''Pas als je de moed toont je eigen weg te gaan, toont de weg zich aan jou ~ Paulo Coelho''

Wat eraan voorafgaat..
Voor degenen die mij een beetje kennen... het zal niet als een donderslag bij heldere hemel komen. Ik ga op reis... wéér! Alleen dit keer zonder vooraf een einddatum in te plannen. Ik vertrek zonder dat ik precies weet waar ik heen ga en zonder dat ik weet wanneer ik terug kom. Mijn plan is om te reizen zonder plan.

Ik vind het erg spannend, en ik heb er ook enorm veel zin in. Ik zal jullie een stukje meenemen in het proces dat tot dit besluit geleidt heeft en de voorbereidingen die ik moet treffen voor mijn vertrek.

Januari 2017
Al tijdens mijn tienerjaren openbaarde het reisvirus zich in mijn bloed. Mijn eerste echte vliegvakantie naar de Canarische eilanden zorgde dat ik honger kreeg naar meer. Ieder jaar, liefst meerdere keren per jaar, nieuwe landen en culturen ontdekken: Griekenland, Italië, Frankrijk, Spanje, Portugal, Oostenrijk, Egypte, Denemarken, Duitsland, Canada, U.S.A. Ik hing aan de lippen van mensen die voor een aantal maanden naar het buitenland gingen om stage te lopen, te studeren of vrijwilligerswerk te doen. Maar ik dacht altijd dat het voor mij niet haalbaar en niet realistisch was. Ik had namelijk op dat moment een vaste relatie, een eigen woning, een vaste baan, ik studeerde en ik had mijn eigen paarden. Allemaal verantwoordelijkheden en vastigheden dus. Voor langere tijd op reis gaan zat er voor mij niet in. Ik had ook altijd een bepaalde nieuwsgierigheid om eens alleen op reis te gaan. Toen ik de film 'Eat, Pray, Love' keek en later het boek las leek het me zo bijzonder en intens om alleen op reis te gaan, om alleen te ontdekken, alles in je op te nemen, zonder je mening te moeten geven of je mening te laten beïnvloeden door iemand anders'. Maar ook dat alleen reizen zat er voor mij op dat moment niet in. In 2016 ben ik uiteindelijk 2 maanden door de zuidelijke punt van Zuid-Amerika getrokken, alleen. Mijn eerste solo-reis. En wát een reis! Jullie kunnen hier op Pindat de blogs en foto’s van deze reis terug zien. Tijdens deze reis heb ik enorm veel over mezelf geleerd en ook enorm veel meer zelfkennis en zelfvertrouwen ontwikkeld. Ik kan veel meer dan ik van mezelf dacht dat ik zou kunnen. Bovendien heb ik enorm veel inspirerende mensen ontmoet die ook alleen en voor langere tijd op reis waren. Mensen die me aan het denken gezet hebben, mensen die lieten zien dat het helemaal niet onrealistisch is om (al dan niet tijdelijk) een nomadenbestaan te leiden. Mensen die me lieten zien dat je helemaal geen bergen geld nodig hebt om langere tijd te kunnen reizen en dat het helemaal niet onmogelijk is om je huidige wijze van leven te veranderen.

Eenmaal besmet met het reisvirus en geproefd te hebben van de vrijheid bleef het toch wel een beetje kriebelen...

Augustus 2017
Ik heb het besluit om te gaan begin 2017 genomen. Het is niet een besluit dat je zomaar neemt, ik moet er behoorlijke keuzes voor maken. Het grootste offer dat ik moet brengen is mijn paard. Als ik vertrek kan ik hem niet houden, dan moet ik hem verkopen. Ik heb hem vanaf veulen, al 9 jaar inmiddels. Ik heb hem opgevoed, ingereden en hij is gewoon altijd bij mij geweest. Het feit dat ik hem moet verkopen om mijn droom uit te laten komen maakt dat ik er maanden over getwijfeld heb. Ik heb avondenlang aan de eettafel zitten mindmappen waarbij ik wel 100 redenen voor en tegen opgeschreven heb. Mijn baan, die ik inmiddels ook al 11 jaar heb, moet ik opzeggen. Ook de huur van het appartement waar ik nu woon moet ik opzeggen. En wat moet ik dan met al mijn spullen..? Mijn persoonlijke spullen wil ik natuurlijk houden maar alle overige dingen moet ik verkopen of opslaan.

Het is een gigantische stap uit mijn comfortzone. Geen vaste baan meer dus geen vast inkomen meer. Geen veilig Nederland meer waar al mijn familie en vrienden wonen die altijd voor me klaar staan, waar de overheid een verzorgingsfunctie heeft, waar overal hygiënische ziekenhuizen zijn waar je altijd voor goede zorg terechtkunt, waar je overal voor verzekerd bent om maar zo weinig mogelijk risico's te lopen, waar we wonen in grote huizen met grote tuinen, kledingkasten vol met kleding hebben en altijd in bezit zijn van de nieuwste telefoons en een mooie auto.

