Vanmorgen had Paul bij de voorbereiding van het ontbijt meteen een tiental kwetterende, kleurrijke vriendjes! De vogeltjes hadden weer eten gezien! Prachtige beestjes! Na een kopieus ontbijt, mengelbrood van Paul, wij op pad. Eerst hadden we de restanten van onze selfcateringdagen in de parken nog aan de poetsvrouw gegeven. Brood, wat melk, rijst, boter, confituur ... Ze was er zeer dankbaar voor, want alleenstaande moeder met drie grote kinderen en twee kinderen van haar overleden zus om voor te zorgen. Ze had ook twee kleinkinderen. Met een onderhoudsman hadden we het over de enorme werkloosheid en de uitzichtloosheid van velen, waardoor de criminaliteit steeds om de hoek loert. Maar working in the parks was good work ... Het blijft bevreemdend die vele pendelaars, die kinderen, die townships naast elk dorp, zelfs dorpen die er helemaal onderkomen bijliggen en overal vuil, afval ...
Onderweg zagen we nog vervet monkeys en bavianen om het wildspotten niet af te leren. Eerst passeerden we hectaren appelsienen- en citroenenplantages, een plaatselijke veiling, dan werd het landschap ruwer en woester, met alleen hier en daar schapen in de weiden of een eenzame struisvogel. Hoewel we allemaal zogenaamde hoofdwegen volgden, was er opvallend weinig verkeer en opeens hadden ze ook maar beton voor één rijvak gestort! Als er een tegenligger kwam of iemand wilde inhalen - je mocht nog altijd 100 per uur - moest je op het gravelgedeelte. In Die Rust hielden we halt bij Ray's coffee voor een pannenkoek met ijs op het terras, de Zuid-Afrikaners huiverden weer! Bijna in Oudtshoorn hadden we bij wegenwerken een chance'ke: onze rij mocht bijna meteen doorrijden. Maar echt, wel vijf km, langs een afgegraven stuk weg in alle gradaties van herstel!
Zo arriveerden we om 16.05 u aan Cango Caves, de plaatselijke grotten van Han. De laatste toer was om 16 u vertrokken, maar we mochten nog betalen en iemand loodste ons tot zaal 1, waar Theo in sappig Engels zijn belevenissen met achtergebleven bezoekers vertelde, speciale humor, die Afrikanen. Indrukwekkende zalen, ontdekt door een schaapherder die met het licht van een kaars op zoek ging naar zijn verloren schaap ... Het schaap werd nooit gevonden, maar de dappere man had wel grotten ontdekt.
In een deel van de spelonken hadden bosjesmannen gewoond, maar die waren verdreven toen de grot opengesteld werd voor publiek. Dat was begin jaren zestig. Bij de aanleg van trappen en paden hadden de werkmannen ook niet teveel aandacht besteed aan zuiver werken: de blanke mineralen wanden waren allemaal met cementstof bedekt!
Je kan slechts een klein deel van de grotten lopend bezoeken, een part kon ook via speleo ontdekt worden ... na afloop even testje gedaan en morgen gaan we toch maar gewoon naar een andere bestemming.
Onze B&B is fantastisch ... prachtig uitzicht op tuin en natuur, met achtergrondkoor van vogeltjes en kikkers!