Vanaf het hotel met een taxi naar het busstation, lekker luxe. De bus zou vertrekken om 9.10 u en we waren er rond half 9, ruim op tijd dus. De bus stond er al, we hadden nu een busje met gewone stoelen in plaats van die opvouwbedjes van de vorige keer. Terwijl we zaten te wachten in de bus kwamen er allemaal jongens op scooters pakketjes brengen die in de bus werden geladen. Met een half uur vertraging vertrokken we dan, op weg voor de 230 km naar Sa Pa. Maar we waren voorlopig de stad Ha Giang nog niet uit, er werden nog op meerdere plaatsen passagiers en/of pakketten opgehaald. Tegen half 11 waren we dan echt op weg, de chauffeur reed merkbaar rustiger dan die van de vorige bus. Maar het knopje van de claxon wist hij ook feilloos te vinden, het is hier kennelijk verboden om iets in te halen zonder eerst te claxonneren. En ook onderweg weer regelmatig bijladen van pakketjes, de 2 achterste rijen waren al tot het dak toe volgestouwd. Zou dit een nieuw verdienmodel zijn van UPS - DPD - DHL?
Als de chauffeur stopte voor een pauze, was het vaak bij een stalletje waar de smaakpolitie wel wat op aan te merken zou hebben. Wij hielden het bij de verpakte spullen.
Tegen het einde van de rit liet ik de chauffeur zien in welk hotel wij hadden geboekt. Misschien kwam hij er wel langs en wilde hij dan even stoppen. Dit was niet zo, hij bood wel aan om een taxi te bestellen bij het eindpunt, nou graag. Onderweg kwamen we nog door Lao Cai, een grensplaats met China. Bijzonder fotogeniek allemaal, maar helaas geen gelegenheid om te stoppen. Het was inmiddels al aardig donker toen we in Sa Pa aankwamen, de taxi stond klaar. Toen bleek ook dat de chauffeur inderdaad niet langs het hotel kon komen. Het was weer prima verstopt in een steegje.
We hadden een kamer geboekt met uitzicht op de bergen en dat was dan wel op de 5e verdieping, anders zou je ze niet kunnen zien door de hoge bebouwing hier. Had ik al gezegd dat er geen lift was in dit hotel? En dat we 2 koffers bij ons hadden? Nou dan maar geen bergen, hoewel we dan toch nog op de 3e verdieping zaten. De juffrouw van dit hotel vroeg of we het goed vonden dat zij de koffers naar boven bracht, want dat was ze wel gewend. Daar moesten we even over denken (1 seconde), ja, is goed.

Spullen op de kamer en iets te eten zoeken, nou dat was geen enkel probleem hier. We hadden een barbecue-restaurant vlak om de hoek, we konden niet alles precies thuisbrengen wat we hadden gekozen, maar het was heerlijk. Naast ons zaten 2 vrouwen uit Arnhem die bezig waren met een georganiseerde reis, 3 landen in 3 weken.
In dezelfde straat zaten ook veel winkels met outdoor-kleding, het meeste van The North Face. En bij wijze van service hadden ze al bijna alle kaartjes eraf geknipt en daarom kregen we veel, heel veel korting. Ja, en dan kan je toch niet weerstaan natuurlijk.
We hebben hierna nog even het programma voor de komende dagen bekeken, want in Laos zijn de weersverwachtingen iets beter dan hier in deze omgeving. We willen hier niet extra lang blijven want het weer is niet veelbelovend en we hebben aan het einde nog de trip naar Halong Bay, in de buurt van Hanoi. Dit hebben we niet vanaf Hanoi gedaan omdat het weer daar ook niet geweldig was. En met mist en regen mis je heel veel van de schoonheid van Halong Bay. We hebben nu het plan om over ongeveer 2 weken naar Cat Ba te gaan, dat is een van de grotere eilanden in Halong Bay. En daar een mooi strandhuisje te huren en vanaf daar naar Halong Bay te gaan.
En voor nu hebben we het programma ook aangepast. Naar Luang Prabang in Laos is ook te ver voor een busreis van 1 dag, daarom stoppen we voor 1 of 2 dagen in Dien Bien Phu, een plaats bij de grens met Laos. In die plaats is veel historie van de strijd met de Fransen terug te vinden, misschien hebben ze er het recept voor baguettes en/of croissants achtergelaten.


De volgende ochtend bij de receptie een gids besproken die morgen (dinsdag) met ons een trekking gaat maken hier in de bergen. Hij zou om 9 u klaarstaan bij het hotel. En ook meteen de bus voor de rit naar Dien Bien Phu besproken, geen touringcar maar een bus met de locale mensen hier. Daarna naar de markt in het centrum hier, we wilden wat fruit kopen. De markt was een gebouw waar heel veel kleding verkocht werd, ook veel bekende merken, The North Face, Adidas, Helly Hansen en ook hier, als extra service, waren de kaartjes er al af gehaald. Er zaten ook heel veel Hmong-vrouwen met hun spullen. We hadden ook gelezen dat ze op straat opdringerig zouden zijn. We werden wel regelmatig aangesproken, maar ze stopten meteen als je zei dat je geen belangstelling had. En als je ze eerst aansprak, was een foto maken ook geen probleem.
Daarna naar de afdeling met vlees en vis, ik zal de geur maar niet proberen te omschrijven. Janny zal dat ook niet kunnen want die bleef op een afstandje staan te kijken. In een van de stalletjes lag iemand met haar hoofd tussen de stukken vlees te slapen. De eendenhoofden en kippenpoten zijn kennelijk een lekkernij.
Dan maar door naar het fruit. Ik weet nog van de vorige reis dat ik ramboetans lekker vind, een portie gekocht en voor Janny een zakje mandarijnen. Ik heb ook nog wat pepers gekocht. Die ga ik drogen en volgend jaar de zaadjes gebruiken voor in mijn eigen moestuin.
Het begon rond 14 uur flink te regenen en het werd steeds mistiger. Kortom, het was tijd om de plannen weer aan te passen. Morgen geen trekking maar als het iets droger zou worden, dan maar met een taxi naar een plaats in de omgeving, er is hier ook een hele mooie waterval. Natuurlijk missen we dan het mooiste van Sa Pa, de bergvolken hier in de omgeving. Maar als we hier een aantal dagen langer blijven dan is er aan het einde geen tijd meer voor Halong Bay en ook dat willen we niet missen.
Terug naar de hotelkamer en nu dus tijd om de foto's te bekijken en dit verslag te schrijven. Iedereen ook bedankt voor het lezen en het reageren. We hebben inderdaad een super mooie vakanties in een heerlijk land.

Geschreven door Ad1952