Na een uiterst rustige nacht aan de visvijver rijden we verder naar Tournon-sur-Rhone, die op het kruispunt ligt van de Ardeche met de Drôme. Vorig jaar maakten we hier al eens een tussenstop en alhoewel we zelden iets aandoen waar we eerder waren, hadden we beiden het gevoel dat hier nog wat te ontdekken valt. We stoppen eerst bij de supermarkt om wat nieuwe proviand in te slaan en zoeken dan ons gereserveerde plaatsje op. We staan op de eerste rij, met zicht op de Rhone dus. De camping is nog precies hoe we het in gedachten hadden : netjes, kleinschalig, een zwembadje voor de nodige afkoeling, dichtbij het centrum, en dichtbij een warenhuis. We gaan nog even op wandel in het stadje, liggen wat te verkoelen aan het zwembad, lezen een boekje,... het leven van de goede kant. 's Avonds gaan we een verfrissende salade eten in een restaurant vlakbij en slenteren nog wat rond. Voor we het beseffen is het weer bedtijd.
Vandaag geraakt het zonnetje er wat moeilijker door maar het blijft warm. We maken een wandeling langs het water en tot aan de voet van de wijnvelden. De warmte maakt ons minder actief, dus 's middags is het even afkoelen geblazen bij de camper en bij het zwembad. Marnix waagt zich aan een loopje nu de zon niet meer zo fel schijnt. 's Avonds gaan we nog snel een cache zoeken, maar deze zit verstopt op de helling, snel gaat het dus niet, wel steil. Op een richel van zo'n halve meter breed, verscholen in het struikgewas, vinden we de restanten van een reuzenbeeld, die de wacht houdt bij de cache. Nog geen idee hoe dat beeld daar gekomen is, dat moeten we nog even opzoeken dus. Naar beneden gaat het ook niet zo snel, want met de losliggende kiezelsteentjes is het opletten geblazen. Na het avondeten doen we een wat rustiger wandeling richting stadje, waar een aantal muziekbandjes aan het spelen zijn.
Na een nacht met wat licht onweer plooien we de fietsen open voor een tocht langs de Via Rhona naar Valence. Ondertussen schijnt de zon terug maar we hebben een ferme tegenwind. De 22 km heen zijn dus best lastig alhoewel het parcours vlak is. Daar aangekomen slenteren we eerst richting marktje, een verfrissing is welkom. Daarna kuieren we wat rond, snuiven de sfeer van het zuiden op. Echter komen de onweerswolken dichterbij. We nemen een late lunch met een pannenkoek maar moeten algauw naar binnen vluchten voor een felle regenbui, die best wel een tijdje blijft hangen. Als we denken dat het meeste voorbij is, wandelen we terug naar de fietsen om de terugtocht aan te vangen. Nog één korte bui krijgen we op onze nek, maar gelukkig houden we het dan droog en met wind mee deze keer tot aan de camping.
De volgende dag zijn we wat vroeger uit de veren want we willen met de Train de Ardeche naar Lamastre. Eerst is er een korte maar pittige fietstocht naar het beginstation van Saint-Jean-du-Muzols. Er zoefen een aantal autocars voorbij, even vrezen we dat er geen plaats meer zal zijn, maar ja hoor, we mogen mee met het stoomtreintje. We puffen de hoogte in, tussen de gorges van de Doux, echter met een weinig milieuvriendelijke zwarte stoomwolk van de trein. Het uitzicht is geweldig. Eenmaal in Lamastre zoeken we wat caches en gaan daarna iets eten bij de plaatselijke horeca. We hebben tijd tot 15 uur om te terugrit mee te pikken, maar dat is tijd zat. Veel valt er dus niet te beleven in Lamastre. Tijdens de terugrit is het terug genieten van de omgeving. Dit is zeker een aanrader.
De rest van de week brengen we door met eenvoudige dingen des levens : eens naar de markt, een wandeling tussen de wijnvelden, wat shoppen, even aan het zwembad, wat lezen, ... De tijd vliegt voorbij.
Stilletjes aan maken we plannen voor de terugweg...

Geschreven door Opwegmetfons