Vanmorgen zijn we met de schaapjes opgestaan! Vlak voor ons lagen de wolbollen groot en klein nog te genieten in het zonnetje, tot de boer met een scheper en een klein drijvertje de dieren naar een andere wei kwam brengen. Nala was stikjaloers, tot jammeren toe dat ze niet mocht helpen!
Vandaag rijden we uit Alentejo - de regio ten zuiden van de Taag - weg, naar het zuidwesten om nog wat natuurgebied aan de Atlantische kust mee te pikken voor we het meer toeristische deel van de Algarve aansnijden.
Dit glooiende binnenland blijft verbazen, zo ongerept en wijds! De dorpen liggen ver uit elkaar, hier en daar een onderkomen boerderij en enkele 'haciënda's' die zo in een roman van Isabel Allende zouden kunnen figureren!
Hier zit een indrukwekkende kolonie ooievaars, ze doen aan 'lintbebouwing', we tellen op zeker moment zeven achtereenvolgende elektricteitspalen met bewoonde nesten. Verderop zorgt de boer bij het ploegen voor afhaalmaaltijden!
Een kudde bruine geitjes wil niet op de foto en maakt zich klingelend uit de voeten. Het levert ons wel een wandeling met mooi panorama op!
Algarve binnenrijden, betekent opnieuw meer hoogteverschillen en bochtenwerk.
Nabij Odeceixe rijden we tot aan de monding van de Ribeira de Seixe om onze fruitlunch van op het balkon met zicht op zee te nuttigen! Gesterkt wandelen we naar het strand, deze plek claimt het mooiste strand van Portugal te zijn en het moet gezegd, omkaderd met blauwe lucht en met de stralende zon, willen wij deze titel gerust bevestigen. Nala spurt van de waterlijn, naar het strand en weer in de golven! Wij wagen ons de eerste keer aan blote voeten... Ik weet het, het is een gek zicht met muts, maar de wind blaast nog 'frigo' ondanks de 16 graden!
We doorwaden nog even het riviertje nadat ik de schoenen heb gevrijwaard van het meenemen door de zee. Volgens onze Paul zou de oceaan dat nooit doen, schoenen meepakken, maar achteraf bleek dat toch een goede zet!
Bij het terugkeren kreeg het riviertje al meer tegenwerking om haar monding waar te maken. Wij konden het zout en het zand van onze voeten en uit onze pels spoelen!
Nala gaat compleet uit haar dak van zee en strand; we moeten opletten, want als ze beneden een klif een baai met wat strand ziet, zou ze zich zo de diepte instorten om te gaan rennen! We zitten dus feitelijk met een zeehond!
Langs de schilderachtige N-wegen, evenwijdig met de Atlantische kust bereiken we Sagres, stadje op een schiereilandje met fort en vuurtoren. We zijn in een toeristische regio aanbeland, dat merken we aan de prijs van de koffie! Maar geen probleem, want de vergezichten zijn onbetaalbaar en we zijn getuige van een schone zonsondergang. We hebben al een paar mooie avonden meegemaakt de afgelopen weken, ondanks het slechte weer, maar het is de eerste keer dat we de zon zagen zakken in de zee!!!
Als er straks een aanval uit zee komt, staan we vannacht helemaal veilig beschermd door het fort. We, dat zijn een 50-tal campers op een mooie, vlakke parking buiten het stadsgewoel met de klotsende zee op de achtergrond.
Weer een dag met gouden randje!

Geschreven door PaulImelda