Mijn laatste verslag heb ik geschreven in Zamora. Ik zie in mijn gids dat ik daarna heb overnacht in Montamarta. Daar wil ik dan ook iets over schrijven, maar ik weet het niet meer wat er toen gebeurd is. Uiteindelijk gaan de dagen ook op elkaar lijken, wandelen, eten en slapen. En dat dan de volgende dag ook weer.
De dag erna eindigde in Granja de Moreruela en dat is op de Via de la Plata een belangrijke plaats. Je kunt hier namelijk rechtdoor op de Via de la Plata naar Astorga. En je kunt linksaf naar de Camino Sanabres en dat is in Spanje evenwijdig aan de Portugese grens naar Ourense. En daar heb ik voor gekozen.
Als je in Astorga bent moet je namelijk westelijk verder over de Camino Frances. En daar is het heel erg druk, ook nu. Ter vergelijking, in 2019 liepen er op de Via de la Plata 9000 pelgrims en op de Camino Frances 290.000!! Dat komt voor een deel doordat je in Santiago een compostelaat (aflaat) krijgt als je 100 km gelopen of 200 km gefietst hebt.
Maar goed die dag voelde ik me best beroerd, wat was ik uitgeput. Ik had ook al een tijd buikpijn. In Granja ontmoette ik Marianne en Ursula weer en ook die zeiden dat ik er ziek uitzag en dat ik afgevallen was. Ik had een bord pasta besteld, maar dat kreeg ik echt niet door mijn keel. Ik gaf het terug en kennelijk zagen ze dat het niet goed met me ging, ik hoefde het ook niet te betalen.
Vervolgens ging ik eens nadenken over wat ik de afgelopen dagen gegeten had, en dat was inderdaad niet veel. Ik moet gewoon beter voor me gaan zorgen, want tochten van 25 tot 30 km per dag, 8 kg bagage op je rug en bijna 30 gr C, dat doe je niet op een sinasappel.
De dag erna, maandag 9 mei naar Tabara, een afstand van 25 km. Ook weer een hele mooie omgeving en in Tabara had ik een fijn hostel. En voldoende gegeten en gedronken. De buikpijn is ook helemaal weg.
Op 10 mei stond een tocht van 25 km op de planning, naar Calzadilla de Terra. Gelukkig was de omgeving weer prachtig. De beschrijving in mijn boek schoot wel te kort, het was zeker geen 25 km, maar een stuk meer. Toen ik dat in de gaten kreeg, was ik ook te ver van andere plaatsen af, om nog iets te wijzigen. In Caldazilla was de albergue gelukkig wel open. De 1e verdieping in een gemeentelijk gebouw met 6 bedden waar verder ook niemand was. Er lag een boek om je naam in te schrijven, een stempel voor in je pelgrimspaspoort en spaarpotje om wat geld in te doen.
Schuin tegenover was een winkeltje waar ik het nodige kon kopen voor een prima avondmaaltijd.
De volgende dag een tocht naar Mombuey.

13 mei 2022 18.00 uur
Inmiddels ben ik weer een stuk verder en dan beginnen de dagen toch op elkaar te lijken. Dus van die tocht naar Mombuey weet ik me nu niet zo veel meer te herinneren. Dan zal ik later toch echt de foto’s van die dag moeten bekijken. Wel weet ik nog dat ik daar Steffen uit Denemarken tegen kwam. Hij had problemen gehad met zijn benen, opgezwollen en pijnlijk hij had een paar dagen ergens verbleven waar hij ook naar het ziekenhuis was geweest. Nu was hij met de trein gekomen om weer verder te gaan.
Ook kwam ik daar Marianne, Ursula en Brigitte weer tegen. Meteen werd er een grote bak fruitsalade gemaakt als middagmaal en ‘s avonds een binnenschoten met rijst. De Carrefour was aan de overkant dus dat was gemakkelijk.
De volgende dag was het 29 km naar Lubian. Een mooie afstand maar ook met daarin het hoogste punt van de hele route, 1365 m. Dat had ook tot gevolg dat het de eerste 7 km alleen maar klimmen was, in een warme omgeving, rond de 30 C. Maar die uitdaging en dat hoogtepunt wilde ik toch niet missen.
In Lubian was het eerste gebouw de refugio. Gemakkelijk maar ook als nadeel dat je nog niet weet hoever het lopen is naar de winkels en/of restaurant. Ik besloot om door te lopen, na 50 m Casa Irene. Eigenlijk hetzelfde nadeel, dus nog maar verder. Op de doorgaande weg door dit dorpje kwam ik bij bar Javi, waar ik ook een kamer kon huren. En ook daar waren Steffen, Marianne, Ursula en Brigitte. Gezamenlijk het pelgrimsmenu en op tijd naar bed.
Vandaag dan de etappe naar A Gudina, ook weer met een flinke beklimming naar 1250 m. Gisteren en vandaag had ik regelmatig paden waarbij ik me afvroeg, loop ik nu op een pad of op de bodem van een sloot. Want er was geen oever of ander pad te zien, maar ook geen pijlen. Soms moest ik een steen in het water gooien om het wat ondieper te maken zodat ik met droge sokken verder kon.
Ik heb vandaag de provinciegrens gepasseerd en ik loop nu in Galicië. Wat een prachtige omgeving, er zijn ook iets meer dorpjes, niet allemaal met alle voorzieningen, lees bar of restaurant.
Ik ben nu nog ca 200 km verwijderd van SdC, dus eind volgende week zou ik aan kunnen komen. In Galicië zijn de overnachtingsmogelijkheden wat uitgebreider, ik weet niet hoeveel bedden er zijn, maar 50 of 60 zou met niet verbazen.

En ik geniet er nog steeds volop van, het is prachtig om hier te wandelen, soms wel moeilijk maar soms een uitdaging mag best.
Ik heb 2 bewolkte dagen gehad en verder alleen maar zon. Vandaag 32 gr C, ik zie wel op de weer-app dat het de komende dagen gaat veranderen. Als het maar droog blijft!!

Iedereen bedankt voor de reacties en sorry dat het nu wat langer geleden is dat ik een verslag heb geplaatst. Maar er is hier niet overal WiFi en alles plaatsen kost nogal wat data.

Geschreven door Ad1952