Mijn vliegtuig landt in Buenos Aires, de hoofdstad en de grootste stad van Argentinië. Zeta, mijn Argentijnse vriend, staat me op te wachten op het vliegveld. Hij laat me maar al te graag zijn geboorteland en zijn geboortestadje Areco, net buiten Buenos Aires gelegen, zien. De volgende dag pikken we ook Tincho op in Buenos Aires en met z'n 3en rijden we naar Areco. Areco is gelegen op de pampa's, het platteland van Argentinië, waar de grote ranches gelegen zijn en de gaucho's (Argentijnse cowboy's) de paarden echt nog gebruiken voor het werk. Areco telt dan ook meer paarden dan mensen dus ik voel me er gelijk thuis. Ik ga mee naar een verjaardag van Zeta's vriend waar ik wederom zie dat de Argentijnen dol zijn op het drinken van Cola met Fernett (een kruidenlikeur), we eten een paar heerlijke Assado's (Argentijnse bbq's) en aan het einde van de week gaan we paardrijden. En niet zomaar een duffe excursie met een soortje van geautomatiseerde paarden, nee.. Zeta regelt dat we echt met de gaucho's mee het veld in kunnen. Tjongejonge, dat ging er behoorlijk aan toe. De dame die ik mocht berijden was een behoorlijke heethoofd, en we waren de bocht nog niet om of er werd een flinke galop ingezet. En niet zomaar zachtjes, nee als een speer! De honden waren er ook bij en stoven langs alle kanten om ons heen. Ik wist helemaal niet dat Zeta zo goed kon rijden, maar hij zat er heel relaxed bij en spoort zijn paard nog een beetje bij die met een noodgang over de stoffige paadjes en de uitgestrekte velden stuift. De volgende dag kan ik bijna niet lopen van de spierpijn, het was ook al even geleden dat ik heb paardgereden maar ik realiseer wel dat ik het echt mis.

Ik was eigenlijk van plan om een beetje op mijn gewicht te gaan letten de komende tijd maar hier in Argentinië, waar je voor €2 een biefstuk eet waar je u tegen zegt en voor €2 meer een fles Malbec erbij koopt, stel ik mijn dieet nog naar even uit tot in Bolivia 😬 het is opvallend dat het eten hier van een veel betere kwaliteit is dan in Brazilië, met uitzondering van het fruit dat in Brazilië echt heerlijk is. Argentinië staat wereldwijd bekend om haar goede wijnen en uitstekende kwaliteit van vlees. Ook het brood is hier een stuk lekkerder, al mis ik wel echt ons Nederlandse brood.

