Op vrijdag moest ik nog even met mama naar de behandelende arts maar gelukkig had zij goed nieuws te melden. En behalve goed nieuws was ze ook stipt op tijd aan de consultatie begonnen. Zo konden we daarna nog rond 15u30 vertrekken naar Ambleteuse, voor ons nog onverkend terrein, gelegen tussen het meer bekende Wissant en Wimereux. We hadden een plaatsje geboekt op camping 'l Eglantier, ons aangeraden door schoonbroer Ken. En inderdaad dit is een toppertje. Nadat we ons plaatsje hadden ingepalmd maakten we nog een avondwandeling naar de zee, slechts 500 meter verder. Het was heerlijk zonnig weertje, zelfs aangenaam om nog te genieten van een aperootje in een strandstoel op de dijk. We slenteren terug en maken er een rustige avond van.
De volgende dag staat er een serieuze wandeling op het programma, wij doen het via caches maar het is ook een stuk van de GR120 die door een prachtig natuurgebied loopt. Het wandelen op en neer en in duinenzand maakt het wel extra belastend. We picknicken op La Pointe aux Oies en willen daarna terugkeren via de kust. Het is echter hoog water, langs het strand lukt dus niet en de weg door de duinen is blijkbaar recentelijk afgesloten. Willen of niet, het wordt wandelen langs de rijksweg, minder idyllisch maar zo geraken we er ook. In Ambleteuse laten we ons verleiden met een kopje koffie met dessert en ontdekken zo een eindje verder ook een restaurant waar je fruit de mer kan eten, op bestelling weliswaar. Maar ik trek mijn stoute schoenen aan en versier een tafeltje voor de volgende dag. Tevreden keren we terug naar de camping.
Ook op zondag trekken we de wandelschoenen aan. We wandelen via een binnenweg richting Wimereux waar we een mooie wandeling op de Mont Duez gepland hebben. De wandeling wordt omschreven als pittig maar dat valt reuze mee. Je wordt wel getrakteerd om mooie vergezichten en de voorjaarsbloeiers maken alles nog extra kleurig. Deze keer verorberen we ons slaatje op de trappen van een kerk in een piepklein dorpje. Tegen dat we terugzijn op de camping hebben we weeral 18 km in de benen. We nestelen ons nog even in de zon, ik met de e-reader , Marnix luistert via de radio naar het voetbal en Parijs-Roubaix. Na nog een drankje op het terras van de camping trekken we naar het restaurant Le Fort des Caps. De schelpjes zijn om je lippen af te lekken. Wat een verwenavond. Buikje vol, hartje verlangd de rust...
Helaas komen aan mooie liedjes altijd een eind. Op maandag laat de zon ons in de steek, en na een tijdje begint het ook te regenen. We trekken huiswaarts en daarna naar Brugge, waar schoonzus Sabine met de kinderen tegen de avond ook arriveren. En zo sluiten we het weekend in schoonheid af.

Geschreven door Opwegmetfons