Weer een wekkertje gezet.
Want vandaag staat het Alhambra op de planning.

Van top tot teen ingesmeerd met factortje 50 en na het ontbijt ready to go. Of zoals de meneer van onze routeplanner zegt: Alles klaar? Vertrekken maar!

Als we naar onze auto lopen voelen we al, het wordt een bloedje hete dag!

Met de airco en een gezellig muziekje aan rijden we naar Granada. We blijven ons verbazen over de schoonheid van Andalusië en we zeggen weer tegen elkaar dat we hier zeker nog eens terug gaan komen.

Aangekomen op Alhambra blijkt dat we een uurtje te vroeg zijn. Geeft niets, er is hier overal schaduw dus we lopen een klein rondje. Zitten wordt voor mij een beetje lastig want ons bed is zo hard dat mijn rug nu wel denkt, ja doei! Ik ga in standje protest.
Verder niets geks, ik sta alleen op als een oude oma.

Om 11.00 worden we hartelijk verwelkomd door onze gids Emilio. Een Italiaan die buiten Italiaans ook vloeiend Spaans spreekt en van de Engelse letter S een Z maakt. Zo hadden we a lot of Zzzzun, er woonde daar geen Sultan maar een Zzzzzzzultan, en soldiers werden Zzzzzoldiers.

Het Alhambra is een middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada in Andalusië (Zuid-Spanje). Het bevindt zich op een heuvelachtig plateau aan de zuidoostelijke grens van de stad Granada. Het hele complex van het Alhambra heeft een enorme oppervlakte van 140.000 m².

Het uitgebreide complex werd na de verovering van het koninkrijk Granada in 1492 door het katholieke koningspaar als een zeer belangrijke buit gezien.
Hun kleinzoon keizer Karel V gaf na zijn bezoek aan Granada in 1526 opdracht tot de bouw van een renaissancistisch paleis midden in het Alhambra, waarvoor een deel van het Alhambra werd afgebroken. Zijn vrouw droeg er zorg voor dat wat nu rest bleef bestaan. (Bron Wikipedia)


Met een klein groepje gingen we op stap. We zagen het paleis van Karel V, en daarna het paleis Nazaries, van de Sultan.
Omdat het Alhambra valt onder het UNESCO Wereld erfgoed moest je dus van te voren kaarten bestellen. Er mogen niet heel veel mensen naar binnen. Wat fijn is, want daardoor heb je wel de ruimte om alles te bekijken.

Er gaan zoveel mooie verhalen over het Alhambra.
Alleen al haar naam kan op verschillende manieren worden uitgelegd. De kleur van de rode stenen, al hambra betekend rood, of is het toch omdat de eerste heerser die het Alhambra liet bouwen rood haar en een rode baard had?

Het werd alleen heter en heter, en we zagen het paleis van Nazaries. Of nou ja zien, dat is bijna niet te doen als je over de wit marmeren tegels loopt op de binnenplaats.

Bloedheet, en de zon weerkaatst zo fel in het marmer dat ze zelfs met een zonnebril op verblind wordt.

Overal lopen stroompjes water en je vind er overal fonteintjes.

En de huidige bewoners van het Alhambra zou je veel tegen kunnen komen. Dat zijn de katten. Wij zagen er in 4 uur precies eentje.

De katten worden goed verzorgd en krijgen elke morgen eten.

Na het binnenwerk van Alhambra en een kleine pauze, waarin Léon even nauw contact had met thuis want de aardlekschakelaar klapte er daar steeds uit, begonnen we aan de tuinen

Echt prachtig, maar zo ontzettend warm.
Mijn voeten waren ondertussen afzonderlijk van elkaar een protest mars aan het lopen in mijn schoenen dus stiekem was ik blij dat na bijna 4 uur de tour ten einde was.

Tegen 17.00 lagen we heerlijk bij te komen aan het zwembad.
Drankje erbij en genieten maar.

Eten doet men hier pas rond de klok van 21.00, dus na ons vaste rondje B&B vol liefde zijn we een heerlijk hapje gaan eten.

Woensdag alweer onze laatste dag. In de ochtend even de spullen pakken (dan is het nog een klein beetje koel op de kamer) en dan donderdagochtend heel vroeg weer naar huis. Ik geloof niet dat we beide heel veel zin hebben om te gaan.

Liefs, Mir

Geschreven door Mirjams.reisblog