Na een week ga ik door naar Córdoba. Ik boek een Airbnb want na de intense periode in Pipa met zoveel mensen om me heen, smacht ik naar een beetje quality-time met mezelf. Dit is wel echt iets wat ik de laatste tijd geleerd heb, ik heb echt tijd voor mezelf nodig om een beetje een leuk mens te blijven. Dus in Córdoba heb ik eindelijk een heel huis voor mezelf alleen en kan ik lekker alleen ontbijten en door de stad slenteren. Córdoba is een hele leuke stad, heel historisch en met een hele sterke eigen cultuur en tradities. En helemaal niet toeristisch! Ik bezoek wat kerken en 's avonds ga ik naar concerten van het 'Córdoba Jazz Festival' dat toevallig dit weekend gaande is. Ik ga lekker eten in een restaurant om lokale gerechten te proeven, met een goed glas wijn erbij natuurlijk 😉 Sommige mensen zullen denken, ga je dan alleen in een restaurant zitten? Ja dat klopt, en ik geniet ervan! Ik stel mijn eigen gezelschap erg op prijs 😊
Zaterdagavond loop ik terug van het Jazzfestival naar mijn huis als ik muziek hoor komen van het 'San Martin' plein, het mooiste plein van Córdoba. Ik ga kijken en zie tot mijn verbazing dat er allemaal mensen de tango staan te dansen. De zwierige muziek klinkt uit de boxen en er wordt gedanst door verschillende paren, voornamelijk mensen op leeftijd maar ook wat jongere paren. Sommige paren zijn keurig opgedoft, de vrouwen in jurken en op hakken en met lippenstift👠 de mannen in pak. Ik ga op een bankje zitten en ik zit te genieten van het schouwspel als ik ten dans gevraagd wordt door één van de jongere mannen. 'Neeee', zeg ik verschrokken. 'Ik kom uit Nederland, ik kan helemaal niet dansen. Nog niet eens stijldansen laat staan de tango. Ik blijf lekker kijken'. De jongen druipt teleurgesteld af en een oudere man die naast me zit draait naar me om. Waarom wil je de tango niet dansen vraagt hij? Dat durf ik niet hier op dat plein met al die kijkende mensen en die dansende paren waarvan de vrouwen prachtig en elegant dansen. Ik kan gewoon echt niet dansen. Hij glimlacht en antwoord 'de tango is een hele emotionele dans. Je moet hierbij niet denken maar voelen'. Dat zie ik inderdaad zelf ook wel, de vrouwen sluiten al dansend gelaten hun ogen en laten zich leiden door de man. De oudere man zegt 'ik wil je graag eenmaal in je leven laten ervaren hoe het voelt om de tango te dansen'. 'Neee echt niet, geen denken aan, ik krijg het al spaans benauwd alleen bij het idee', zeg ik. 'En wat als ik zeg dat ik hier in Argentinië al 5 kampioenschappen heb gewonnen in het dansen van de tango, vertrouw me..ik dans al meer dan 60 jaar, ik begeleid je goed en je hoeft zelf niks te doen. Alleen toe voelen'. In mijn hoofd gaat het als een razende tekeer, dit is wel een once-in-a-liftetime levenservaring. Ik word hier ten dans gevraagd door een tango-master op het mooiste plein van Córdoba midden in Argentinië. Mijn tangomaster staat op, buigt elegant naar voren en reikt zijn hand naar me uit. Oké, besluit ik voor mezelf. Ik ben in een paar dagen toch weg hier in net geval ik mezelf gigantisch voor lul zet. Ik sta op, trek mijn jasje uit, recht mijn rug, borsten naar voren, en pak de hand van mij tango-master. Een nieuw nummer wordt ingezet en alle paren zwieren elegant over het plein. Zo ook ik. Alhoewel...elegant. De simpele passen gaan opzich wel en mijn tangomaster begeleid me inderdaad goed. Met een hand op mijn rug en 1 hand in mijn hand duwt hij me rustig maar vastberaden in de goede richting. Tot we opzij moeten en ik een soort overkruis moet doen met mijn voeten. Oeps..dat waren zijn tenen! En nog een keer! Wel 5 keer ga ik op zijn keurig gelakte schoentjes staan. Als het nummer afgelopen is bedank ik mijn tango-master met een brede glimlach voor deze bijzondere ervaring. Ik heb toch immers, een paar dagen voordat ik 28 word, de tango gedanst op net mooiste plein van Argentinië!

Tincho komt naar Córdoba en we vieren mijn verjaardag. Samen met wat vriendinnen van hem uit Córdoba gaan we naar een bar waar we lekker wat biertjes drinken. De volgende dag neem ik de bus naar Mendoza, de wijnstreek in Argentinië waar de beroemde Malbec vandaan komt.

Ik kom vroeg in de ochtend met de nachtbus aan in Mendoza. In het hostel ontmoet ik Harry, een Engelsman die op zijn fiets de wereld rondfietst. "Ik ga vandaag een beetje rondfietsen in de wijngaarden en wat bodega's bezoeken, ga je mee?" Ach waarom ook niet! Ik huur een fiets en samen fietsen we van wijnboerderij naar wijnboerderij. En overal proeven we natuurlijk van de overheerlijke wijntjes. Het is met 39 graden bloedverzienend heet die dag, dus na een wijntje of 6 zijn we allebei hartstikke teut. Het hostel zit vol met feestende jongeren in de leeftijdscategorie 18-22 die zich iedere nacht flink tegoed doen aan de goedkope wijn, dus na een dag of 2 houd ik het voor gezien. Ik wil de bergen in en mijn tentje weer eens uit mijn backpack halen. De wit besneeuwde bergtoppen van de Andes lonken naar me, ik heb zin om te hiken.

