Nala vond om half acht dat het goed geweest was... Dus trotseert papa de vrieskou met haar voor een wandeling langs het kanaal. De zon die de nevel oplost, brengt meteen goud in de ochtendlijke mond!
Voor ons ontbijt besluiten we echter naar Lac du Der te verkassen. Na een uurtje staan we daar op een parkingplek met meer meer-zicht om bokes te eten, koffieke te drinken, gazet te lezen. Wandelen is daar op de dijk een heen-en-weer-bedoening, dus besluiten we verder te rijden. We vinden uiteindelijk een prima parking in het bos - bij de toeristische trekpleister moet je als camperaar dik betalen en de gewone parking heeft hoogtebeperking 2,10 meter. Het infobord toont diverse luswandelingen, maar Strava brengt klaarheid! Door het bos, met zicht op de meren, over een passerelle, over dammen,... lopen we 13 km. We genieten van het tjilpen, zingen, fluiten, slaan, kwetteren, kwaken en gakken van de gevleugelde bewoners bij het meer, tot we zowaar ook het typische schelle kroe kroe'en van de kraanvogels waarnemen. Twee vluchten trokken door de lucht, noordoostwaarts, richting Luxembourg, Duitsland, perfect op route! WOW
In de vogelkijkhut vatten we post met de verrekijker en onze Paul kon zowaar een koppeltje kraanvogels op vrijersvoeten gadeslaan! Veel veroveringsmoevementen en verleidingstrucs leiden tot het stempelen van eitjes, zodat in Noorwegen of Zweden allicht nieuwe kraantjes het leven zullen zien!
We bezoeken ook het kerkje van Champaubert-aux-Bois. Het staat als getuige van drie verdronken dorpjes nog boven water ... In 1974 werd het gebied onder water gezet, een kleine 400 bewoners verloren hun huizen. Alle gebouwen, op het kerkje na, werden afgebroken en afgebrand. Via het Marnekanaal van 20 km wordt het meer gevoed en het moet zorgen voor de regulatie van het water in de Seine en Parijs voor overstromingen behoeden.
Nu is het een uniek natuurgebied, waar de grote reiger, de zeearend en andere watervogels hun habitat hebben. Een app'ke herkent voor ons de verschillende vogelgeluiden, zodat we op ons bankje bij het meer meteen een overzicht krijgen van de lawaaimakers boven onze hoofden.
Wij genoten ontzettend van deze heerlijke lentewandeling. Nog niet gehinderd door de watersporters of strandtoeristen, kunnen we de passanten op onze weg op twee handen tellen. De interesse van de golden retriever reu vond Nala overmatig spannend! Wij vonden de onderbroken dam op 2 km van het einde van onze tocht dan weer onaangenaam spannend! De omweg dwong ons een stukje over de rijbaan te stappen, dat hadden we niet ingepland!
Maar wat een prachtige dag is dit!
Op de parking maakt Paul de schoenen schoon terwijl ik ons Nala haar slijkpoten was!
Zo wordt het tijd voor een nieuwe slaapplek, want de app raadt slapen op deze parking af! Om verder verbod en de bouw van hoogtebeperkingen te vermijden houden we daar graag rekening mee! We rijden door bossen, tussen velden en militaire domeinen om Troyes heen en in een piepklein dorpje bij een riviertje en een kasteeltje houden we halt op de parking.
En dat we nog niet veel kilometers opgeschoten zijn, stoort ons niet! Niet het doel is belangrijk, maar het gezelschap! En aangezien het weer in Spanje ondertussen met oranje en rode codes waarschuwt, hebben we daar voorlopig niets verloren! We zien wel!

Geschreven door PaulImelda