxl.nl super leuk! Misschien krijg ik nog wel meer volgers.

Sinds een aantal dagen ben ik in de Filipijnen. Vanaf Kota Kinabalu heb ik een vlucht naar Manila geboekt. Daar moest ik 2 dagen blijven voordat mijn vlucht naar Kalibo vertrok.

Het verkeer in Manila is vreselijk. Over een stukje waar je normaal 20-25 minuten doet, deed ik bijna 2 uur met de taxi. Gelukkig had ik vtv een prijs afgesproken dus dat scheelde weer. In Manila zelf is niet zo heel veel te beleven. Het is gewoon een grote stad, vies met veel verkeer. Het enige wat ik daar heb gedaan is een uitstapje naar het winkelcentrum gemaakt.

Zondag vertrok ik van Manila naar Kalibo. Aangekomen in Kalibo moest ik met een busje naar Caticlen en vanaf daar met de boot naar Boracay. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, want ik had mij totaal nog niet verdiept in de Filipijnen. In de haven kan je tricycles nemen. Voor 20 pesos brengen ze je dan naar de plek waar je naartoe moet, dat is nog geen €0,50!

Mijn hostel ziet er goed uit en ligt vrij centraal. Die avond ben ik een kijkje bij het strand gaan nemen en heb daar wat gegeten. Boracay is een vrij drukke plek met veel jongeren die vooral willen feesten. Het is ook echt schrikbarend duur hier. De prijzen liggen een beetje gelijk met NL, dus dat is wel heel bizar!! Het bier is bijvoorbeeld weer goedkoper dan water. Dus dat zegt genoeg denk ik😉!

De dag erna besloot ik het strand maar eens te gaan verkennen. Mijn god wat is het mooi hier! Parelwit zand en kraakhelder water. Ik heb nog nooit zulk wit zand gezien. En dit schijnt niet eens het mooiste eiland te zijn. Ik kan mij bijna niet voorstellen dat het ergens andere nog mooier is. Het water is hier, in tegenstelling tot veel andere plekken, ook echt verfrissend, soms zelfs bijna koud! Dat heb je ook wel nodig, want het is bloedheet!

Gister zat ik dus op het strand en kwam er een klein meisje naast mij zitten. Rachel van 10 jaar oud een schatje om te zien en ze sprak prima Engels. De meeste mensen spreken hier trouwens perfect Engels! Ik maakte een praatje met haar, maar ze ging niet meer weg en het werd een beetje ongemakkelijk. Dus besloot ik om te verplaatsen. Komt ze mij achterna! En niet op een afstandje ze volgde letterlijk mijn voetsporen en liep pal achter mij. Ik kreeg een onaangenaam gevoel en vroeg haar waarom ze mij volgde en ze schonk mij alleen een grote glimlach. Na zo'n 15 minuten liep ze nog steeds achter mij en ik bleef haar vragen wat ze van mij wilde en kreeg geen antwoord. Uiteindelijk ben ik dus maar ergens wat gaan drinken om van haar af te komen. Eerst bleef ze buiten wachten, maar na een tijdje gaf ze het op. Heel vreemd allemaal en ik denk dat ze geld ofzo wilde.

De mensen zijn ook super beleefd hier. De hele dag hoor je thank you ma'am, Hello ma'am, yes ma'am, no ma'am, goodbye ma'am. Ik kan je vertellen na 2 dagen kan ik dat gema'am al bijna niet meer aanhoren! Ze bedoelen het goed, maar ze zeggen het op zo'n zangerige manier dat het mij irriteert! Ik kan er niks aan doen en probeer het te negeren maar het blijft irritant. Stom he!

Het eten is trouwens niet echt iets om over naar huis te schrijven. Je ziet hier vooral veel fastfood ketens en ze zijn dol op rijst met heel veel vlees en dan met name afvalvlees zoals organen, vet en geplette kippenhoofden of kippenpoten en dan bedoel ik ook echt de poten met nagels enzo😱! Ik heb dan ook besloten om vegetarisch te eten hier en dat is een hele opgave. Verder zijn ze dol op zoete dingen, taart, cake, zoete broodjes enzo in overvloed hier. Pa, jij zou het heerlijk vinden😉! Het lokale bier is San Miquel en Red Horse dus dat is niet verkeerd en kost nog geen €1,-. Ook kan je hier veel fruitshakes kopen, erg lekker!

Ik heb een beetje last van een writer's block, maar dat overkomt de beste wel eens. De volgende keer is het hopelijk weer wat vermakelijker en kunnen jullie weer lachen om mijn avonturen. Mijn voeten worden nu gescrubd (was volgens die mevrouw ernstig gesteld met mijn voetjes en hard nodig) dus ik ga mij even daarop concentreren.


Mocht je mijn stukje nog niet hebben gelezen over het zware leven van een Backpacker, bij deze:

HET LEVEN VAN EEN BACKPACKER GAAT NIET OVER ROZEN😉

Lieve Backpackers, denken al jullie familie en vrienden ook dat jullie leven over rozen gaat? Krijgen jullie ook zo vaak te horen "oh je leeft echt je droom?".

Nou wij weten wel beter he! Poeh, het is niet niks om een Backpacker te zijn en soms is het zelfs een ware nachtmerrie, toch lieve vrienden? Al dat gesjouw met minstens een kilootje of 15 op je rug en als het tegenzit heb je ook nog een flinke tas op je buik en om je nek hangen en om dan nog maar te zwijgen over het steeds opnieuw inpakken van je spullen. Rollen, rollen en nog eens rollen😳! Nee zo makkelijk hebben wij het niet.

