Je ziet direct dat je de grens met Duitsland over bent. Windmolens wenken je al van ver.
Die ventilators zorgen voor genoeg luchtverplaatsing in dat donkergrijs en zorgen voor snelle wolken. De ene keer brengen die regen, de andere keer een streepje zon. Van de nattigheid heb ik vandaag wel mijn deel gehad. Telkens wanneer ik een bushokje voorbij gegaan was, begon het te regenen. Gelukkig had men nog genoeg bomen geplant, om onder te schuilen.
Ander verschil met Nederland: kruisbeelden langs de weg, kerkklokken, fietspaden waarop geen fietsers rijden, zeer snelle auto's en opnieuw de Japanse duizendknoop. In Postel had ik nog veel knopenkruid gezien, in Nederland bijna geen, en hier weer struiken in weelderige groei die hun invasief werk naarstig voortzetten. Misschien krijgen alleen de Nederlanders die Japanner nog onder kontrole!
Deze middag had ik een kaarsrecht stuk asfalt van zo'n 5 km lang. Die weg, omzoomd door bomen langs twee kanten was zo eenzaam als wat. Ergens in het midden moest ik ook mijn behoefte ergens kwijt en zowaar ontdekte ik een natuurlijk zittoilet. Een boom had tien jaar geleden ofzo, beslist om het een behoeftig pelgrim gemakkelijk te maken door een comfortabele zijtak te laten groeien op lendenhoogte. Natuurlijke reiniging door frisse wind was ook voorzien. Waterspoeling hoefde niet.
Geschreven door 1cent1km