Maar waarom dan zo'n rigoureus besluit, waarom neem je geen sabbatical van een jaar? Omdat ik dit wil! Ik voel dit ik dit zo moet doen. Voor alle voorgaande reizen had ik een tijdslimiet van enkele weken, met als langste 2 maanden. In die tijd was ik altijd van hot naar her aan het rennen om alle ‘must sees’ af te gaan en alle dingen te doen die ik wilde doen. Daardoor vergat ik wel eens tijd te nemen om even stil te staan en de wereld rond me heen echt te bekijken en te voelen, het op me in te laten werken. Stil te staan bij hoe de mensen leven in dit gebied en stil te staan om even alle indrukken te verwerken en uit te rusten. Dit wil ik nu anders gaan doen. Ik wil de tijd hebben om te reizen op het tempo wat ik op dat moment aan wil houden. Als ik wil doorgaan, ga ik door. Als ik ergens wil blijven omdat ik het er fijn vindt, of omdat ik behoefte heb aan rust, dan blijf ik. Een aantal weken, of een aantal maanden. Als je aan het reizen ben doe je enorm veel indrukken op en ontvang je enorm veel prikkels. Je leert iedere dag weer nieuwe mensen kennen. Het reizen is vermoeiend voor je lichaam maar zeker ook voor je geest. Ik weet van mezelf dat ik het nodig heb om soms even alleen te kunnen zijn, even stil te kunnen zijn. Ik wil niet moeten rennen en maar blijven doorgaan omdat ik binnen een bepaald tijdsbestek zoveel dingen wil zien. Daarom wil ik gaan voor een onbepaalde tijd. Bovendien wil ik de keuzevrijheid; op het moment dat ik terug wil gaan naar Nederland omdat ik mensen of bepaalde dingen mis of om een andere reden, dan ga ik terug. Als ik (nog) niet terug wil, dan ga ik (nog) niet terug. Ik heb hard gewerkt om een goede basis op te bouwen hier, ik heb gestudeerd en mijn diploma's behaald en voldoende werkervaring opgebouwd. Ik zie het heel simpel; ik druk nu even op de pauze-knop van mijn leven in Nederland. Wanneer ik weer terugkom druk ik weer op play en ga ik verder waar ik gebleven ben.

Bovenstaand proces, het nemen van de beslissing, is in principe het enge gedeelte. Nadenken over de redenen waarom je het niet zou doen of waarom je het wel zou doen. Waarom heb ik dan besloten om het toch te gaan doen? Omdat het beter is om te handelen en spijt te hebben, dan niet te handelen en dan spijt te hebben. En dan nog.. ‘spijt’, ik zie geen enkele reden waarom ik van deze handeling spijt zou kunnen krijgen. Ook al krijg ik heimwee, en kom ik misschien binnen een korte tijd weer terug naar ons veilige kikkerlandje..ook dan zie ik mijn reis niet als een mislukking of als een falen. Want ik heb het in ieder geval onderzocht.
En dat is wat ik wil doen, ik wil op onderzoek. En dat is niet omdat ik op de vlucht ben voor iets of omdat ik 'op zoek ben naar mezelf', zoals sommige mensen vragen. Maar wel omdat ik altijd nieuwsgierig ben naar andere perspectieven om het leven te bekijken, andere manieren om het leven te leven. Gewoon.. omdat ik nou eenmaal niet zo graag in het rijtje loop, om maar heel gewillig en zonder er verder over na te denken braaf te doen wat de maatschappij van me verwacht en wat andere mensen van me verwachten. Ik wil andere manieren ervaren om te genieten van het leven, los van het materialisme waar we hier in het westen zo aan vastklampen. En er valt zoveel te leren en te ontdekken! Het is voor mij voornamelijk een stukje zelfontwikkeling.

Begin 2017 heb ik dus de knoop doorgehakt. Ik ga het doen! Ik ga mijn baan opzeggen, de huur van mijn appartement opzeggen en mijn paard verkopen. Ik beperk mijn bezittingen tot een rugzak gevuld met kleding, en tent, en wat geld op mijn spaarrekening. Met alle talenten en capaciteiten die ik heb; mijn doorzettingsvermogen, mijn gezond verstand, mijn creativiteit, mijn open geest, mijn sociale vaardigheden en vooral met al mijn enthousiasme ga ik over onze planeet hobbelen en kijken wat er op mijn pad komt. Reizen zonder plan om juíst te anticiperen op wat ik onderweg tegenkom, de mensen die ik ontmoet, de kansen die het leven me biedt.

Oktober 2017
Het is momenteel oktober 2017, ik hoop te kunnen vertrekken in juni 2018. Ik heb een aantal contracten te beëindigen waar ik termijnen voor in acht moet nemen en ik probeer mijn spaarrekening nog wat te spekken. Het duurt nog zo lang, zul je denken. Toch is die tijd ook snel voorbij. Puntje bij paaltje moeten er toch heel wat dingen geregeld en uitgezocht worden en moet ik veel spullen verkopen. Mijn paardje is inmiddels verkocht, en ik mag er alleen maar dankbaar voor zijn. Een lieve en zorgzame vriendin heeft hem gekocht, hij heeft nu het beste huisje en baasje die hij (en ik) zich maar kan bedenken.

