Het is al een tijdje lekker warm weer, er staat niks gepland dus tijd om er weer even op uit te trekken. We reserveren een plaatsje bij een voor leden van camperstopsbelgium gastgezin in Sint-Gillis-Waas, een ruim uurtje rijden van hieruit. Bij aankomst maken we kennis met de dochter van deze ijshoeve en mogen we een plaatsje kiezen in de boomgaard. Het is er nog rustig en vleien ons nog even neer met een pistoletje of twee. Maar aangezien we geen zittend gat hebben vertrekken we daarna nog voor een fietstocht richting Nederland. Maar euh, dat is toch ook zitten? 😊We fietsen een beetje over en weer ondertussen een paar caches zoekend in het watergewinningsgebied de Klinge. De bospaden bieden ons wat schaduw, dorpjes komen we niet tegen dus het is pas als we bij de hoeve terug zijn dat we de dorst kunnen lessen en een super lekkere ijscreme kunnen verorberen. We blijven de rest van de avond buiten lezen, aperitieven, eten,... Nog een korte wandeling om de avond af te sluiten en we kunnen weer tevreden onder een lakentje kruipen.
De volgende dag hebben we een fikse fietstocht voorzien, uitgestippeld via de knooppunten. We rijden rustig langs kreken, velden, dijken, een stuk van de dode draad route tot het uitzichtpunt op het Verdronken land van Saeftinge. Prachtig, uitgestrekt gebied waar we beslist eens een aantal jaar verder moeten naar terugkeren want er zijn nog heel wat plannen met deze site. We rijden verder naar Doel, ooit een vredig dorpje op de scheldeoever.Sinds de plannen om de haven van Antwerpen uit te breiden vertrokken hier stilletjes aan meer en meer bewoners waardoor het dorpje nu iets spookachtigs heeft. Het voelt inderdaad wat desolaat, die 10 tal volhouders die er momenteel nog wonen moeten uit speciaal hout geslepen zijn. We dwalen er wat rond, het enige cafeetje dat nog zou open zijn is natuurlijk nu gesloten dus we eten onze bokes op op een bankje met zicht op de Schelde waar er net een container schip wordt binnen geloodst. Dan maar verder door het havengebied en de boeren buiten waar we even van de route afwijken om toch maar een terrasje te kunnen doen. En dan merk ik de platte achterband op. Noodgedwongen moeten we de laatste 7 km te voet verder. Zonder de verfrissende wind is het bloedheet, we zijn dan ook blij om eindelijk de boerderij in het vizier te krijgen. Het ijsje is dan ook de ultieme beloning. We chillen, om het even hip te zeggen, verder de avond tegemoet.
Rest ons op zondag enkel nog huiswaarts te rijden en de koelte in de tuin op te zoeken.

Geschreven door Opwegmetfons