Ik neem de bus naar het bergdorpje Potrerillos waar ik voor de 1e keer alleen ga wildkamperen. Er zou een meer moeten zijn maar eenmaal daar aangekomen blijkt het meer grotendeels droog te liggen. Ik zet mijn tentje op aan de rand van het meer verstopt tussen wat bomen maar word de hele nacht wakker gehouden door feestende en drinkende Argentijnse jongeren. Blijkbaar is het een hangplek want ze hebben auto's met harde muziek, een vuur en zo ik kon horen veel drank. De volgende dag neem ik de bus naar een ander dorpje waar vanuit ik de trekking naar het basecamp van de Aconcagua wil gaan doen. Op de bergen in de Himalaya na, één van de hoogste bergen ter wereld met een hoogte van 6.962 meter. Het is een prachtige hike van een kleine 20 km. Door een ruige vallei met een rivier van de gesmolten sneeuw, naar het basecamp op circa 3200 meter gelegen. De nachten zijn koud in mijn tentje en ik slaap met 3 lagen kleding, sokken en een muts op. Ik ga rond 8 uur naar bed omdat het dan donker wordt. Dan lees ik eerst nog wat in mijn boek en val dan in slaap. Omdat ik geen kookgerei heb leef ik dagen op brood, tomaten en fruit. Ik ontmoet een Braziliaans stel dat op huwelijksreis is met de auto en ze nodigen me uit voor ontbijt bij hun tent. Eindelijk, na 5 dagen een kopje koffie in plaats van alleen maar water 😆 zo leer je wel de kleine dingen waarderen. Tijdens het wilkamperen had ik natuurlijk geen douche, op de ene camping had ik een koude douche. Op de laatste camping was er wel de mogelijkheid om een warme douche te nemen maar dan moest ik eerst een soort van grote houtkachel opstoken met hout wat ik zelf in stukjes moest hakken. Daarna moest ik ongeveer 30 minuten wachten tot het water was opgewarmd en daarna had ik dan eindelijk die warme douche.😂

Ik wil verder noord reizen om uitendelijk in Bolivia uit te komen. Ik besluit de bus te nemen naar San Juan omdat ik gelezen heb dat je daar ook wel mooie hikes in de bergen kunt doen. Ik heb een tussenstop in Mendoza van 4,5 uur dus ik besluit om naar mijn favoriete restaurant daar te wandelen. Na al die dagen alleen maar brood te hebben gegeten, heb ik wel een fatsoenlijke maaltijd verdiend dacht ik zo. Ik zit al heerlijk met mijn glas wijn en mijn broodjes met smeerseltjes als een van de jongens aan het tafeltje naast me op mijn schouder tikt en zegt "kom je er anders gezellig bij?". Ik kijk om en zie 3 jongens uitnodigend glimlachen. Nou leuk! Dus zit ik daarna gezellig met een Australiër, een Italiaan en een Duitser al lachend en kletsend over onze reisverhalen te dineren. Zo gaat dat soms al reizend, iedereen is open van geest en zit op hetzelfde level. Leuk vind ik dat!

In San Juan hike ik nog een beetje. Daarna vind ik het weer wel eens tijd
voor wat actie in mijn sociale leven.
Ik neem de bus naar Salta en boek een hostel met veel internationale reizigers. In het hostel ontmoet ik een Colombiaan, een Italiaan en een Noor en we hebben een gezellig weekend met z'n allen. We bezoeken onder andere het MAAM-museum wat veel verteld over de geschiedenis van de Inca's. Wat heel bizar maar ook interessant is, is dat het museum over 3 lijkjes van Inca-kinderen beschikt. De kinderlijkjes zijn gevonden en opgegraven op grote hoogte in een vulkaan waar ze circa 500 onder ijs hebben gelegen. De lijkjes zijn daardoor nog perfect in tact, zelfs de organen zijn in tact. De kinderen zijn destijds geofferd, ze zijn levend begraven. Ze dragen speciale kleding en sieraden voor het offer. 2 kinderen van 6 en 7 jaar zijn zelfs gepositioneerd begraven, het meisje met haar gezicht richting de opkomende zon en het jongetje verbergt zijn gezicht. Het derde kind, een meisje van 15, is gestorven met een bepaalde schreeuw op haar gezicht. Samen met de informatie die gegeven wordt over de geschiedenis van de Inca-cultuur en de informatie over hoe de offers werden gekozen en gebracht is dit een tentoonstelling om stil van te worden. En dat ben ik de rest van de dag wel een beetje gebleven, ik vond het een erg indrukwekkende tentoonstelling.

