De météo belooft een droge dag, maar het voelt fris en de wolken hangen laag. We kijken de kat even uit de boom en wandelen langs de Dives naar de bakker op een kleine kilometer van ons stekje. De naam van de bakker? Balbec, naar de fictieve badplaats uit het werk van Proust!
Terwijl Paul heel dapper aan een rit van meer dan 80 km begint, flaneren de dames nog eens naar 't stad! Nu de zon undercover blijft en alles in een mysterieuze grijze nevel gevangen wordt, is het niet lastig om 150 jaar terug in de tijd te duiken en de Promenade in te beelden met keuvelende bourgeoisieheren en -dames. Ook ik krijg gezelschap van een dame die ik drie keer tegen het lijf loop. Na 'bonjour' en 're-bonjour' begint ze te vertellen en te vragen. Zij woont in Versailles, maar heeft hier een appartement en verblijft meer en meer in Dives-sur-mer (de goedkopere kant van de rivier)! Over honden, ziekte van haar zus, talen op school, Luik, Rotterdam, vriendelijke Fransen (behalve de Parijzenaars, haar woorden)... Bij de bistro van het Grand Hotel scheiden onze wegen, het is middag en ze gaat vis eten.
Nala mag nog eens langs de zee rennen en we keren terug. Ik loop nog even naar de Lidl om eten voor vanavond te scoren en dan is het tijd om een fruitsla te snijden en thee te zetten om Paul aan te sterken. Via de livetrack zie ik hem naderen! Het is een zware rit geworden door de hellingen en de stevige wind. Als Garmin de gereden rit plots 'kwijt' is, breekt een klein crisismomentje uit, maar dat wordt snel weggedoucht en we besluiten nog om naar de Villa du Temps retrouvé te gaan. De naam van het museum verwijst naar de roman van Proust: 'À la recherche du temps perdu'. Via kaleidoscopische projecties worden we meteen in de sfeer van de Fin de siècle ondergedompeld. Of we liever toen hadden geleefd? Een 'ja' is verleidelijk, maar grote kans dat we bij die mensen op het veld, op de visserschuiten, in de ateliers of in de keukens hadden gehoord in plaats van bij de logées van het Grand Hotel hier.
De villa schetst aan de hand van schilderijen, boeken, projecties, meubelen, voorwerpen... heel mooi de tijdsgeest tussen 1850 tot 1930. Een aantal uitvindingen veranderden het leven aanzienlijk: de telefoon, de 'phonograph' (platendraaier), de lanterne magique (projector)... Het was een onderhoudende rondwandeling met fragmenten van Marcel Proust als leidraad.
Een tijdelijke tentoonstelling over tijdgenoot Louis Pasteur kon ook wel boeien. Hij had ook het schilderen in de vingers, maar hij koos voor een wetenschappelijke carrière. Hij onderzocht bacteriën en werd onsterfelijk door de ontwikkeling van het principe van een vaccin met een doorbraak in de strijd tegen hondsdolheid.
Nadat hij de techniek al had uitgetest op dieren, werd hij in 1885 opgeroepen om de herder Emile-Louis Truffot te behandelen. De jongeman was gebeten door een razende hond in een poging om andere kinderen te beschermen. Pasteur behandelde de jongen met zijn 'antirabique-injections'. Na tien dagen was Emile-Louis buiten levensgevaar.
De tijd vloog voorbij, het was geen verloren tijd!
Om onze savoir-vivre in praktijk om te zetten, passeren we nog langs L'Atelier voor een chocolat chaud viennoise, die was 'dik' verdiend!
'Thuis' is Nala weer content dat we thuis zijn!
Voor vanavond staat er kalkoenfilet met ratatouille op het menu!
En morgen weer een beetje meer naar het noordoosten!

Geschreven door PaulImelda