De uitleg van de titel wordt wel duidelijk aan het einde van dit reisverslag.

De laatste dag in Luang Prabang hebben nog een mooie tempel/museum bezocht. Voor de laatste keer een lekkere Laotiaanse lunch. Met een VIP-bus, nu een echte, naar het vliegveld. Het inchecken verliep voorspoedig. Het was ook niet heel druk, een vliegtuig met 2 rijen van 2 stoelen en dan voor de helft Opvallend was de grote beenruimte, dank aan Lao Airlines. Ook de bagage was er best snel, taxi stond al te wachten. En ook nu komen er van alle kanten scooters en taxi's. Onbegrijpelijk dat dit allemaal goed gaat. Het hotel was best te doen, mijn verzoek voor een ticket naar Cat Ba hadden ze over het hoofd gezien, maar dat konden ze nog wel regelen. Of ik wel even vooraf wilde betalen. Dat hadden we nog wel in Vietnamese Dong, maar dat waren wel de laatste. Op het viegveld had ik nog wel geprobeerd Dong te pinnen. Maar de automaat was buiten werking. Vlakbij het hotel waren voldoende geldautomaten volgens de jongen van het hotel. Nou, dat klopte niet. De andere kant werden we nu opgestuurd, ook nog een flink eind lopen. Maar eindelijk dan toch een werkende ATM gevonden. Het was inmiddels half 10 in de avond en dus best wel honger inmiddels. Nu is dat geen probleem hier om een eettentje te vinden. En dan smaakt een biertje prima. Op tijd naar bed, want de volgende ochtend om 7.30 u zouden we opgehaald worden om naar Cat Ba te gaan.
Toen we wakker werden bleek dat het hotel midden op een mark stond, dus overal fruit, groenten, vis, levende vis, kippen, eetstalletjes en daartussen door soms een auto en heel vaak een scooter. Samen met de opkomende zon in de straat was het prachtig om te fotograferen. Door de jongen van het hotel werden we samen met de koffers naar een ander straatje geleid waar een taxi klaar stond om ons naar het verzamelpunt van de bus te brengen. Daar werden we achtergelaten door de chauffeur met als aanwijzing voor de bus: Cat Ba en bus.
Even later stopte er een bus met aan de buitenkant de tekst Cat Ba, dus wij stappen in. We hadden geen enkel bewijs als busticket gekregen van die jongen in het hotel. Maar het laten zien van de rekening van de hotelkamer was voldoende. Tenminste dat dachten we toen nog. Op allerlei plekken in de stad werden er nog mensen opgehaald. Plotseling stopte onze bus naast een andere bus en werden wij aangespoord om over te stappen. Kennelijk toch in de verkeerde bus, maar ook nu in die andere bus natuurlijk nog steeds geen ticket. Geen probleem, en op weg over de A1 van Vietnam. Een prima en brede snelweg naar de kust.
Onderweg kwam het hulpje van de chauffeur vragen in welk hotel we verbleven op Cat Ba. En als we meteen de terugreis boekten, dan kregen we ruim 30% korting. Dus dat doe je dan. Daarna op een veerboot naar de overkant. Hoewel daar nog een veerboot lag op de plek van de veerboot waar wij op zaten. Maar als je dan een beetje schuin aan komt varen, dan ligt het grootste deel van de afrijplaat toch op de kade. En met een beetje door het water rijden, kan de bus er toch af.
Daarna de rit langs de hotels, tot wij het seintje kregen om eruit te gaan en volgende week zaterdag om 13 uur hier weer klaar te staan. Het zwembad zagen we wel, maar een strand was er in de verre omtrek niet te zien. Naast ons hotel was een ander hotel waar een tent aangebouwd was. Inmiddels weten wij dan dat daar een bruiloft gevierd gaat worden en die zijn pas geslaagd als de muziek hard, heel hard, nee heel hard staat. En dan is volume veel belangrijker dan geluidskwaliteit.
Maar goed, ingechekt en naar de kamer. Ondertussen waren er ook bouwvakkers aan het werk gegaan, boren, slijpen, hakken. En op het terras van ons hotel werd ook nog een versterker en wat boxen aangesloten en ook die gingen op standje 10. Een gesprek met elkaar was nagenoeg onmogelijk. En nu weten wij ook echt wel dat we geen 18 meer zijn, maar hier blijven we geen 8 dagen.
We hadden in deze plaats eerst een ander hotel geboekt via booking.com. Dat hotel stuurde ons een dag later een mail dat we wel moeten weten dat er naast dat hotel gebouwd wordt. En of we dan nog wel willen blijven daar. Kijk, dat is pas service. En toen zij we op zoek gegaan naar een ander hotel en kwamen we uit Oasis Bungalows. De foto's waren prima en nu weten we dat ze daar ook Photoshop beheersen en zeker de functie ' weghalen van delen met behoud van achtergrond' .
Zo kwamen we uit bij Princes Hotel, een paar straten verder. Wij naar binnen en of ze een kamer hadden die we ook eerst wilden zien. Geen probleem, een stuk groter dan bij Oasis en ook nog goedkoper. Ja, die willen we. En wij terug naar Oasis en daar verteld dat het 2 niet geweldige uren waren. Nee, ze konden er niets aan doen, de bouwvakkers stoppen dadelijk en het andere hotel is heel erg vies. Maar goed, ze zouden ons niets in rekening brengen en werden naar het andere hotel gebracht.
Daar hadden we een extra kamer met bankstel erin, badkamer en slaapkamer, eind goed, al goed. Nou, niet echt. Want toen er rond 20 uur aan de overkant een restaurant/club/cafe open ging, ging ook daar het volume op 10. En dat bleek tot diep in de nacht te duren. De volgende ochtend aan het ontbijt vroeg de bedrijfsleider of we goed geslapen hadden, nou nee. Met dat directe antwoord ging hij meteen aan de slag. Of we een kamer aan de achterkant wilden, en uit ervaring met thuis weten we dat dit een groot verschil kan maken. Dus weer verhuisd naar achterkant en een paar verdiepingen hoger, nu op 6.
Het is nu zaterdagavond hier, dus geslapen hebben we nog niet in deze kamer, maar we hebben er goede hoop op.
Ik had uit enthousiasme ook al wat foto's op Facebook gezet en daar kwamen ook al reacties op die ik nu heel anders interpreteer. Linda Stupers: inderdaad een heel, heel klein paradijsje.
Gitta Kooistra: dat gaat dus niet goed komen
Bianca van Rossum: inderdaad een heel zwaar leven hier
Guus Gussenhoven: niet genieten hier
Susy Garcia: esta no bello lugar
Jos van der Aa: nu wel goed bezig

We hebben voor morgen een cruise geboekt naar Ha Long Bay, we hebben er zin in!!

Geschreven door Ad1952