Probeer maar eens een lekker prakkie te vinden of een beker melk en een bruine boterham met oude kaas. Dat vind je hier niet, wij moeten het doen met exotisch eten, kokosnoten en allerlei soorten fruit.

Dan die keuzes die je moet maken. Naar welke plaats of land zal ik eens gaan? En hoe? Pak ik de boot, bus, trein of toch een vliegtuig? Als je er dan eindelijk uit bent moet je ook nog eens een hostel zien te vinden en alles gaan boeken pffff, vreselijk zwaar allemaal. Nadat je definitieve keuzes hebt gemaakt en je eindelijk alles wilt gaan boeken, laat wifi je in de steek. Geen 3 of 4G hier, gewoon een zwakke wifi verbinding en rondlopen met je telefoon in de lucht totdat je een beter signaal hebt of op zoek gaan naar een Starbucks en daar dan verplicht weer zo'n vreselijke koffie moeten drinken. Ja daar staan onze lieve vrienden en familie niet bij stil.

Wie denkt dat iedereen zomaar kan gaan backpacken, vergeet het maar. Je moet geen watje zijn hoor, nee, haar op je tanden moet je hebben. Je moet namelijk over belachelijk veel skills beschikken. Je moet flexibel, communicatief sterk, sociaal, spontaan, geduldig en vriendelijk zijn, verder moet je kunnen onderhandelen, niet te snel in de stress schieten, niet vies zijn van dingen, niet moeilijk doen en je niet te snel storen aan anderen. Dan kom je een heel eind. Klinkt als de ideale kandidaat voor een nieuwe baan toch! Het is ook eigenlijk gewoon keihard werken hier. Heel de dag in een andere taal praten, bergen beklimmen, kilometers lopen, nieuwe mensen ontmoeten, zwemmen in de zee, uitgaan, altijd proberen de goedkoopste plek te vinden, steeds weer een nieuw eettentje opzoeken, tientallen keren opnieuw je verhaal doen als je op een nieuwe plek aankomt en iedere dag uiteten. Vertel dat maar eens thuis, misschien begrijpen ze je dan beter.

Om nog maar te zwijgen over het ziek worden. Iedereen krijg het bekende backpackers verkoudheidje (zere keel/hoesten). Dat komt niet omdat we teveel feesten, drinken, roken en te weinig slapen, nee dat komt door de airco die altijd veel te koud staat en doordat je met al die mensen op een kamer slaapt. Eigenlijk willen wij ook helemaal niet zoveel drinken en feesten. Dat is meer een verplichting, want ja je moet sociaal zijn en je wilt mensen leren kennen dus ga je dan maar, met veel tegenzin, mee. Liever zouden wij gewoon vroeg naar bed gaan en ons verdiepen in de Lonely Planet van het land waar we ons in bevinden, ipv feesten en tips uitwisselen met anderen.

Ook zo vervelend dat je je altijd zo in het zweet moet werken om iets te zien en dan moet je weer met al je spullen op zoek naar een wasserette. Als we een keuze hadden zouden we de was zelf doen, maar dat gaat niet hier.

Wij weten nu ook hoe die BN-ers zich moeten voelen. De mensen hier behandelen je soms alsof je beroemd bent, ze willen allemaal iets van je en met je praten en om het maar niet te hebben over de fotosessies die je moet houden. Wij zijn de rotste niet en dus sta je daar met een grote glimlach,✌️in de lucht, poserend met je bezwete, rode kop op al die foto's. Van binnen sta je ze af en toe te vervloeken alleen professioneel als wij zijn merkt niemand daar wat van.

Terwijl ik dit schrijf gutst het zweet van mijn lijf. Vanmorgen heb ik weer voor een moeilijke beslissing gestaan. Ga ik naar het strand of ga ik een beetje rondtoeren op de scooter? Zoals ik al zei bijzonder lastig allemaal en soms wil je gewoon even helemaal niet over die moeilijke dingen hoeven na te denken. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om naar het strand te gaan en krijg zo, nadat ik mijn biertje op heb, een massage. Dit is niet voor mijn plezier uiteraard maar puur noodzakelijk. Het bier is goed tegen mijn zere keel heb ik mij laten vertellen, dus ja dan moet ik dat maar drinken en mijn rug en schouders doen zo'n pijn van die vervelende rugzak dat alleen een massage nog maar helpt. Ik ga nu eerst een duik nemen in het kraakheldere water, want ik ben helemaal bezweet van het typen van mijn verhaal en zit onder het spierwitte zand. Ik moet zo trouwens ook echt weer de schaduw in anders verbrand ik ook nog eens!

Ja lieve backpackers het is niet niks he om de wereld rond te reizen! Hopelijk begrijpen onze lieve vrienden en familie nu eindelijk eens hoe zwaar wij het hier hebben terwijl zij lekker achter hun bureau zitten in een ruimte met een heerlijke temperatuur en wij ons kapot zweten op een of ander strand, klauterend naar de top van een berg of tempel in de jungle. En dan zijn zij aan het klagen, maar ons hoor je niet hoor, want wij zijn enorme bikkels met haar op onze tanden!

Ik zegt proost lieve lotgenoten op dit vreselijk zware leven en hopelijk komt er eindelijk wat meer begrip en respect voor ons😉🍻

Geschreven door Anitas.travels