We gaan de drie eerste dagen via inhaalbeweging verslaan. Here we go!
Vrijdag dus ...
Onwezenlijke dag, Paul gaat nog met de vroege werken en we (Tantan, moeke en ik) pikken hem om 14.40 u op om in Mechelen de trein naar Brussels Airport te nemen. In 11 minuten staan we daar in de vertrekhal en als vierde in de rij voor de check in. Die omgekeerde naam van Paul waar ik me zo'n zorgen over maakte, bleek geen probleem. De hostess: 'Als er gerserveerd wordt via een bureau komt dat vaak voor!' Stress voor niks, kan ik!
Bagage weg, op naar de scanner en paspoortcontrole. Deze keer had Paul het lotje van de drugscontrole getrokken, niks gevonden, oef! Ik mag al mijn pilletjes en tubekes meenemen!
Blijkt onze TK1940 een klein uur vertraging te hebben, dat beloofd voor onze transfer in Istanboel. Uiteindelijk kunnen we boarden en onze piloot blijkt een hese, slecht gezinde piloot die de kasseibaan neemt. De crew is wel supervriendelijk en we krijgen lekkere halalbereide kip.
Na een paar rondjes boven Istanboel houden we net genoeg tijd over om van gate naar gate te reppen, een toilet te bezoeken en een fles water te scoren. Om 1.55 u Turkse tijd stijgen we op met bestemming Cape Town. We hebben supergoede plaatsen, krijgen een seuzeke, een kussentje, oordopjes, oogkleppen en sloefkes zodat Paul al in dromenland is bij de nachtmaaltijd. Sorry, geen pasta dan! De crew rekt de nacht tot aan het ontbijt, brunch en met die yoghurt, eieren, groenten, brood, confituur, fruitsap en koffie zien we de dag voldaan tegemoet. Dank je, Turkish Airlines!

Geschreven door PaulImelda