Na een stressvolle periode begonnen we onze vakantie in onze favoriete stad London. Maar deze keer was het met een missie : eindelijk kon Marnix aan de start verschijnen van de London marathon. Niet alleen kon hij deze keer van mijn steun gebruik maken, ook zijn familie stond aan de zijlijn , en de Snaaskerkse supporters Mark en Sandra. En ja hoor, hij stond niet alleen aan de startlijn maar kwam ook netjes over de finishlijn gelopen. Vuistje in de lucht, ja , hij deed het toch maar. Dus nogmaals keppe : chapeau.
Pas toen we dan eindelijk dinsdag op de baan waren met onze Fons voelden we de stress langzaam verdwijnen. De zon was van de partij en we vonden een prachtig camperplaatsje in Givet, aan de Maas en met zicht op de burcht. (gratis) We maakten een korte wandeling in het stadje, pikten een terrasje mee en konden het toch niet laten even later al weer een heuvel op te klauteren om daar een wandeling op de hoogvlakte te maken. En dat met die vermoeide benen waar twee dagen voordien nog 42 km mee gelopen werd. Rust roest is toch het spreekwoord niet? In gezelschap van de ondergaande zon genoten we nog van een aperitiefje en dan was het tijd om binnen te kruipen.
Na een heerlijk rustige nacht reden we verder de Luxemburgse grens over. De camperplaats in Dudelange was niet veel soeps. (gratis) Maar onder het motto 'het is enkel om te slapen' lieten we Fons achter voor een wandeling in het dorpje. Helaas was het daar ook niet zo gezellig. Overal waren er wegenwerken, veel stof dus en geluid. Er waren toch ook nog wat rustiger plaatsjes maar voor het hoogtepunt moesten we toch even het centrum uit. Op de heuvel van de Mont St-Jean vind je de ruïnes van het kasteel. Als je de trappen van de uitkijktoren trotseert, krijg je een mooi overzicht over het geheel. Terug beneden kun je telkens de uitleg lezen op de infoborden. Een plus aan onze dag hier. Als we terug in het centrum zijn, doen we eerst nog wat boodschappen en stappen dan terug naar de camperplaats. Tijd om ons te nestelen.
We worden wat vroeger gewekt door een dichtbijgelegen bouwwerf, maar zo zijn we ook vroeger op weg naar onze volgende bestemming in Gérardmer in de Franse Vogezen. Hier willen we een camping opzoeken en wat langer verblijven. Helaas deelt de eigenares ons mee dat ze ziek is en de camping niet open is. De enige andere camping die nog open is, ligt wat verderop. We gaan nog even een kijkje nemen maar deze ligt toch wel een heel eindje weg van het centrum en we zouden ook langs een drukke baan moeten stappen of fietsen. Plannen kunnen aangepast worden en we besluiten op de camperplaats te overnachten. ( 7 euro per nacht) We staan er niet alleen en het ligt op wandelafstand van het meer, het centrum en de winkels. We doen een mooie wandeling rond het meer en alhoewel het wat frisser geworden is, kunnen we toch een ijsje eten op een terras in het centrum. We slaan nog even proviand in en dan is het aperotime. De volgende dag malen we heel wat kilometers. We stijgen langzaam tot aan de Observatoire de Merel. Het is puffen om dan nog die toren te bestijgen maar de beloning is een fenomenaal zicht op het meer. Het mooiste moet dan nog komen. We keren op onze stappen terug en stappen even later het bos om langs een stenen pad af te dalen tot aan de waterval de Merel. Je hoort het water al van ver kletteren. Top hier even te verpozen alvorens de afdaling verder te zetten tot aan het meer. Het is wat ze noemen 'een technisch moeilijke wandeling' en met volle concentratie wandelen we naar beneden. Her en der moeten we door een stroompje water. Echt een topwandeling. Na een koffiepauze bij de camper willen we nog een wandeling aanvatten op de skipistes. Ik begreep de beschrijving echter niet volledig , de start van de wandeling begon pas als wij als meer dan een uur aan het klimmen waren. We besloten dan maar rechtsomkeer te maken. Uiteindelijk hadden we wel 19 km in de benen.
De volgende stop ligt zo'n 100 km verder. We stoppen onderweg nog even voor een korte wandeling in Pierre-Percée. Hier ligt het tweede grootste stuwmeer van Lotharingen, 304 hectare groot. Zijn ongewone esdoornbladvormige omtrek en de vele bossen en kreken in de omgeving maken dat dit ook wel eens de bijnaam Klein Canada Lorraine krijgt. Na de lunch met zicht op het meer rijden we verder naar Rhodes waar we een plaatsje reserveerden op de enige camping van het dorp. Dit stille dorpje met 119 inwoners heeft alleen zijn prachtige natuur te bieden en een tweetal restaurantjes. Het enige kruideniertje is enkel open in de zomermaanden. Je hebt hier best je voorraad bij. We krijgen een prachtige plek met zicht op de Etang du Stock. We bespieden de vele witte reigers en krijgen er een indrukwekkende volle maan te zien. Het moet hier wel fantastisch zijn om allerlei watersporten te beleven. Het seizoen is daarvoor nu voorbij en de waterstand is er ook te laag. Maar je kan er weer heerlijk wandelen en wat is het hier rustig. We verblijven hier 2 nachten.
Stilletjesaan rijden we huiswaarts. We verblijven nog even op de camperplaats aan de jachthaven in Pont-a-Mousson. Hier betaal je 11 euro per nacht, maar je hebt er elektriciteit, water, je kan douchen, er is een toilet,... We waren hier al eens eerder, maar we willen hier vooral ons cacheaantal de hoogte in jagen. Op dag 1 dachten we langs de Moezel te wandelen, helaas liep de wandeling langs de veloroute en kwamen we vooral fabrieken tegen en weinig water. Op dag 2 begonnen we de toer op de top van de heuvel waar de ruïnes van het kasteel staan. We dalen terug af en komen door dorpjes en langs landwegen, we zoeken in de velden en de bossen, om uiteindelijk na 23 km terug in de stad te arriveren. Oef, dat was echt wel genoeg voor de dag. Alleen nog even boodschappen doen en de moed vinden om te gaan douchen. Slapen was geen probleem.
Nog één stop voor we terugkeren en dat is alweer in eigen land. In Bouillon verblijven we op de gratis camperplaats aan de voetbalvelden met zicht op de burcht. We houden het rustig hier, genieten wat van het zonnetje, doen een toertje in het centrum en verpozen nog even op een terrasje. We blijven buiten tot de zon achter de bomen verdwijnt en als laatste avondmaal hebben we voor een kaasschotel gekozen.
Op de terugweg krijgen we de eerste regendruppels te zien. Wat een geluk hebben we gehad deze 10 dagen. Het was top!
Rest mij enkel nog een paar fotootjes toe te voegen.

Geschreven door Opwegmetfons