Na het weekend gaat de Italiaan in zuidelijke richting en de Noor Fré, de Colombiaan Dani en ik besluiten met z'n 3en in noordelijke richting te gaan. We reizen bijna een week samen en hebben de grootste lol en de diepste gesprekken. We nemen de bus naar Tilcara, een knus dorpje gelegen in een supermooie vallei. Hier in het noorden van Argentinië is het droog, woestijnachtig. De rode rotsen contrasteren mooi met de blauwe lucht, de groene vallei en de cactussen. We doen een excursie naar de top van een berg waar vandaan je de berg met de 14 kleuren kunt bewonderen en 's nachts kijken we naar de ongeloofelijk heldere sterrenhemel en zien veel vallende sterren. We gaan heerlijk uit eten en eten zelfs 2x Lama wat heel traditioneel is in het noorden. We hiken veel en daarna nemen we gezamenlijk de bus naar de grensovergang van Bolivia.

• -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik vind de afwisseling van de steden met de natuur wel heel erg leuk. Zo word ik in de bergen wakker van het fluiten van de vogeltjes en het opkomen van de zon (en van de kou😝) in mijn tentje, spendeer ik veel tijd alleen, lees ik veel, wandel ik veel, bijt ik op een houtje, heb ik een koude douche, geen koffie in de ochtend, veel prachtige natuur om me heen, geef ik bijna geen geld uit. Totdat ik weer even behoefte heb aan een beetje comfort. Dan keer ik stoffig, vies en hongerig terug naar de stad waar ik een warme douche neem, een goeie maaltijd nuttig, mijn kleding naar de wasserij breng en een bar in duik met de mensen van het hostel om een lekker biertje te drinken. Dan pak ik 's ochtends een lekker koffietje in dat ene tentje op het hoekje, struin ik een beetje rond in musea en door de straten, totdat ik het drukke verkeer en alle gestoorde backpackers in de hostels weer zat ben en terugvlucht naar de rustigere plaatsjes voor wat tijd voor mezelf😊

Wat bracht me in eerste instantie naar Argentinië...? Nieuwsgierigheid naar het land van de tango, steaks, rokende bbq's, goeie wijn, stoere gaucho's en het rappe Spaans. En de Andes natuurlijk, ik ben gefascineert door de hoge gebergtes en ik hou enorm van hiken.

Ik heb nog wat typisch Argentijnse eigenaardigheden voor jullie op een rijtje gezet:

