hé, eindelijk daar is ze dan, de zon.Na enkele grijze, natte weken kan Fons eindelijk weer van stal. We blijven in onze eigen provincie en boeken een plaatsje bij camperplaats t heksken. Daar is alles Picobello met alles erop en eraan. We komen aan om 13 uur, we vullen eerst de watertank en installeren ons op plek 27. Na een kop warme soep trekken we de wandelschoenen aan. Geen overbodige luxe want de wandeling langs de knooppunten wordt een glibberige bedoening. En daarbij best pittig. Maar de omgeving is wondermooi en we genieten. Tevreden nestelen we ons die avond in de camper.
Na een rustige nacht staan we opnieuw op tussen de witgevroren velden met blauwe lucht. Dit keer weten we waaraan we ons kunnen verwachten en toch is het wandelen weer een flinke inspanning, met modder tot aan de enkels, de beklimming in het bos van de rode berg,... Maar wederom, en ondanks de pijnlijke heup, staan we soms nog verwonderlijk rond te staren naar de mooie natuur zo dicht bij huis. Rond half twee zijn we weer bij de camper. Tijd voor pannenkoeken!! We besluiten de vooropgestelde wandeling te veranderen naar een wat kortere versie maar tegen de avond hebben we toch bijna 20 km op de teller. Het lekkere ijsje uit de automaat is welverdiend. en de rust nadien ook. Op zondag rijden we rustig naar huis terug. Maar happy hoor.

Geschreven door Opwegmetfons