Het langverwachte zachte lenteweertje is er eindelijk, van korte duur weliswaar, maar daarom moeten we er ten volle van genieten.
Via Gent, afrit Merelbeke, rijden we langs de gewestwegen door een prachtig landschap en zijn we nog steeds verwonderd hoe schoon ons eigen Belgenlandje kan zijn. We hebben een plaatsje gereserveerd op camping Ferme Dorlou, op zo'n 3 km van Ellezelles. De camping is op een oude boerderij, het sanitair is basic, ouderwets maar wel netjes en er hangt een familiair sfeertje. Het gras is nog heel nat, dus we mogen op het grindpad staan. Pas tegen de avond loopt de camping stilletjesaan vol. Er is ook een biowinkeltje waar je een allegaartje van producten kan vinden. We kopen een taartje en genieten nog even van een kop koffie in de zon. We starten nog een fikse wandeling. De caches die we zoeken zijn niet allemaal even goed te vinden, en zijn ook niet altijd even verzorgd , maar wat worden we getrakteerd op mooie views. Als we rond 18 u terug bij de camping zijn, kunnen we de apero nog in de avondzon nuttigen. Daarna volgt een rustige avond en een heerlijk stille nacht.
De volgende dag kunnen we buiten ontbijten. Hoelang is dat geleden zeg? We vertrekken daarna met de fiets voor een grote tocht in de omgeving met als doel onze 10000ste cache te kunnen loggen. Op en neer fietsen is 1 ding , soms al eens de fiets aan de hand moeten nemen op een smal paadje is nog een ding, maar als die paadjes één modderpoel zijn en je tot je enkels wegzakt wordt het wel helemaal een hachelijke onderneming. We laten ons een paar keer vangen maar uiteindelijk moeten we toch toegeven dat het geen optie is om de hele tijd zo te moeten ploeteren. We blijven voortaan op de verharde wegen. Onze meegebrachte picknick kunnen we op een bankje aan een oude molen verorberen en vandaar is het één rechte lijn naar beneden tot het centrum van Ellezelles. Dit dorp van het Vreemde of van de “Chorchîles”, zoals ze hier worden genoemd, is beroemd om zijn folklore rond de dochters van Satan en om zijn lekker bier ! Alles hier houdt de herinnering levendig aan Quintine dele Clisserie, die samen met 4 andere vrouwen tot de brandstapel werd veroordeeld op 26 oktober 1610. Om dit legendarische erfgoed te behouden voerde kunstenaar en folkloreliefhebber Jacques Vandewattyne in 1972 de eerste Heksensabbat in en versierde een pad met fantasiesculpturen. Kortom : achter ieder hoekje schuilt wel een of andere heks. En bij die ene heks kunnen we dan onze 10.000 cache loggen. Een mooie herinnering. Dat moeten we vieren met een stukje taart en een latte op een piepklein terras waar we ons het enige plekje in de zon kunnen toe-eigenen.
We besluiten er een kortere trip van te maken en terug te fietsen naar de camping. Ondertussen kregen we een sms'je van zoon Domien die met zijn vrouw ook met hun camper in de buurt is. We spreken af voor de aperitief, maar als we net terug zijn op de camping komen zij ook aan en zo krijgen we onverwacht een leuke chill namiddag en avond. Top om bij te praten.
Op zondag is het weer al heel wat minder, maar het blijft droog. We besluiten nog even een wandeling te doen in een naburig dorp Ostiches. Zo keren we tevreden terug huiswaarts.

Geschreven door Opwegmetfons