Ik word wakker van de zon die door de takken van de bomen doorgluurt en op het zeil van mijn tentje brandt. Het wordt met de dag heter, de zomer komt eraan. Ik draai me nog eens om, ik hoor de Californische Teresa in de weer met de bezem naast het zwembad. Dat betekent dat haar yoga klasje zo begint en het dus bijna 8 uur is. Ik rits mijn tent open om wat frisse lucht binnen te laten en trek mijn bikini aan met een shortje erover. Op mijn Havaiana's slof ik naar Teresa toe. Tudo bom diaaaa, ze draait zich lachend naar me toe met haar gekke staartje boven op haar hoofd en geeft me een kus. Ik neem plaats op een van de yogamatjes die ze netjes heft neergelegd en leg mijn hoofd in mijn nek om door de boomtoppen naar de blauwe wolkenloze lucht te kijken. Een nieuwe dag in ons Lagarto paradise. Er komt een rustig muziekje uit Teresa's speaker en langzaamaan komen er verschillende mensen van alle kanten binnengedruppelt, al wrijvend in hun ogen om wakker te worden. Goooodmorning everybody, begint Teresa haar yogales. Thank yourself for being on this mat, taking some time for you, for yoga. Namasté!

Na de yoga start het ontbijt, iedereen stroomt de halfopen keuken binnen om vers fruit en brood met eieren van de schalen op een bord te scheppen. Bruna vult met haar lieve en zorgzame glimlach de schalen bij en zet een kan versgeperste sap en koffie neer. Ik ontvang kussen van alle kanten. Igor drukt een kus op mijn voorhoofd en kijkt me stralend aan. Bom dia Mariazinha, flor de dia 🌼 laten we er een perfecte Pipa-dag van maken!! Terwijl ik van mijn ontbijtje aan het genieten ben loopt Cris langs, bom dia mi amor meditatie in de boomhut na het ontbijt? Ik knik mijn hoofd, goed idee Cris! De boomhut druppelt langzaam vol, steeds meer mensen komen de trap op en kruipen door het luik om een plaatsje te vinden en zich comfortabel te maken voor 30 minuten gezamenlijke meditatie. De kalme en standvastige stem van Cris begeleid ons door de meditatie heen. 'Wees je bewust van je eigen geest, van je eigen gedachten. Straf jezelf niet als je geest je afleidt maar ga terug naar je ademhaling. Kijk naar je geest alsof je in een trein zit die door een steeds afwisselend landschap rijdt'. Na de meditatie legt Effie die naast me zit zijn hoofd op mijn schoot en kijkt me aan, ik woel met mijn vingers door zijn haar en schenk hem een glimlach

Na de meditatie worden groepjes gevormd, een groepje gaat naar het strand om te relaxen en een ander groepje gaat surfen. Laten we gaan surfen op Amor vraagt Ali me, het is hoogtij om 13.00 uur. Perfect lach ik, onze perfecte Pipa-dag. Zeta, Cruz, Igor, Chino, Juli laten we surfen op Amor roep ik! Vamos! Bora! Met onze surfplanken onder onze arm lopen we al kletsend in rap Spaans, Portugees en Engels door elkaar richting het strand. In het water gaat de tijd altijd snel. Met de zon op ons hoofd moedigen we elkaar aan als er een van ons een golf in peddelt en gillen we uitbundig als iemand de golf te pakken heeft gekregen. Bruno en Happyman staan te dansen voor de surfschool, er klinkt muziek uit de speaker. Woeste golven rollen het strand op als de nieuwe set golven de kust bereikt. Goed leven in Pipa! Rond een uurtje of 16.00 beginnen de wolken te kleuren. Het mooiste moment van de dag komt eraan, de zonsondergang. Met onze surfboarden onder onze arm klauteren we de zandduinen op naar boven om het vuurwerk van de natuur te aanschouwen. De rest van de groep is er ook, Igor heeft zijn kleine gitaartje mee en pingelt muziek met zijn kundige vingers. Zijn ogen half dichtgeknepen, een glimlach op zijn mond. Ik hou ervan om naar zijn gezicht te kijken als hij muziek maakt, het komt recht vanuit zijn ziel. Tincho heeft zijn mondharmonica mee. Mensen zingen, kletsen en lachen. Als de zon uiteindelijk het laatste stukje aflegt en allerlei prachtige kleuren verspreidt is het doodstil. Iederen kijkt met verwondering, weer een prachtige dag. Na de zonsondergang vinden we dat we wel een Açai verdient hebben. Dus we lopen met de hele groep naar de Açai winkel, waar we bijna dagelijks komen. Iedereen laadt zijn bakje vol met ijs, granola, fruit en chocolade en met uitzicht op de zee zitten we gezamenlijk rondt de tafel te genieten.