• Maté: Argentijnen staan op en gaan slapen met een thermoskan heet water en een soort kommetje met een ijzeren rietje erin waar ze Maté uit drinken. In het kommetje gaan een soort gedroogde theekruiden waar ze heet water bij schenken. Het smaakt heel bitter en ik moet het wel even leren drinken. De Argentijnen drinken dit werkelijk waar de hele dag door en ze nemen de thermoskannen overal mee naartoe, zelfs naar de supermarkt. Het is een heel sociaal iets maar ook iets wat ze alleen doen, of als een soort van tijdverdrijf. Ze drinken in ieder geval meerdere thermoskannen per persoon per dag weg.
• Fernett: Argentijnen zijn dol op Fernett, een bittere kruidendrank. Ze mixen het met cola en ijs, voornamelijk op feestjes of tijdens een avondje uit. Op deze manier worden er giga hoeveelheden cola gedronken, ik heb tenminste een aantal keer met een flink opgeblazen buik gezeten van de hoeveelheid cola.
• Vlees: echt waar, er worden hier gigantische hoeveelheden vlees gegeten. De kwaliteit van het vlees is uitmuntend en de prijs is laag. Argentinië heeft dan ook erg veel ruimte voor veeteelt. Zeker de 'bife de chorizo' en Lomo(soort Entrecote) en Cordero (gegrild lamsvlees) zijn niet te weerstaan. En niet te vergeten de Empanadas, een soort bladerdeeghapje gevuld met vlees of kaas. Argentijnen zijn gek op Assado's, de Argentijnse bbq waarbij giga lappen vlees op de bbq worden gelegd.
• Wijn: een fles goeie wijn heeft hier dezelfde prijs als een fles cola. Of is zelfs nog goedkoper. En aangezien Argentinië een van de grootste wijnproducties heeft ter wereld is de kwaliteit perfect. Wie kan er nou een fles goeie Malbec voor €2 laten staan?
• Straathonden: oké van steaks naar straathonden, en nee dan bedoel ik geen hotdogs. In Brazilië zag ik al veel straathonden maar hier is het echt bizar. Zelfs kleine schattige dorpjes zitten vol met straathonden. Honden zonder eigenaar die eten van de straat. Ik heb al geopperd om een grote castratieronde te doen want die arme beesten fokken natuurlijk maar door. Er wordt er regelmatig een doodgereden dus hier en daar liggen dode honden langs de kant van de weg.
• Grote verschillen tussen de steden: net zoals dat hier in Nederland ook wel is zijn er grote verschillen tussen de steden. Althans, zo zien de Argentijnen dat zelf. Zo spreken de Porteños (inwoners van Buenos Aires) over de Córdobesas (inwoners van Córdoba) alsof ze van een totaal andere planeet komen. Het dialect, de manier van spreken, de gewoontes en zelfs het eten is in beide steden heel anders terwijl de steden op zo'n 1000 km van elkaar liggen. De Córdobesas zingen heel erg als ze praten en zijn heel theatraal terwijl de Porteños heel erg binnensmonds spreken en in iedere zin 3 keer het woord 'Dalle' (oké) gebruiken.
• Net als Brazilië heeft ook Argentiniëeen grote eigen muziekcultuur, met verschillende soorten muziekstijlen en traditionele dansen. Dit is ook weer per stad/streek verschillend. Zo komt de tango traditioneel gezien uit Buenos Aires en de Cuarteto uit Córdoba. Ook hebben ze een Samba, maar dit is weer compleet anders dan de Braziliaanse Samba. Ik probeer me in ieder land dat ik bezoek te verdiepen in de tradionele muziek van dat land. In Argentinië hebben Tincho en Zeta me geholpen met het maken van een playlist, dus tijdens de lange busritten pingelt er nu een Argentijns muziekje uit mijn headset 🎶
• Hoewel momenteel ook Argentinië economisch gezien compleet op zijn gat ligt zijn de meeste producten hier wel van veel betere kwaliteit dan in Brazilië. Het eten, de wegen, de bussen, de steden, kwaliteit van de huizen etc. Het is net allemaal wat beter geregeld en dus voor mij ook iets beter bereisbaar. Al zijn de Argentijnen zelf niet tevreden, ze mopperen allemaal en veel jongeren willen het land uit. Alles is veel te duur naar hetgeen ze per maand gemiddeld verdienen. Het gemiddelde maandsalaris ligt schrikbarend laag.
• Argentinië is ontzettend groot. Het land heeft dan ook alles te bieden: bergen met gletschers is in het zuiden, droge woestijn in het noordwesten, jungle en gigantische watervallen in het noordoosten en een kusstrook met stranden in het oosten. Daartussen vind je allerlei interessante historische steden met veel cultuur. Al is Argentinië een grote mix, je vindt er ook veel Europese invloeden.

Anyways, ik heb weer veel gekletst tegen jullie. Ik gooi dit verslag online met alle typ- en spelfouten erbij en de rest vertel ik weer in mijn volgende verslag. Ik ben inmiddels een half jaar onderweg. Ik hoop dat jullie nog een beetje meegenieten en meereizen, noord gaan we dus..richting Bolivia. We volgen continu het Andesgebergte, soms langs de flanken en soms er dwars doorheen⬆🌎😊

Geschreven door Marjolein.op.pad