Helaas moest ik vorig jaar plotseling mijn camino afbreken, maar sommige dingen zijn belangrijker dan een wandeltocht. Hoe mooi die wandeltocht ook is. Ik heb wel goed na kunnen denken over het vervolg. Het originele plan was om nu te starten in Salamanca, maar dat betekende dan dat ik 250 km zou overslaan. En dat voelde niet goed, het voelde als een beetje sjoemelen. Kijk toen in de Verenigde Staten heb ik ook een stuk met de trein gedaan, maar dat was door de vele doden bij een orkaan een paar mijl verderop. Dat is een echte reden om een andere optie te kiezen. Maar nu was het alleen maar tijd wat ik dan tekort zou komen. Ik ben dan wel met pensioen maar ik wil ook geen maanden van huis zijn.
Ik had een planning al gemaakt van Salamanca naar Santiago de Compostela (SdC) en die heb ik wat aangepast met een iets hoger daggemiddelde, het is nu 27 km per dag. In de planning is de kortste dagtocht 20,1 km (de 1e dag) en de langste is 35,2 km (de 10e dag). Ik heb er alle vertrouwen dat ik op deze manier na 28 dagen in SdC aan kom.
Ik begin dus mijn camino in Aljucen, een klein bergdorpje van 250 inwoners in de regio Extramadura. Hier is het in april gemiddeld 21 gr C en het ligt op 260 m hoogte. Goede vooruitzichten dus. En hoe kom ik daar?

Op de dag na Pasen (14 april) vliegen Janny en ik naar Madrid waar we eerst 5 dagen van een stedentrip gaan genieten. Ook daarvan zijn de voorbereidingen in volle gang. Op zaterdagmiddag breng ik Janny dan naar het vliegveld en vliegt zij terug naar Nederland. Ik blijf die nacht nog in Madrid, want er rijden niet veel treinen tussen Madrid en Merida. Merida is mijn eindstation voor de treinreis. Ik neem op zondagmorgen rond 10 uur de trein en dan ben ik rond 15 uur in Merida. Dan is het nog 30 km naar Aljucen en op zondag rijden er geen bussen naar Aljucen. Dat stuk heb ik vorig jaar al gelopen en ik vind het geen goed idee om na een lange treinreis meteen 30 km te gaan lopen. Vandaar dat ik de taxi neem naar Aljucen en dan wil ik weer overnachten in de refugio waar ik vorig jaar ook geslapen heb. En dan de volgende dag, maandag 20 april, begint mijn camino dan echt.

Het inpakken van de rugzak is ook al begonnen. Net als de beslissingen over de spullen die ik wel of niet mee ga nemen. Ik wil dit jaar ook mijn drone meenemen om mooie filmbeelden mee te maken. Nu is de ingevouwen drone (DJI Mavic Air) niet heel groot of zwaar. Maar voor ieder apparaat moet er natuurlijk een lader en USB-kabel mee. Ik heb al behoorlijk wat films gezien over de Via de la Plata, mooie en minder mooie. Ik heb wel besloten om er een soort rode draad in aan te brengen, ik wil het dagelijkse leven op de camino in beeld brengen. De route, de gele pijlen, de refugios, eten en drinken, het slapen en de leuke contacten die je onderweg kunt hebben. Mijn Spaans is weer wat beter geworden, een antwoord verstaan is nog steeds lastig als ze heel snel praten.
Maar goed de rugzak en zijn inhoud. Ik had vorig jaar een slaapzak bij me van bijna 900 gram, die heb ik wel regelmatig gebruikt maar bijna altijd lagen er ook dekens. Daarom laat ik nu de slaapzak thuis en moet ik het doen met een lakenzak en de dekens die al dan niet aanwezig zijn. Zo niet, dan heb ik maar een nacht koud, daar zal ik toch ook wel overheen komen. De Teva-sandalen (595 gram) blijven ook thuis, tijdens het douchen de badslippers en daarna doe ik toch de wandelschoenen weer aan. Zo zijn er nog wel meer kleine zaken die nu thuis blijven of waarvan ik een lichtere variant mee neem. En als ik iets tekort zou komen, hoogstwaarschijnlijk kan ik het in Spanje ook kopen. Mijn streven is om tussen de 8 tot 9 kg te blijven.

Geschreven door Ad1952