Terug in het hostel loop ik het pad op en zie ik Zeta met zijn rieten hoed op druk bezig brood te maken in de keuken. De steenoven staat al flink te roken, Zeta maakt het lekkerste brood ter wereld. Eeej menina roept hij lachend en geeft me een kus. Tincho rent driftig heen en weer met schalen vol met groente, hij is de dramaqueen van de groep. Ik denk dat Tincho en Zeta daarom zo'n goed team zijn want Zeta is altijd rustig. Er schalt een Argentijnse tango uit de boxen. Kan ik ergens mee helpen jongens? Als je wilt kun je de salade maken zegt Zeta. Het is hard werken om eten te koken voor 50 man. Iedere avond zetten de jongens de meest heerlijke vegetarische maaltijden op tafel. Oké zeg ik, maar ik wil wel de workshop doen om 19.00 want we leren Samba dansen. En ik wil ook even douchen voor het eten, drukdrukdruk. Laura geeft de workshop Samba, ze is een Braziliaanse in hart en nieren. Wanneer ze met een grote glimlach op haar gezicht de samba staat te dansen op het geroffel van de trommels zou je bijna denken dat ze al dansend ter wereld is gekomen.

Tijdens het eten worden er plannen gemaakt voor de avond. Gaan we op stap? Laten we eerst naar Taipa, de bar met live muziek gaan. Daarna gaan we naar het centrum!

• -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zit in de tranferbus die me wegneemt van mijn Lagartofamilie, van het mooie stukje paradijs ergens aan de rand van Pipa wat ons thuis is. 2,5 maand heb ik er gewoond. Zonder twijfel de meest intense tijd van mijn leven!! Nu, buiten de bubbel van onze community arriveren de herinneringen. Veel,veel,veel herinneringen. Tranen lopen over mijn gezicht en ik lach tegelijkertijd. Mijn leven is een achtbaan, en ik hou ervan. Ik voel me het meest gelukkige mens ter aarde. Het was niet altijd makkelijk voor me in Lagarto. Ik was het in Nederland gewend om veel tijd alleen door te brengen, en dat miste ik soms. Gecombineerd met een chronisch tekort aan slaap, werken en continu leven in zo'n grote groep met mensen brak het me wel eens op. De energie die door Lagarto stroomt is gigantisch en het stopt nooit. Altijd zijn er dingen te doen, altijd gebeurt er wel iets. Iedere dag zijn er nieuwe gasten waar we voor moeten zorgen. Het is en bijft immers een hostel waar mensen tevens in een comunity wonen. Ik heb in de afgelopen 2,5 maand aan de receptie, in het ontbijt, in de schoonmaak en in het diner gewerkt. Van alles wat dus!

Toen ik deze week alleen bovenop de rotsklif zat en uitkeek over mijn strand Amor bedacht ik me hoe enorm veel herinneringen ik op dit strand heb gemaakt. Ik heb er ontelbaar veel uren gesurfd, ik heb er angst gehad, gehuild, gelachen, gedanst met mijn blote voeten in het zand, gezoend, dronken geweest, we hebben er gekampeerd in de volle maan, muziek gemaakt, zonsondergangen, zonsopkomsten..enorm veel liefde gedeeld. Ik kan het niet eens allemaal op papier zetten. Mijn hele Lagarto ervaring valt niet op papier te zetten, dit is slechts een fractie. De afgelopen 2 maanden waren een wervelstorm. Sas, mijn lieve vriendinnetje uit Nederland waarmee ik 5 maanden terug ook in Barcelona was, is me een weekje op komen zoeken. Ze heeft een glimp op kunnen vangen van het leven in de Lagartobubbel.

En nu hijs ik mijn rugzak weer op mijn rug. Ik wil weer op pad. De gezonde spanning borrelt in mijn buik als ik denk aan de nieuwe avonturen die me te wachten staan, nieuwe culturen die ik ga ontmoeten, nieuwe mensen, andere eetgewoontes, andere leefgewoontes, andere talen. Ik ben en blijf een reiziger. Zoals het hele idee van mijn reis is om niks te plannen en gewoon te zien wat het leven me brengt heb ik vorige week na wat wikken en wegen een vliegticket naar Buenos Aires in Argentinië geboekt. Ik ga wat vrienden bezoeken en in noordelijke richting reizen. Ik hoop uiteindelijk in Bolivia en Peru uit te komen. Maar dat moeten we eerst zien, ik kan nog niet eens de dag van morgen plannen dus laat staan volgende maand. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte!

Mijn fotoverzameling van de afgelopen tijd is een bonte verzameling 😅 ik heb er zelf maar weinig foto's van gemaakt omdat mijn telefoon wederom vaak met een lege batterij onder mijn kussen lag. Maar mijn tijd in Lagarto na Banana was ongeveer net zo bont als op de foto's te zien is 😁

Geschreven door Marjolein.op.pad