Het echte Camino-gevoel is bij mij helemaal terug. Gisteren (dinsdag) heb ik gelopen van
Alquescar naar Valdesalor, volgens het boek 26 km en dat bleek ook ongeveer te kloppen. Om 7 uur klonk er klokgelui op de gang, tijd om op te staan, maar dan in het Spaans. Alles in de rugzak gedaan en alle riemen vast. Maar tot mijn schrik was het borstbandje bijna helemaal los. Het gevolg is dan dat de camera hangt te slingeren en dat is niet fijn. Ik nam me voor om in het café aan de overkant te ontbijten en daar te vragen of iemand naaigerei heeft. Gelukkig vond ik een Spanjaard die mijn vraag begreep. Hij schakelde de bar-eigenaar in en die kwam met een hele stevige naald en een flinke draad. Niet mooi, maar het zat wel weer vast. Ik heb nog geprobeerd of hij het gerei aan mij wilde verkopen, maar dat ging niet door.
Het zat weer redelijk goed vast, ik heb daarna nog wel mijn telefonische hulplijn ingeschakeld. Janny gaf me de tip om te zoeken naar een schoenmaker, die zou het wel kunnen repareren. Ga ik doen.
De route liep langs Aldea del Cano, maar ik ging even het dorp in om batterijen voor mijn GPS te kopen. Gelukt en ook nog een sinaasappel voor onderweg.
De route had nog iets verrassends, over de startbaan van een vliegveld!!! Toegegeven, het is mogelijk 10 jaar geleden dat hier een vliegtuig gestart is, maar toch vreemd. Dat zie ik mij op Schiphol niet doen.
Aangekomen in Valdesalor was de albergue niet te missen, het eerste gebouw en een grote schelp op de muur. Gesloten, maar de sleutel was op te halen bij een supermarkt 150 m verder. Ingeschreven, 6 € betaald en terug naar de herberg.
Daar trof ik weer een paar bekenden, Marleen, Hyacintha en Steffen. Een slaapzaal met 14 bedden, allemaal vol.
Marleen kwam vragen of ik mee wilde eten want ze ging koken. En dat wilde ik wel. Ze wilde weten wat ik zeker niet lustte, dan kon ze daar rekening mee houden. Ik gaf aan geen oesters te lusten, daar ging ze rekening mee houden. Hyacintha zorgde voor de wijn. En ik kan zeggen dat het heel lekker was en ook heel gezellig.
Maar deze twee dames gingen morgen tot Caceres, 11 km verder. Steffen en ik gaan nog een plaats verder. Naar Casar de
Caceres, nog 11 km verder.
Vanmorgen alles ingepakt, sleutel ingeleverd en weer verder. Iets buiten het dorp was een benzinepomp waar ik koffie en een broodje kocht. De eerste 11 km waren weer prachtig, wat een bloemenpracht overal.
In Caceres kwam ik toevallig langs een schoenenmaker en ik kon hem uitleggen dat ik een probleem had met mijn rugzak, geen probleem voor deze Zapatero. Het zat weer uitstekend vast, dat gaat voorlopig niet los.
De eerste 6 km buiten Caceres liep ik op de vluchtstrook van een doorgaande weg, niet fijn dus. Uiteindelijk weer door landerijen, flink heuvelachtig maar wel heel mooi.
In Casar de Caceres passeerde ik een privé-albergue, die zijn wat luxer en ook duurder. Ik besloot om door te lopen naar de gemeentelijke albergue. Maar op weg daar naar toe, kwam Steffen me tegemoet lopen zonder bagage.
Die had hij al in de gemeentelijke albergue gelegd. Maar hij was er niet tevreden over, zodanig dat hij dus naar de andere albergue ging. Het was er heel druk, kleine zaaltjes en grote groepen.
Samen terug en er waren nog 2 kamers, ik heb nu een 3-persoons kamer voor mezelf. Nu ik dit verslag zit te schrijven hangt mijn schone was al te drogen. Lekker op het terras, de Magnum witte chocolade zit er al in en om die calorieën te compenseren zit ik nu aan de Cola Light.
De afgelopen dagen waren de ochtenden wel een beetje fris, ik denk 12 tot 15 C. Maar de middagen hebben de 20 C zeker bereikt.
Morgen is de planning om 22 km te lopen naar Embalse de Alcantara.

Geschreven door Ad1952