Orosi vallei

Deze ochtend (zondag 11 juli) weer aan de slag met alles inpakken in de koffers. Maar dan zonder rekening te houden met wat in de ruimbagage en wat in de handbagage. Ons hotel is dusdanig afgesloten dat je geen zicht hebt op de straat, gelukkig was er buiten een zitje waar we de auto konden horen. Om 10 werd de auto afgeleverd, een Mitsubishi ASX met vierwielaandrijving, niet hagelnieuw. Maar nog steeds netjes. Na afwikkelen van de contracten en de betaling met de creditcard kregen we dan de sleutel. Samen met de man van het verhuurbedrijf voldoende foto’s gemaakt van wat kleine beschadigingen.
We hadden wat navigatie-apps op de telefoon maar uiteindelijk bleek Maps.me toch het beste te werken. Eerst naar de Walmart voor wat boodschappen voor onderweg en voldoende drinken. In de Walmart waren we nog getuige van de aanhouding van een winkeldief. Meer dan genoeg politie en beveiligers er om heen, die verdachte kon echt nergens meer heen.
En dan op weg, een kleine 40 km naar Orosi, daar hadden we een kamer in een lodge geboekt. Bij een café vlakbij de Lodge nog wat navraag gedaan want in Costa Rica hebben ze in de kleinere plaatsen geen adressen. Bijv Calle 3, Avenida 2, 80 meter naar het westen. De straat waar het moest zijn hadden we snel gevonden. Maar in heel die straat geen enkele aanduiding naar de lodge. Uiteindelijk hebben 2 plaatselijke dames ons geholpen, we moesten hen maar volgen. Ze hadden voor ons het juiste adres gevonden, maar nog steeds geen enkele aanduiding van de lodge. Het stortregende inmiddels ook, dus alles naar binnen en omhoog brengen hebben we maar even uitgesteld tot het iets minder werd.
Morgen gaan we een tocht maken rond het Lago de Cachi, watervallen en koffieplantages. We gaan het zien.

Maandag 12 juli
Even een samenvatting van ons verblijf in deze lodge, de locatie is geweldig, de ontvangst hartelijk. Maar verder hebben we weinig positiefs te melden. De badkamer is heel klein, geen enkel haakje om iets op te hangen. De douchekop bestaat uit een of ander apparaat wat ook op de netstroom is aangesloten en niet echt geweldig is aangesloten. We zien geen sporen van elektrocutie, dus we nemen het risico maar. Janny had voldoende water maar best fris. Ik had veel water maar zo warm dat je er niet onder kunt staan. En de temperatuur was ook niet te regelen.
Er is een keuken maar geen pannen, dus dan wordt koken best lastig blender. Geen lakens op de bedden, alleen een deken. Nu is het hier echt niet koud, dus dat scheelt wel. Vanochtend het ontbijt, lekker fruit en dan is er altijd de vraag, hoe is de koffie? Ze kwam vragen of ik met of zonder melk wilde hebben. Zonder melk en ik gaf ook nog aan, maar een klein kopje. Niet maatje emmertje, wat je hier vaak krijgt. Dat had ze dus niet begrepen, een gigantisch grote beker, tot aan de rand gevuld, heel heet en heel slap. Dat gaat geen goede review op booking.com worden.
Vandaag hebben we een rondje rond het Lago de Cachi op het programma staan. De weg vinden is nog een uitdaging, maar samen met de kaart, de routebeschrijving, Maps.me en het navigeren door Janny zijn we niet verdwaald. De natuur is echt prachtig hier, overal bloemen in de meest fantastische kleuren en vormen. We hebben koffie gedronken op een koffieplantage, La Casona de Cafetal. Daar werd de koffie op een bijzondere wijze aan tafel bereid. Een stuk lekkerder dan in de lodge, maar het mag voor mij nog steeds sterker.
We kwamen nog langs een park Mirador de Orosi, volgens de gids een veld vol gonzende kolibries. Volgens ons een park met 1 kolibrie op een bloem en enkele in de lucht. Maar goed het was ook gratis.
We gaan vandaag nog eens goed bekijken of we morgen ook nog hier blijven, we hebben nog een vulkaan, Volcán Turrialba, op het programma staan. Deze vulkaan heeft een kratermeer met gifgroen water. Er zijn onverharde wegen naar de top, maar hebben niet voor niets een auto met vier aangedreven wielen. We beslissen nog!

Dinsdag 13 juli
Een vervelend begin van de dag, Janny voelt zich heel erg beroerd, flink verkouden. Ze besluit ook om vandaag uit te rusten en nergens naar toe te gaan. Een hele opgave want er is hier echt niet veel te doen. Ze vind het niet erg als ik het programma voor vandaag alleen ga doen, bezoek aan de Volcán Turrialba. Dat vind ik wel heel lief van haar.
Het ontbijt is nagenoeg hetzelfde als gisteren, niet om over naar huis te schrijven. Maar wel om een review op booking.com te plaatsen. Ik zal proberen om alleen de feiten weer te geven en er geen conclusie bij te plaatsen. Die mag de lezer zelf trekken.
Ik vertrek rond 9 uur en ik toets de route in op maps.me maar onderweg laat die me behoorlijk in de steek. Het scherm flikkert heel erg en wel zo dat ik er eigenlijk helemaal niets aan heb. En richtingaanwijzers daar doen ze hier niet aan. Onderweg bleek dat Google Maps het toch te doen zonder data-verbinding. En dat gaat een stuk beter, zelfs het gehuchtje waar ik naar toe wil, staat erin. Onderweg kom ik op een onverharde weg, dat wist ik al van de kaart. Maar na 50 meter is het wel erg onverhard. Ook de vierwielaandrijving laat me in de steek, dat wordt terugrijden. Maar had ik al verteld dat het heel smal was, ca 10 cm aan beide zijden. Gelukkig kom ik na 20 m bij een weiland waar ik kan keren. Net zo smal natuurlijk maar vooruit rijden is iets handiger. Op deze auto zit ook geen achteruitrijcamera en daar ben ik thuis best wel mee verwend en aan gewend. Maar goed, zonder schade weer naar het begin. Ik realiseer me dat er ook busjes naar de top gaan en die gaan vast over de verharde weg. Die kies ik dan ook en de weg is wel heel slecht op sommige stukken, maar met enige fantasie mag je dit een verharde weg noemen.
De auto geparkeerd een kleine 7 km voor de top bij een restaurant/lodge/schuilhut. Ik besluit te gaan lopen maar dat is lastig, de hoogte is bijna 2800 meter en dan zonder gewenning aan die hoogte moet ik helaas opgeven.
Het begon ook te onweren en te miezeren, dus terug naar de parkeerplaats. Onderweg was ik nog getuige van de pogingen om 3 losgelopen paarden te vangen. Op mijn moestuincomplex maken ze zich soms druk om mollen, maar dat is niets vergeleken met 3 galopperende paarden in een veld met jonge koolplantjes.
Ach, en we hebben nog meer vulkanen op ons programma staan. Dat halen we wel in als Janny ook mee kan gaan. Het is nog 45 km terug naar de Dreams (!) Lodge. Het heeft Janny goed gedaan, deze dag lekker uitrusten.
Ze heeft naar logies gezocht in Jaco, een badplaats aan de westkust, volgens onze gids de grootste en populairste badplaats van Costa Rica. De reviews van de logies direct aan het strand zijn wat minder, dus die kiezen we niet.

Geschreven door Ad1952