Voor wie graag leest...
Een ode aan het leven en aan de vriendschap...
'Daarna hebben ze het steile pad naar de top van het klif boven Saint-Suliac genomen. Daarbovenop bevindt zich het bidkapelletje... Het uitzicht is fantastisch. Onder de koepel van oude blokken graniet en kwarts staat een wit Mariabeeld. Gras groeit tussen de oude stenen rondom de sokkel. Achter de bidkapel liggen de zee, de baai van Saint-Suliac en het kleine dorp, diep onder hen in het dal...
Dus vertelt hij Léon de geschiedenis van de kapel, de geschiedenis van de vissers die elk jaar voor een maand of acht weggingen om op zee te vissen en die een belofte deden: als ze het zouden overleven, zouden ze een heiligdom ter ere van de heilige Maagd bouwen, op de plek waar hun vrouwen stonden te wachten op de terugkeer van de schepen.
Hun wens werd verhoord en ze hielden woord! Gedurende een aantal weken werden de blokken steen door mannen met ezels hier naar boven gebracht.'
'Een werkelijke ontdekkingsreis ligt niet in het zoeken naar nieuwe landschappen, maar in het kijken met andere ogen.'
'Het nu-moment heeft een voordeel op alle andere momenten : het hoort ons toe.' (Charles Caleb Colton)
'Schoonheid bevindt zich niet in het voorwerp dat we aanschouwen, maar in onze ogen.'
(uit: Al het blauw van de hemel, Mélissa Da Costa)

Aangezien we in de buurt waren, willen we een plekje uit dit beklijvende boek aandoen - er staan er nog aangevinkt in Google Maps!
Wie het boek al las, zal mee zijn met de foto's en de citaten, aan de anderen, een must read. We gaan niets meer loslaten over inhoud.
Omdat de toeristenstroom in dit nietig dorpje gegroeid is door het succes van het boek, gaan we voor een bakje troost op een Iers terras.

Dit toch wel een magisch moment, het herleven en bepraten van pakkende fragmenten uit het verhaal; het is ook ons loskoppelen van Bretagne.
We rijden 'verder' naar Engeland vandaag, meer bepaald naar Stonehenge! 😉

Le Mont-Saint-Michel bezochten we in 2014 en hoe knap ook, deze toeristenval rijden we vlotjes voorbij. Bij een ander klooster, Abbaye d'Hambye, houden we wel halt. Met een knappe ligging in een vallei aan het riviertje de Sienne, groene weiden en bossen, is er keuze uit diverse wandelingen. De ruïnes van de abdij kunnen we alleen op afstand bekijken. Na een bloeiend bestaan tussen de 12de en de 18de eeuw wordt het benedictijnerklooster na de revolutie leeggeroofd en een deel wordt afgebroken om de stenen te gelde te maken. Ondertussen is de ruïne in privé-bezit en geklasseerd. In de directe omgeving hoorden we tegelijk een zestal vogelsoorten en er zijn sassen die Atlantische zalmen stroomopwaarts helpen. De wandeling, die viel in het water! Een bui van hooguit drie minuten had ons kletsnat kunnen regenen, hadden we ons niet net tegen de muur van een schuur kunnen pletten!
Ondertussen staan we op een dorpspleintje in een Normandisch dorp. Een tweede, langere bui is een mooi excuus om naar Milaan - San Remo te kijken!
Voor de avond valt, maken we nog een dorpswandeling. De kerk kunnen we niet bezoeken, want we zijn te laat voor de mis! Bij de beenhouwer haalt Paul zijn beste Frans boven om de gepaste vleesjes mee te krijgen.
Afhankelijk van het weer morgen hebben we nog wel enkele ideeën om de dag te vullen!
Verder gaan we één dezer dagen naar de Baltische Staten vertrekken, óns volgende reisplan!

Geschreven door PaulImelda