Gewekt door de vogeltjes en gedruppel, de pret kon niet blijven duren!
Na ons ontbijt laten we nog een potje huisgemaakte vijgenconfituur achter als extra dank voor de gastvrijheid. Op aanraden van Julien bezoeken we Vannes. Verder wilde hij ons op de golf van Morbihan waar we 'rondhangen' nog laten kanovaren, maar ik vrees dat we in onze enthousiaste verhalen jonger en sportiever beeld hebben opgehangen dan de werkelijkheid!
Parkeren doen we op de universiteitsparking, plaats genoeg, want weekend! Via rustige wandelweggetjes en wijken arriveren we vlot bij het haventje en zo meteen in het oude stadsdeel. Een groot deel van de stadsomwalling is nog behouden dus de toegang langs poorten is heel gewoon. De 'vishal' was gesloten, de Halle aux Lices is een overdekte hall met kraampjes met voedingsmiddelen en enkele eetstandjes. Verboden toegang voor honden. Nala heeft er overigens een nieuwe hobby bij: trekken naar terrasjes... De afgelopen dagen heeft ze blijkbaar geleerd dat onder de tafels en stoelen al eens lekkernijen gemorst worden, het leert snel!
Het valt op hoeveel gebouwen nog in vakwerk zijn opgetrokken. Ook het aantal chocolaterieën, patisserieën en boulangerieën verwonderd ons, tot de verleiding te groot wordt en we ons op een gâteau Nantais trakteren. Dat is een koek met veel amandelmeel, geparfumeerd met een smaakje (chocolade, citroen, vanille, rhum...) en een spiegel van glazuur. We kiezen de rhum en geven vijf sterren aan deze specialiteit van de regio.
Aan de Sint-Pieterskathedraal wordt sinds januari gewerkt ende gerenoveerd, dus geen bezoekers toegelaten. Onderweg spreekt een oude vrouw ons aan: welke taal we spreken, waar we vandaan komen... Oooh, ze heeft Brussel en Brugge bezocht en ze zou ons in de kathedraal rondleiden, maar lap, nu is die gesloten! En over een kapel en pelgrimage en ze is ook op beeweg in Banneux geweest. En over het stadhuis van Vannes! ... Enfin, een spraakwaterval! Als ze trager sprak, hadden we er allicht nog meer van begrepen!
Het Hôtel de ville blijkt een kopie (maar kleiner) van dat van Parijs te zijn... Ook hier stonden schermen om de renovatie te camoufleren.
We sluiten onze wandeling af door de Jardins des Remparts waar sleutelbloempjes en klaprozen de tuinen kleurden. Door de Lavoirs de la Garenne verlieten we de stad aan de Porte poterne. De Gevangenenpoort waren we ook al gepasseerd!
Als we terug bij de auto zijn, besluiten we een Cimetière de bateaux op te zoeken... De Bretoense vissers zijn erg gehecht aan hun vaartuigen en als die fin de carrière waren, lieten ze die niet zomaar slopen, maar in afgelegen inhammen gaven ze de schepen terug aan de elementen water, zon en wind. De eerste bestemming lag op een eiland en volgens Google Maps moesten we een ferry nemen en zo verder... Op de kade bleek dat ons beeld van ferry te Noors was, want de auto kon niet mee en we zouden dan de rest te voet moeten doen. Volgende 'adres' dan! Bij Le Bono sloegen we twee vliegen in één slag. Van bij een parking wandelden we door weiden, velden en langs de rivier. De scheepswrakken liggen verweerd als kadavers van walvissen te vergaan in een ondiepe bocht in de rivier. Het is een ware toeristische trekpleister, want vele wandelaars hadden vandaag hetzelfde idee als wij.
De hangbrug hing aan beide zijden op met drie dikke stalen kabels en schommelde gezellig onder de stappen van de wandelaars! Iets voor stevige magen!
Nala heeft vandaag flink gesocialized met andere hondjes, zelfs tot spelen toe!
Onze twee wandelingen waren weer goed voor 13 km en zo is 'uw verslaggever' dankbaar voor steun, toeverlaat, kok en afwasser, want kaars is uit.
Onze slaapplek is een troosteloze parking langs de weg naast de officiële camperplek. Die is afgesloten omdat er morgen markt is. Vroeg slapen en vroeg op, zal de boodschap zijn!

Geschreven door PaulImelda