Cabourg, grijs en mistig, we verlaten de illusie van elitair leven en zoeken naast een winkel ook het conplemplatieve leven op. Of toch de overblijfselen in de vorm van een van de mooiste ruïnes van Frankrijk. We bevinden ons in het Parc Naturel Régional des Boucles de la Seine Normande. En die kronkels van de Seine verklaren dan het omrijden: tussen Rouen en Le Havre maakt de rivier enkele serieuze meanders en de Fransen zijn niet kwistig met bruggen. Er is weer een 'bac', maar of die al dan niet auto's meeneemt, is niet helemaal duidelijk.
Tijdens een van onze vorige Frankrijk-reizen bezochten we de bron van de Seine en stonden we op het eerste bruggetje. Nu kunnen we alleen zeggen: 'Ge zijt groot geworden!' Enkele jaren geleden reden we ook over de brug bij Le Havre, heel indrukwekkend.
We arriveren tijdens de lunchpauze van de ticketverkopers en dus nemen we de tijd voor een thee (de koffie is op!) met gebakje uit Balbec!
Nala heeft rustdag, want verboden toegang zonder attest hulphond!
Het verhaal begint in 654 toen de heilige Philibert voor de bouw van een benedictijnerabdij een deel van het koninklijk domein kreeg van koningin Bathilde. Tijdens de herhaaldelijke invallen van de vikingen kreeg het klooster het erg te verduren. De glorietijd beleefde de abdij in de 11de eeuw met de bouw van de abdijkerk Notre Dame. Dat werd de hoogste romaanse kerk (46 m) van het hertogdom Normandië. Willem de Veroveraar zou bij de inwijding aanwezig geweest zijn. Het scriptorium droeg bij tot het succes van de abdij.
Dat was nog iets voor mij geweest, schrijven en snuisteren in die bibliotheken... Oeps, vrouwen mochten daar niet binnen!
Tijdens de honderdjarige oorlog (1337-1453) en de bezetting van Normandië door de Engelsen kwam de abdij opnieuw in verval. In 1449, aan het eind van de oorlog bouwde men een galerij die de kloosterkerk Saint-Pierre verbond met de Notre Dame ter herinnering aan Karel II die met zijn geliefde Agnes Sorel (die van de soep van onze trouw!) naar het klooster kwam.
In de 17de eeuw volgde dan weer een opleving van het spirituele leven.
Met de Franse revolutie wordt de abdij, net zoals vele kerkelijke gebouwen, verkocht en gebruikt als steengroeve.
In de 19de eeuw viel het oog van romantici op het klooster en de plek wordt een belangrijk historisch monument van de regio.
De overblijfselen van deze abdij waren echt meer dan een hoop oude stenen en je slaagt er met het plannetje moeiteloos in om de grandeur van dit complex in te beelden. Een omweg waard.
En dan is het tijd om weer te 'karren', naar een kleine plek naast de Somme, net buiten Amiens. En dan komt Nala voor het eerst in beeld vandaag, rennen en dollen met een zware aussie-reu! En wij mogen die klepper niet strelen! En zij mag weer niet zwemmen in de Somme. 'Ik mag niks!'
Het koken en schrijven wordt vandaag opgeluisterd door Bart Peeters en dat geeft af en toe luide meezingsessies!

Dat brengt me bij: 'Neen, ik weet dat allemaal niet uit het hoofd!' Wij zijn wel nieuwsgierig naar achtergronden en verbanden en het waarom van de dingen. Naast de folders van de toeristische dienst is Google mijn grote vriend. Met mijn geschiedenisopleiding baseer ik me nooit op maar één bron, dus gedurende de dag en 's avonds wordt er aardig wat opgezocht en herschreven en hertaald om bij te houden voor later.

Geschreven door PaulImelda