Dit stond reeds lang op het verlanglijstje en eindelijk komt er dan eens van. We kunnen niet eeuwig wachten op goed weer dus vertrekken we langs de hobbelige wegen van onze Henegouwse buren. We weten dat we met de camper naar de busparking moeten. Het staat niet zo goed aangegeven maar zonder al te veel problemen hebben we nog ruime keuze om ons plekje voor 2 dagen uit te kiezen. We dekken ons tafeltje voor een sobere lunchmaaltijd en relaxen wat met de krant en een tijdschrift. Zoals voorspeld stopt het rond 14 u met regenen, dus de wandelschoenen gaan aan voor nog een stevige toer in de omgeving. Als we terug zijn aan het park gaan we al even de sfeer opsnuiven aan de ingang en we zijn nu al onder de indruk. We scoren nog een pin, wat tegenwoordig moeilijk te vinden is en nestelen ons dan voor de rest van de avond in ons huisje op wielen.
De tickets werden op voorhand gekocht dus de volgende morgen staan we stipt om 10 uur paraat om het park binnen te gaan. We beginnen in The middle Kingdom, waar we al vlug kennis kunnen maken met de reuzenpanda, het symbool van de bedreigde diersoorten. Er zijn er nu nog 5 , waaronder 3 die geboren zijn in Pairi Daiza zelf. Deze keren in de herfst terug naar China. We slenteren voort van de ene wereld in de andere, tussen mooi aangelegde tuinen, tempels, ... Niet elk dier is te spotten, de ruimte die ze krijgen is soms dusdanig groot dat de dieren zelf de kans krijgen zich te verstoppen of zich te laten zien. Jammer voor ons,, maar top dat deze dieren in gevangenschap toch nog een beetje de nodige vrijheid krijgen. De meeste liggen gewoon lui te wezen, maar hier en daar is er wat actie. Twee zwarte beren die hetzelfde plekje in de boom willen hebben, die ene bruine beer die voor wie weet welke reden moest gaan lopen van zijn niet zo beste vriend, de pelsrob die met zijn gebrul de aandacht wilt trekken, en die ene pinguin met ADHD die als een speer door het water schiet en tuimelingen maakt als een dolfijn. In the Southern Cape spelen ze graag verstoppertje, want enkel de kangoeroes en wat vogels laten zich zien. Als het rond 13 u wat begint te miezeren zijn we dicht bij het restaurant Le Mökki in the land of the cold. Dit restaurant is een weerspiegeling van een Noorse Stavkirke en biedt enkel een 2 of 3 gangen lunch aan. Heel voortreffelijk bereidt en een pareltje voor het oog.
Als we terug buiten stappen, is het terug zo goed als droog en gaan we eerst op zoek naar de ijsbeer. Je zou denken, daar kun je niet naast kijken , maar als wij gingen zoeken rechts, dan zat ijsbeer net om de hoek links. Maar de aanhouder wint, en dat waren wij. Het laatste uur voor sluitingstijd brachten we nog door in het aquarium en serpentarium en moe maar voldaan slenteren we terug naar de camper. Nog wat navertellen bij wat tapas's en al gauw vallen de venteneeltjes toe.
Na weer een rustige nacht doen we nog een klein toertje, halen de parkeertickets op en vertrekken huiswaarts in de gietende regen. Beter nu dan de dag voordien.

Geschreven door Opwegmetfons