Vanaf het moment dat mijn besluit vaststond tot nu is er al veel gebeurd. Ik ben mijn omgeving gaan inlichten over mijn plannen. Eerst mijn familie, mijn beste vrienden en vriendinnen, mijn collega's... Op den duur gaat het verhaaltje sowieso zijn ronde hier in Zeeland :P Ik heb veel verschillende reacties gekregen, van enthousiasme tot een bepaalde vorm van onbegrip. Veel mensen vinden het een geweldig plan maar geven aan het zelf nooit te zullen durven, of ze hebben het plan om het ooit nog eens te doen, of ze hebben er spijt van dat ze het nooit hebben gedaan, of ze begrijpen er helemaal niets van en zien alleen maar risico's en gevaren. Tja... dat is per persoon verschillend natuurlijk, het is maar net hoe je in het leven staat en wat je er voor jezelf uit wil halen. Feit is dat we allemaal maar één leven te besteden hebben op deze prachtige planeet en dat je nooit vooraf weet hoe lang dat is. Daarom mijn advies aan iedereen, doe vooral wat je zelf heel graag wil doen en geef een goede invulling aan dat leven. Dat is in ieder geval wat ik probeer te doen ;)

Ondanks dat ik wil gaan reizen zonder plan, zijn er natuurlijk wel dingen die ik heel graag wil gaan doen, en landen die ik heel graag wil gaan bezoeken. Ik zal er een paar van opnoemen. Ik vertrek dus met een rugzak met daarin de meest noodzakelijke spullen: kleding voor warm en koud weer, toiletartikelen, een tent, een matje, en een slaapzak. En een pinpas met wat geld. Het idee is om het met dat geld zo lang mogelijk uit te houden. Mijn doel is niet om al die tijd vakantie te vieren. Ik wil culturen leren kennen, kennis opdoen, Spaans leren en mijn vaardigheden inzetten om andere mensen te helpen. Ik wil dus onderweg ook gaan werken, zowel vrijwillig als betaald of tegen kost en inwoning. Als ik me ergens goed voel, of het doortrekken even beu ben, blijf ik voor een aantal maanden op dezelfde plaats en zoek ik daar werk. Er zijn diverse netwerken op internet om aan werk te komen op boerderijen, in de horeca, in tehuizen of bij mensen thuis (WWOOF/ Workaway e.d.). Verder zijn er een aantal landen die ik echt wil bezoeken en ervaringen die ik echt op wil doen. Ik wil bijvoorbeeld mijn duikbrevet halen, leren surfen en een langeafstandstrail in de Himalaya afleggen. Ik wil graag naar Indonesië om mijn duikbrevet te halen en te leren surfen, naar India om meer te leren over spiritualiteit en meditatie, naar Australië en Nieuw-Zeeland om te werken en mijn spaarrekening wat aan te vullen en Nieuw-Zeeland omdat ik daar al vanaf mijn 15e heen wil voor de bergen en de kust, naar Colombia omdat het me qua cultuur een heel interessant land lijkt en ik heb er al zoveel positieve verhalen over heb gehoord... We zullen wel zien waar het schip strandt, ik denk dat ik omstreeks juni een leuk vliegticket in de aanbieding scoor en ergens heen vlieg om daar te starten. Of ik start hier in NL en reis over land... Dat zien we tegen die tijd wel ;)

Januari 2018
Ik heb een vliegticket geboekt!!! Ik vertrek 12 juni... eerst naar Lissabon, Portugal. Hier breng ik een aantal dagen samen met een vriendin door. We nemen daar afscheid, zij gaat terug naar NL en ik vlieg door naaaaar............ Het land waar ik mijn vorige reis begonnen en geëindigd ben. Waar ik inmiddels al vier keer ben geweest omdat het gewoon aanvoelt als een 2e thuis. Waar ik hele leuke en speciale vrienden heb gemaakt met wie ik heel graag weer wat tijd door wil brengen. Brazilië!! Het land van jungle en mooie stranden, gepassioneerde mensen, muziek en caipirinha's… het land van zóveel meer. In 2016 heb ik tijdens mijn reis door Zuid-Amerika de landen Brazilië, Bolivia, Chili en Argentinië bezocht (zie ook mijn verslagen van deze reis op Pindat). Ik ben toen vooral door het zuiden van Brazilië en Bolivia gereisd. Nu begin ik weer in Rio de Janeiro waar ik, na wat tijd met mijn vrienden te hebben doorgebracht, in noordelijke richting wil vertrekken. Langs de kust, door de Amazone naar Bolivia om daar de Andes over te gaan. Dat is in grote lijnen mijn idee, de rest zien we wel :)

Mei 2018
Time flies! Over 4 weken zit ik in het vliegtuig. 1 juni moet ik uit mijn appartement zijn. Ik heb al een heel groot deel van mijn spullen verkocht. Van 1 tot 12 juni heb ik geen huis meer dus zal ik bij vrienden crashen. 7 juni is mijn laatste werkdag en neem ik afscheid van mijn collega’s. Het gaat nu echt allemaal heel dichtbij komen!