Gisteren opgestaan met een stralende zon en een blik op zee. Hoe kan je de dag beter beginnen? We slenteren daarna even naar het centrum maar meer dan één grote straat met de nodige winkels is er niet. Daarom maken we een wandeling richting Gujan Mestras langs een mooi wandelpad aan zee. Deze blauwe waterpartij is slechts in de verte te bespeuren want het is eb en de schorre en slib zit in ons blikveld. Hier en daar moet je over een ponton en de oesterkwekerijen zijn nooit ver weg. In het centrum van Gujas komen we voorbij château Mader, die je kan afhuren voor een feestje. Bij la maison de huîtres kun je iets bijleren over de oesterkwekerijen maar het is net sluitingstijd dus gaan we eerst een broodje eten. En dan is het bij de les blijven. Hier zijn nog enkele weetjes :
Wist je dat, jaren geleden de oesters uit Japan hiernaar toe werden gebracht?
Wist je dat, in deze baai de kleine baby oestertjes hier in ideale omstandigheden kunnen groeien en dan als 'peutertjes' geëxporteerd worden naar diverse plaatsen waar ze verder kunnen groeien tot de oesters die wij kennen?
Wist je dat, oesters elk jaar van geslacht veranderen?
Dat dus en heel veel meer kwamen we te weten aan de hand van een film en een rondleiding ter plaatse. Leerrijke dag dus. Restte ons nog de wandeling terug en een siësta in de zon.
Vandaag werden de fietsjes van stal gehaald. In deze streek zijn wel 200km aan fietspaden en wij volgen vanaf de camping de 21, richting Dune de Pilât. Hier en daar is het opletten geblazen om geen bordje te missen. De duin kan je niet missen. De parking stroomt vol en het wemelt er van de toeristen. Er zijn tal van restaurantjes en winkeltjes maar dan kom je eindelijk bij de rand van het bos en zie je de indrukwekkende 110 m hoge duin liggen. Dit is de hoogste duin van Europa en strekt zich van noord tot zuid 3 km uit, van Oost naar west 600 meter. Een beetje raar om zien is dat er een plastiek trap gemaakt is maar jong en oud maakt er gebruik van. De enkelingen die dit via het zand proberen zie je staan puffen en zweten. Het uitzicht boven is fenomenaal. Voor je zie je de oceaan en Cap Ferret, achter je de uitgestrekte pijnboom bossen. Jammer genoeg kun je ook nog de sporen zien van de grote bosbranden van 2 jaar geleden. Hier blijven we even genieten. Wow.
Afdalen doen we door het zand en we fietsen verder langs route 1 tot Arcachon. We zoeken eerst wat om te bikken en met zicht op zee vullen we ons buikje rond. We lopen daarna nog even door de winkelstraat en door een prachtig park en villawijk. Daarna vatten we de terugtocht aan en kunnen we s avonds terugblikken op een mooie dag.

Geschreven door Opwegmetfons