We hadden een rustige nacht op onze uiterst propere en verzorgde dorpsparking. Vlakbij was ook de salle polyvalente, waar gisterennamiddag een samenkomst van de plaatselijke Samana plaatsvond en gelukkig geen jongerenfuif 's avonds! We vertrekken langs de boulangerie en ontbijten op een grote parking bij de Pointe du Raz, een eerste echt woeste rotspunt langs de westkust.
Paul gaat fietsen, beuken tegen de wind en hoogtemeters verzamelen.
Gezien die hoogteverschillen fiets ik hier niet (met de kar): een beetje 'ondersteuning' is een werkpunt!
Nala en ik wandelen 6 km op een eerste stukje van de GR34, het pad van 2000 km dat heel Bretagne omarmt en langs de kust ook wel de sentiers des douaniers genoemd wordt. Vrij vertaald is dat dus een beetje de smokkelroute!
Wat een prachtige vergezichten, telkens schittert het water anders en de zon speelt verstoppertje met de wolken. De klippen zijn hier grillig en steken tientallen meters boven zeeniveau uit. Elke stap geeft nieuwe panorama's vrij. Uiteraard mag een Mariabeeld niet ontbreken; waar de mens in nietigheid zijn sterke moet erkennen in de natuur duiken goden en heiligenbeelden op om redding en ondersteuning af te dwingen. Dit monument dateert van 1904 om de bemanning van een 'verdwenen' sardienenboot te gedenken.
Nala loopt grote stukken vrij, ook de Fransen zijn daar heel 'los' in. Bij passanten laat ze zich gewillig aanlijnen. Op splitsingen wacht ze gedwee op het signaal welke kant ze op moet. Voorbijgangers die haar aankijken, moeten ook strelen... We gaan een tarief voor knuffels invoeren!
In zee zijn vuurtorens gebouwd en op de Pointe staat een grote nieuwe radar: militair domein. Op de muur glippen twee hagedisjes tussen de spleten in de muur, te laat voor een foto, maar ik houd wel van die beestjes: ze zijn bodes van goed weer!
Als ik terug aan de camper kom, is Paul ook maar enkele kilometers van de aankomst. Via lifetracking kan ik zijn ritten volgen, een zegen en een vloek! Informatie versus bezorgdheid!
Hij heeft net geen 600 hoogtemeters op iets minder dan 50 kilometers. Pittig ritje dus! Hij heeft vooral zichten van op het plateau meegebracht.
We beslissen om vlakbij inkopen te doen bij de Intermarché en de nacht hier door te brengen. Gratis en een mooie ruime parking.
Als we horizontaal staan, wandelen we nog eens via de korte weg naar de Pointe. Ondertussen is de wind in kracht toegenomen, ondanks de zon is het erg fris, muts en handschoenen zeer nodig en onze standvastigheid wordt op de proef gesteld.
Terug 'thuis' tovert Paul stoemp, peekes en ètjes met een stukje biefstuk op tafel, genieten!
Tegen zonsondergang zoeken we nog een plekje bij de Pointe (drie keer is scheepsrecht) om het gouden uur mee te maken. De wolken zorgen wel voor speciale foto’s, want de zon suggereert alleen haar verdwijnen achter de horizon, ze straalt langs de wolkenlagen.
Daarna gaan we nog nieuws kijken, lezen en zzzz!

Geschreven door PaulImelda