Dat bleef het niet!!!
Gisterochtend lekker op tijd weg uit
A Gudina, samen met Steffen. Lopen samen dat doen we niet echt. Ons tempo is te verschillend en ik stop vaak om foto’s te maken. Maar onze dagafstanden zijn wel gelijk. Toen ik door een klein dorpje liep, begon het flink te regenen. Bellen op de plassen en onweer, tijd dus om beschutting te zoeken. Ik vond een goede mogelijkheid bij de voordeur van een huis. Na 3 kwartier was het weer droog en begon de zon ook weer te schijnen. Tijd dus om weer te vertrekken. Over goede wegen in de bergen en bijna alles op een lekker tempo omlaag. Maar na een half uur kwam er ook weer flink wat regen omlaag. Ik had de regenhoes voor de rugzak nog nooit gebruikt, maar hij paste perfect. De noodponcho van de Xenos ook aangedaan. Het is niet ideaal maar wel heel erg nodig. Er kwam geen einde aan, het bleef maar regenen. Grijze luchten, maar die kennen we wel als Nederlanders. Na een kleine 3 uur stopte het, op hetzelfde moment was ik ook aangekomen in Laza. Daar zat een soort meldkamer van de ambulance waar je de sleutel van de albergue kon halen. De albergue zelf was dan nog een paar 100 meter lopen. Ik hoorde ook dat de route vanuit Portugal inmiddels ook toegevoegd is. Vandaar dat ik ook een paar mensen zag die ik niet eerder gezien had. Lekker alles weer laten drogen, douchen en ook drogen.
In het dorpje samen met Steffen lekker gegeten. Inmiddels ook kennis gemaakt met David, 72 jaar uit Ierland. Hij liep deze route al voor de 3e keer. In totaal had hij al 7 keer een camino gelopen.
De volgende dag, vandaag 15 mei dus, op tijd weer op weg. We stopten bij Albergueria, bij een op de camino een hele beroemde bar. Daar is alles bekleed met schelpen met de namen van pelgrims. David liet zonder veel te zoeken zijn 2 vorige schelpen zien. Hij had nog een aangrijpend verhaal. Zijn zoon had de route ook een keer gelopen, ook die schelp liet hij zien. Maar deze zoon had op 32-jarige leeftijd een dodelijk ski-ongeval gehad. Op dezelfde plaats en tijd als Schumacher, maar dain het daarnaast gelegen dal. Er hing ook een foto van zijn zoon. Dan kun je maar beter gezond zijn en een stukje wandelen.
Het was ook een mooie plek en tijd voor mijn ontbijt. Van de bocaillo bleef nog de helft over die ik liet inpakken.
Rond het middaguur kwam ik in Vilar de Barrio, bij de plaatselijke bar samen met David en Steffen.
De route daarna was ook weer heel mooi, gemakkelijke stijgingen, de afdalingen waren wel wat te steil soms. Ik wil niet nog een keer vallen.
Tegen 3 uur kwam ik aan in Xunqueira de Ambiance. De gemeentelijke refugio was aan de rand, dat is niet handig. IK zit liever wat centraler, bij de restaurants. Dus even verder gelopen en nu heb ik een bed in Casa Tomas. Waar ik dadelijk ook kan eten. Kortom, lekker voor elkaar en volgende week kan ik Santiago bereiken.

Geschreven door Ad1952